علی نصری: اگر اروپا خواهان حفظ نقش در آینده توافق هسته‌ای و کاهش شکاف‌های موجود است باید بداند که تنها راه آن، دست برداشتن از سیاست تهدید و فشار است؛ البته این فرصت همیشگی نیست خطای آنها میتواند عواقب
یک کارشناس روابط بین‌الملل به «اعتماد آنلاین» گفت: در مجموع، اگر اروپا خواهان حفظ نقش در آینده توافق هسته‌ای و کاهش شکاف‌های موجود است و یا به گفته وزیر خارجه کشورمان بخواهد روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کند، باید بداند که تنها راه آن، دست برداشتن از سیاست تهدید و فشار و تسهیل مسیر گفت‌وگو بر پایه احترام است. البته این فرصت همیشگی نیست و خطای آنها میتواند عواقب ناخوشایندی برای روابط ایران و اروپا و افزایش تنش در منطقه و جهان داشته باشد.
یک کارشناس روابط بین‌الملل به «اعتماد آنلاین» گفت: در مجموع، اگر اروپا خواهان حفظ نقش در آینده توافق هسته‌ای و کاهش شکاف‌های موجود است و یا به گفته وزیر خارجه کشورمان بخواهد روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کند، باید بداند که تنها راه آن، دست برداشتن از سیاست تهدید و فشار و تسهیل مسیر گفت‌وگو بر پایه احترام است.
البته این فرصت همیشگی نیست و خطای آنها میتواند عواقب ناخوشایندی برای روابط ایران و اروپا و افزایش تنش در منطقه و جهان داشته باشد.
کد خبر: 725294 | ۱۴۰۴/۰۴/۳۰ ۱۳:۲۵:۲۵
لیلا پایدار- علی نصری کارشناس روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با خبرنگار اعتماد آنلاین، با توجه به پیشینه نشست‌های پرتنش میان ایران و کشورهای اروپایی، به این سوال پاسخ داد که تا چه میزان می‌توان احتمال داد که این‌بار مذاکرات منتج به تمدید ضرب‌الاجل مربوط به فعال‌سازی مکانیسم ماشه (Snapback) شود، اظهار داشت: احتمال تمدید ضرب‌الاجل مربوط به فعال‌سازی مکانیسم موسم به «ماشه» وجود دارد.
اما باید توجه داشت که از نگاه ایران، اصولاً اروپا هرگونه حق توسل به این مکانیسم را از دست داده است.
امروز اروپا با استناد به «مکانیسم حل اختلاف» برجام - با این نام‌گذاری مغرضانه‌ای «ماشه» یا «اسنپ‌بک» - صرفاً از آن به عنوان یک ابزار فشار و تهدید علیه ایران استفاده می‌کند.
وی افزود: وزیر خارجه کشورمان، اخیراً در نامه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد، به روشنی اعلام کرد که از نظر ایران سه کشور اروپایی دیگر از نظر حقوقی و سیاسی و اخلاقی در جایگاهی نیستند که بتوانند از مکانیسم موسوم به «ماشه» در چارچوب برجام استفاده کنند.
دلایل حقوقی آن را هم قبلاً اهل فن در استدلالات خود بیان کردند؛
وی در ادامه تصریح کرد: نخست اینکه مفهوم «مشارکت» در برجام از ابتدا یک مفهوم پویا و مشروط بوده است.
یعنی هر طرف تا زمانی «مشارکت‌کننده» محسوب می‌شود که به تعهدات خود پایبند بماند.
و اروپا، پس از خروج آمریکا از توافق، نه تنها به وعده‌های اقتصادی‌اش برای جبران آن عمل نکرد، بلکه عملاً سیاست فشار حداکثری آمریکا را دنبال کرد.
دوم اینکه اصل «تغییر بنیادین اوضاع و احوال» نیز مطرح است.
یکی از پایه‌های توافق برجام، حفظ زیرساخت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود.
اما پس از حمله مستقیم آمریکا به تأسیسات اتمی ایران، آن شرایط اولیه دگرگون شده و تعادل پیشین توافق بر هم خورده است.
سه کشور اروپایی با حمایت ضمنی خود از این حملات در عمل از ایجاد این شرایط جدید استقبال کردند و جایگاه خود را به عنوان «مشارکت‌کننده» در برجام از دست داده‌اند.
این کارشناس روابط بین‌الملل در ادامه اظهار کرد: البته سه کشور اروپایی، با به تعویق انداختن ضرب‌الاجل مربوط به فعال‌سازی مکانیسم موسوم به ماشه، هنوز می‌توانند قدمی در مسیر کاهش تنش‌ها، بازسازی اعتماد و نمایش حسن‌نیت بردارند.
چنین اقدامی، اگر در چارچوب رایزنی و توافق با ایران انجام شود، میتواند از سوی ایران به عنوان یک گام سیاسی مثبت و تسهیل‌گر در مسیر مذاکرات تلقی شود.
اما باید تأکید کرد که این موضوع به هیچ‌وجه به معنای پذیرش مشروعیت یا قانونی بودن ادعای اروپا برای فعال‌سازی این مکانیسم نیست.
از دید ایران، این اقدام اروپایی‌ها صرفاً یک گام سیاسی برای ایجاد فضای گفت‌وگو است و نه دلیلی بر برخورداری آنها از جایگاه حقوقی و صلاحیت لازم برای استفاده از ابزارهای مندرج در برجام در آینده.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در مجموع، اگر اروپا خواهان حفظ نقش در آینده توافق هسته‌ای و کاهش شکاف‌های موجود است و یا به گفته وزیر خارجه کشورمان بخواهد روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کند، باید بداند که تنها راه آن، دست برداشتن از سیاست تهدید و فشار و تسهیل مسیر گفت‌وگو بر پایه احترام است.
البته این فرصت همیشگی نیست و خطای آنها میتواند عواقب ناخوشایندی برای روابط ایران و اروپا و افزایش تنش در منطقه و جهان داشته باشد.