بهترین شرایط را در پاس همدان داشتم اما به تیم ملی دعوت نشدم

امید خورج کاپیتان اسبق پاس همدان و فولاد خوزستان در مصاحبه‌ای با خبرگزاری تسنیم از همدان به بازگو کردن خاطرات و تحلیل شرایط فعلی فوتبال پرداخت.
وی با بیان اینکه در زمان فوتبال خود با مهریه‌های زیادی مواجه شد و نتوانست به حق خود برسد از آغاز فوتبال خود و همچنین شرایط دوران بازی در همدان و مربیگری در پاس همدان پرداخت.
مشروح مصاحبه زیر با امیر کریمی را در پایین بخوانید.
سؤال: لطفاً از آغاز فعالیت حرفه‌ای‌ خود در فوتبال بفرمایید.
چگونه وارد این عرصه شدید؟
پاسخ: فعالیت حرفه‌ای‌ام را از رده جوانان آغاز کردم.
خدمت سربازی را در تیم اتکا گذراندم و پس از آن به تیم درنا پیوستم.
حدود سه سال در آن تیم حضور داشتم.
در جریان یکی از مسابقات جام حذفی بین تیم‌های درنا و پاس تهران، اگرچه بازی را با نتیجه 4–1 واگذار کردیم، اما عملکرد من مورد توجه آقای فیروز کریمی قرار گرفت و به تمرینات پاس دعوت شدم.
سؤال: اولین تجربه شما در تمرین با تیم پاس چگونه بود؟
پاسخ: در نخستین ورودم به رختکن پاس تهران، مدیر عامل تیم را نمی‌شناختم و به ایشان سلام نکردم.
همین مسئله باعث سوءتفاهم شد و من را فردی بی‌انضباط تلقی کردند.
در نتیجه، فرصت حضور در تیم از من سلب شد.
سؤال: چه زمانی مجدداً به تیم پاس بازگشتید؟
پاسخ: حدود دو سال بعد، در زمان هدایت تیم توسط آقای مجید جلالی، مجدداً به تمرینات دعوت شدم.
پس از سه جلسه تمرین، قراردادم با پاس تهران نهایی شد.
در آن زمان، تیم در لیگ آزادگان حضور داشت.
سؤال: با تغییر کادر فنی در پاس در آن زمان، چه تحولاتی در جایگاه شما ایجاد شد؟
پاسخ: با حضور آقای مصطفی دنیزلی، مجدداً فرصت بازی پیدا کردم.
در دوران ایشان در پنج پست مختلف بازی کردم؛ از جمله دفاع راست، دفاع چپ و هافبک دفاعی.
تطبیق با این تغییرات برای من دشوار نبود و تلاش کردم به‌خوبی در نقش‌های مختلف ظاهر شوم.
سؤال: برخی از بازیکنان درباره فضای حاکم بر رختکن در دوران خاصی صحبت کرده‌اند.
آیا شما نیز شاهد حاشیه‌هایی بودید؟
پاسخ: در آن دوران برخی مسائل حاشیه‌ای در رختکن وجود داشت، اما من شخصاً وارد آن فضاها نشدم و همواره سعی کردم تمرکز خود را بر عملکرد فنی حفظ کنم.
سؤال: تجربه حضور در لیگ قهرمانان آسیا چگونه بود؟
پاسخ: در یکی از بازی‌های مهم مقابل تیم العین امارات، با نتیجه 3–1 از حریف پیش افتادیم، اما در نهایت بازی را 4–3 واگذار کردیم.
این نتیجه کاملاً دور از انتظار بود.
حتی سرمربی تیم نیز تصور نمی‌کرد بازی را از دست بدهیم.
شاید اگر در تعویض‌ها دقت بیشتری صورت می‌گرفت، نتیجه متفاوتی رقم می‌خورد.
سؤال: در مجموع، چه ارزیابی‌ای از دوران فوتبالی خود دارید؟
پاسخ:همواره تلاش کردم تمرکز خود را بر فوتبال حرفه‌ای حفظ کنم و از حواشی دور باشم.
شاید کمتر در رسانه‌ها مطرح شدم، اما مسیرم را با جدیت و تعهد طی کردم و از تجربیاتم رضایت دارم.
سؤال: به نظر می‌رسد سبک بازی تیم‌های آقای دنیزلی هجومی بود.
دیدگاه شما درباره سبک مربیگری ایشان چیست؟
پاسخ: بله، ایشان به فوتبال تهاجمی اعتقاد داشتند.
می‌گفتند اگر دو گل می‌خوریم، باید چهار گل بزنیم.
بسیار منظم و با دیسیپلین بودند.
نظم تمرینی تیم کاملاً مشخص بود؛ تمرینات صبح زود برگزار می‌شد و همه باید طبق برنامه دقیق استراحت و تغذیه می‌داشتند.
از معدود مربیانی بودند که تمام بازیکنان، حتی آن‌هایی که فرصت بازی پیدا نمی‌کردند، به ایشان علاقه داشتند.
