کشف گورستانی دور ه اشکانی در بهاباد با 1793 قبر /باستان شناسان چه می گویند؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از یزد، حسین عزیزی، سرپرست طرح بررسی محوطه گور کافری کویجان در شهرستان بهاباد، با اشاره به اجرای پروژه پیمایشی و گمانه‌زنی در این محوطه تاریخی گفت: در جریان بررسی‌های میدانی صورت‌گرفته طی یک ماه، 1793 قبر در محدوده‌ای نزدیک به هزار هکتار شناسایی شد که این رقم، گور کافری را به یکی از بزرگ‌ترین گورستان‌های شناخته‌شده در باستان‌شناسی ایران تبدیل می‌کند.
وی افزود: این پروژه از تاریخ 20 خردادماه 1404 با مجوز رسمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و با حمایت مالی شهرداری بهاباد آغاز شد و با وجود شرایط دشوار ناشی از جنگ 12 روزه اخیر، تیم پژوهشی بدون وقفه آن را به پایان رساند.
عزیزی با اشاره به موقعیت جغرافیایی این اثر تصریح کرد: محوطه گور کافری در پنج کیلومتری جنوب‌غربی بهاباد و در نزدیکی روستای کویجان واقع شده و با مرکز استان یزد حدود 156 کیلومتر فاصله دارد.
معاون پژوهشی پژوهشکده باستان‌شناسی، استان یزد را یکی از مناطق کمتر شناخته‌شده کشور از منظر باستان‌شناسی دانست و گفت: بیشتر شهرت یزد به بناهای خشتی و بافت تاریخی آن محدود شده و در نتیجه مطالعات باستان‌شناسی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: در شهرستان بهاباد نیز تا پیش از این تقریباً هیچ مطالعه مدون و جامعی در خصوص توالی فرهنگی و استقرارهای تاریخی صورت نگرفته و این منطقه، علیرغم ظرفیت‌های طبیعی و تمدنی، از کمترین میزان بررسی‌های باستان‌شناسی برخوردار بوده است.
سرپرست پروژه گور کافری با اشاره به شرایط اقلیمی مساعد بهاباد به‌دلیل ارتفاع بالاتر نسبت به شهر یزد گفت: این منطقه با دارا بودن منابع طبیعی، پوشش گیاهی متنوع و ظرفیت‌های کشاورزی و دامداری، از گذشته دارای اهمیت زیستی بوده و به‌نظر می‌رسد گورستان شناسایی‌شده، محل تدفین اهالی همین حوزه فرهنگی بوده است.
عزیزی ادامه داد: متأسفانه بیش از چهار دهه است که گور کافری مورد حفاری‌های غیرمجاز قرار گرفته و بیش از 90 درصد گورها تخریب شده‌اند.
این تخریب گسترده، نتیجه عدم ثبت اثر در فهرست آثار ملی است که علی‌رغم پیگیری‌های متعدد، به دلیل فقدان درک کارشناسی کافی از اهمیت این محوطه، تاکنون محقق نشده است.
وی افزود: در جریان گمانه‌زنی‌های تکمیلی، پنج گور مورد کاوش قرار گرفت که به دلیل ساختار گورها، عمق کم تدفین و نفوذ بالای رطوبت، تقریباً هیچ اسکلت سالمی باقی نمانده بود.
تنها در برخی موارد، تکه‌های فرسوده استخوان‌ها و پوسته‌های خردشده مشاهده شد.
این باستان‌شناس اظهار داشت: اشیای تدفینی یافت‌شده شامل ظروف سفالی، مهره‌های سنگی، دستبند، انگشتر و اشیای مفرغی بوده که با توجه به نوع و ساخت آن‌ها، به دوره اشکانی تعلق دارند.
بر این اساس، می‌توان گور کافری را متعلق به مردمانی عادی در عصر اشکانی دانست.
عزیزی تصریح کرد: این تاریخ‌گذاری، در حال حاضر مقدماتی است و پژوهش‌های تکمیلی می‌تواند گاه‌نگاری دقیق‌تری از محوطه به‌دست دهد.
هدف اصلی ما پس از ارائه گزارش کامل پژوهشی، تهیه پرونده ثبتی برای این اثر شاخص و ثبت آن در فهرست آثار ملی کشور است.
انتهای پیام/781/.