تناقض رفتاری آمریکا در جنگ و صلح به روایت رسانه سعودی!
به اعتقاد یک روزنامه سعودی، دونالد ترامپ در حال حرکت به دو سمتوسوی متضاد است و در شرایطی که مدعی تلاش برای کسب جایزه صلح نوبل است، در همان حال شعار اول آمریکا را سر داده و دقیقاً عکس هدف اول خود عمل می کند.

به اعتقاد یک روزنامه سعودی، دونالد ترامپ در حال حرکت به دو سمتوسوی متضاد است و در شرایطی که مدعی تلاش برای کسب جایزه صلح نوبل است، در همان حال شعار اول آمریکا را سر داده و دقیقاً عکس هدف اول خود عمل می کند.
کد خبر: 724886 | ۱۴۰۴/۰۴/۲۸ ۱۷:۰۰:۰۰
به اعتقاد یک روزنامه سعودی، دونالد ترامپ در حال حرکت به دو سمتوسوی متضاد است و در شرایطی که مدعی تلاش برای کسب جایزه صلح نوبل است، در همان حال شعار اول آمریکا را سر داده و دقیقاً عکس هدف اول خود عمل می کند.
به گزارش اعتمادآنلاین، روزنامه عربستانی عکاظ در یادداشت خود در این رابطه نوشت، دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، در حالی آرزوی دریافت جایزه صلح نوبل را دارد که شعار «اول آمریکا» را سر میدهد.
چنانکه تاریخ آمریکا نشان میدهد؛ تاریخی که عمدتاً با جنگها و گسترشطلبی گره خورده است، این دو شعار؛ صلح و اولویت آمریکا، در عمل با یکدیگر در تضادند.
اگرچه تاریخ معلم صادقی است، اما اغلب توسط طرفهای پیروز تحریف و حقیقت در آن خاموش میشود.
با این حال، حقیقت مانند نور است و سرانجام راه خود را از میان تاریکی باز میکند.
آمریکاییها طی قرنها، دهها جنگ و درگیری با بومیان آمریکا (سرخپوستان) به راه انداختند.
این درگیریها که به «جنگهای سرخپوستی» معروفاند، مجموعهای از نبردهای مسلحانه میان قدرتهای استعماری اروپا و بعدها ایالات متحده از یکسو و بومیان آمریکا از سوی دیگر بودند که از قرن هفدهم تا اواخر قرن نوزدهم ادامه یافتند.
مورخان تعداد این جنگها را بیش از هشتاد مورد تخمین میزنند.
این درگیریها با عملیات وحشتناکی مانند «جاده اشکها» همراه بود که طی آن بومیان به زور از سرزمینهای خود رانده شدند.
معاهدات و توافقنامههای متعددی نیز بدون شرم نقض یا نادیده گرفته شدند.
علاوه بر این، آمریکا پس از استقلال، جنگهای متعددی در خارج از مرزهای خود به راه انداخت، از جمله جنگ مکزیک و آمریکا، جنگ اسپانیا و آمریکا، و جنگهای ویتنام، افغانستان، عراق، سومالی و غیره که تعدادشان به دهها مورد میرسد.
به ندرت سالی در تاریخ آمریکا گذشته که این کشور درگیر جنگ یا نزاعی در جایی نبوده باشد.
ترامپ در دعوت خود برای پایان دادن به جنگ اوکراین صادق به نظر میرسد، اما این دعوت به سبک آمریکایی است؛ روشی که درگیری را متوقف میکند اما ریشههای آن را برطرف نمیسازد.
ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه، از طرحی پرده برداشت که کشورهای غربی به رهبری آمریکا قصد داشتند او را در آن گرفتار کنند.
او فریب «جنگ یک نیرنگ است» را نخورد و بر شروط خود پافشاری کرد.
پوتین درس خود را از توافق مینسک آموخته بود.
توافقی که شامل اقداماتی مانند آتشبس، خروج تسلیحات سنگین از خط مقدم، آزادی اسرای جنگی، اصلاحات قانون اساسی در اوکراین، اعطای خودمختاری به برخی مناطق دونباس و بازگرداندن کنترل مرزها به دولت اوکراین بود.
سوال این است که آیا راه حلهای پیشنهادی آمریکا برای درگیریهای خاورمیانه صرفاً گامی برای خلق یک «خاورمیانه بزرگ» جدید است؟
آیا شعار صلحی که ترامپ در پی کسب جایزه نوبل بلند کرده، تنها پوششی برای این هدف است؟
آیا روزی صلح به پیروزی خواهد رسید، یا آمریکا بار دیگر جنگها را با نامهای جدید بازتولید خواهد کرد و گسترشطلبی خود را پشت شعارهای فریبنده پنهان خواهد کرد؟