چنگ آلودگی گوگردی بر گلوی غرب تبریز
غرب تبریز که بخش هایی از منطقه 6 شهرداری تبریز را در برمی گیرد، سال هاست با معضل بوی شدید گوگرد مواجه است؛ این آلودگی به شدت آزاردهنده است و سلامت ساکنان را در معرض تهدید قرار داده است.
به‌گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، انتخاب تبریز به‌عنوان «پایتخت محیط زیست آسیایی»، می‌تواند نقطه شروعی برای تغییرات بنیادین در رویکرد مدیریت شهری به مسائل زیست‌محیطی باشد، به شرطی که با برنامه‌ریزی دقیق، همکاری میان دستگاهی و تخصیص منابع کافی همراه شود.
تبریز، شهری با پیشینه تاریخی غنی و موقعیت جغرافیایی حساس در شمال‌غرب ایران، این روزها در آستانه نقطه عطفی در حوزه محیط زیست قرار گرفته است
انتخاب تبریز به‌عنوان «پایتخت محیط زیست آسیایی»، نه تنها فرصتی بی‌بدیل برای ارتقای جایگاه تبریز در عرصه بین‌المللی است، بلکه بار سنگینی از مسئولیت‌ها و تعهدات زیست‌محیطی را بر دوش مدیریت شهری و سایر نهادهای ذیربط می‌گذارد.
با وجود این عنوان ارزشمند، تبریز همچنان با چالش‌های محیط زیستی فراوانی روبه‌رو است؛ از آلودگی هوا در مناطق غربی گرفته تا مشکلات جدی در حوزه مدیریت منابع آب و فاضلاب که سلامت و کیفیت زندگی شهروندان را تحت تأثیر قرار داده‌اند.
این مسائل نشان می‌دهد که رسیدن به استانداردهای یک پایتخت محیط زیست، نیازمند عزم راسخ، اقدامات فوری و پایدار و نگاه جامع مدیریتی است.
مدیریت شهری تبریز به‌عنوان بازیگر اصلی این میدان، مسئولیتی خطیر بر دوش دارد تا با اتخاذ راهکارهای مؤثر، این شهر تاریخی را به الگویی موفق در حفاظت از محیط زیست تبدیل کند و به این عنوان افتخارآمیز، رنگ‌وبوی عمل ببخشد.
احد صادقی، عضو شورای اسلامی شهر تبریز و رئیس کمیسیون محیط زیست و خدمات شهری، با اشاره به این عنوان مهم، گفت: مدیریت شهری باید نقش محوری در برنامه‌ریزی، اجرا و نظارت بر سیاست‌های محیط‌زیستی ایفا کند و سایر نهادها نیز باید در این مسیر یار و همراه شهرداری باشند.
نگاه محیط‌زیستی؛ الزامی برای تمام تصمیم‌گیری‌ها
وی، با تأکید بر اینکه تمام اقدامات عمرانی، توسعه‌ای و خدماتی در شهر باید با محوریت حفظ محیط زیست انجام گیرد، خاطرنشان کرد: سال 1404 نباید صرفاً یک عنوان تشریفاتی برای تبریز باشد، بلکه باید آغازگر تحولی واقعی در حوزه محیط زیست شهری باشد.
غرب تبریز، به‌ویژه منطقه شش، سال‌ها است در چنگال بوی آزاردهنده و سمی گوگرد گرفتار شده است؛ معضلی که نه تنها کیفیت هوای این بخش از شهر را به شدت کاهش داده، بلکه سلامت و آسایش هزاران شهروند را به خطر انداخته است.
این بوی شدید و نفوذپذیر، زنگ هشداری است برای مسئولان که نشان می‌دهد بحران زیست‌محیطی در این منطقه ریشه‌دار و پیچیده است و نیازمند اقدامات اساسی، سریع و کارشناسی است.
استمرار این وضعیت می‌تواند پیامدهای بلندمدتی برای سلامت عمومی، محیط زیست و حتی اقتصاد محلی به همراه داشته باشد که بی‌شک تحمل آن برای مردم این مناطق دشوار است و مدیریت شهری موظف است برای رفع این چالش، اولویت ویژه‌ای قائل شود.
دبیر شورای اسلامی شهر تبریز با اشاره به وضعیت نگران‌کننده در غرب تبریز، اظهار کرد: منطقه شش شهرداری تبریب که بخش‌هایی از غرب تبریز را در برمی‌گیرد، سال‌هاست با معضل بوی شدید گوگرد مواجه است.
صادقی، ادامه داد: این آلودگی به‌شدت آزاردهنده است و سلامت ساکنان را در معرض تهدید قرار داده است.
برای رفع این بحران باید اقدامات اساسی و ساختاری در دستور کار قرار گیرد.
کانال‌های حیاتی؛ مهرانه‌رود و ایلی‌سو در اولویت
وی با اشاره به پروژه‌های بزرگ و نیمه‌تمام در حوزه محیط زیست شهری، گفت: پروژه‌های کانال‌کشی مهرانه‌رود و ایلی‌سو از جمله زیرساخت‌های حیاتی در تبریز هستند که تکمیل آن‌ها نقش مهمی در ارتقای بهداشت عمومی، کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی و ساماندهی منابع آب‌های سطحی ایفا می‌کند.
رئیس کمیسیون محیط‌زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تبریز، گفت: این دو پروژه نه‌تنها در مقیاس شهری، بلکه در سطح منطقه‌ای از اهمیت بالایی برخوردارند و می‌توانند به الگوی موفق مدیریت منابع آب و فاضلاب در شمال‌غرب کشور تبدیل شوند.
صادقی، با اشاره به ضرورت تخصیص اعتبارات ویژه از سوی دولت و نهادهای بالادستی برای تحقق اهداف محیط‌زیستی در تبریز تأکید کرد: انتخاب تبریز به‌عنوان پایتخت محیط‌زیست آسیایی، مسئولیت ما را دوچندان می‌کند.
اگر این فرصت مغتنم به برنامه‌ای دقیق، زمان‌بندی‌شده و بودجه‌محور گره نخورد، تبدیل به شعاری نمادین و بی‌ثمر خواهد شد.
انتهای پیام/