شخصیت بسیار محبوبی در تیم بودند.
سؤال: پس از دوران دنیزلی، چه تغییراتی در باشگاه پاس اتفاق افتاد؟
پاسخ: پس از حذف از جام باشگاه‌های آسیا و از دست رفتن قهرمانی، آقای جلالی هدایت تیم را بر عهده گرفتند.
در آن مقطع، تیم دچار نوسان شد و نتوانست در کورس قهرمانی باقی بماند.
پس از آن، تصمیم گرفتم به پاس همدان بپیوندم.
سؤال: حضور شما در پاس همدان چگونه رقم خورد و چه تجربه‌ای از آن دوران دارید؟
سه فصل در پاس همدان حضور داشتم.
ابتدا شناخت زیادی از همدان نداشتم، اما شرایط برایم بسیار خوب پیش رفت.
در آن زمان، تعداد زیادی از بازیکنان از پاس تهران به تیم‌های بزرگ مانند پرسپولیس، استقلال و سپاهان رفتند.
ما با ترکیبی از بازیکنان باتجربه از جمله محمد غلامی، جواد شیرزاد، خسرو حیدری، حنیف عمران‌زاده و ووریا غفوری به همدان رفتیم.
بسیاری از این بازیکنان در همدان چهره شدند.
من هم به احترام برخی بزرگان تیم، بازوبند را به آن‌ها واگذار کردم.
سؤال: شما به استقلال نرفتید، با توجه به علاقه منصور پورحیدری به شما هیچ وقت چنین شرایطی برای شما ایجاد نشد؟
پاسخ: آقای پورحیدری علاقه زیادی به من داشتند و در سالی که به فولاد رفتم، تلاش زیادی برای انتقال من به استقلال کردند.
اما در آن زمان استقلال به لحاظ دفاعی نیاز نداشت و مدافعان خوبی در اختیار داشت.
سال بعد که عملکرد خوبی در فولاد داشتم، شرایط انتقال فراهم شده بود ولی به دلیل تعهد اخلاقی که به آقای جلالی و مدیرعامل وقت فولاد داده بودم، قراردادم را سفید امضا کرده بودم و منصرف شدم.
شاید این یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات دوران حرفه‌ای من بود.
سؤال: در پاس همدان،شرایط خوبی رو تجربه کردید اما تیم ملی راه پیدا نکردید؟
پاسخ: در آن فصل، تیم ما بهترین خط دفاعی لیگ را داشت و رتبه پنجم جدول را کسب کردیم.
اما متأسفانه به تیم ملی دعوت نشدم.
دلیل اصلی آن ضعف ارتباطی بود؛ ارتباط نزدیکی با سرمربی تیم ملی یا عوامل تصمیم‌گیرنده نداشتم.
برخی واسطه‌ها نیز برای دعوت بازیکنان به تیم ملی، درخواست‌های مالی داشتند.
من ترجیح دادم تنها با توانایی فنی خودم مسیر را طی کنم.
سؤال: دو بار هم به پرسپولیس گل زدید؟
پاسخ: بله، با پیراهن پاس تهران و همدان به پرسپولیس گل زدم اما کمتر در مورد آنها در محافل فوتبالی حرفی زده شده است.
در یکی از این گلها شیث رضایی یار مستقیم من بود و من توانستم از غفلت او گل بزنم و در نهایت شیث رضایی برای جبران این اشتباه در دقیقه نود توانست از اشتباه من و خسرو حیدری استفاده کند و این گل را جبران کند.
سؤال: در فولاد خوزستان هم بازی کردید و کاپیتان بودید؟
پاسخ: بله دو فصل در فولاد حضور داشتم.
روزهای خوبی را در این تیم تجربه کردم.
خصوصاً سال اول فصل خوبی برای ما بود؛ به جز سه بازی در تمام 34 بازی فیکس بودم.
دو بازی به دلیل سه کارته بودن غایب بودم و یک بازی هم مقابل پاس همدان به دستور آقای جلالی بازی نکردم.
بعدها متوجه شدم که ایشان گفته بودند: «شاید اشتباهی کند، بهتر است بازی نکند.» این موضوع ناراحتم کرد.
در فصل دوم، بازوبند کاپیتانی را بستم.
شرایط مالی تیم خوب بود ولی متأسفانه نتایج افت کردیم.
فکر می‌کنم چیزی حدود 7 پنالتی را از دست دادیم، سه پنالتی‌زن عوض کردیم: سرلک، سیامک و رضا نوروزی.
این اشتباهات باعث شد از جایگاه پنجم فصل اول، به رتبه سیزدهم یا چهاردهم در فصل دوم سقوط کنیم.
آقای جلالی برکنار شد و حسین فرکی آمد.
سؤال: آیا جدایی شما از فولاد به خاطر تصمیم حسین فرکی بود؟
پاسخ: بله، آقای فرکی نام من را در لیست خروج گذاشت، در حالی که من با فولاد قرارداد داشتم، حتی در جلسه معارفه ایشان حضور داشتم.
یکی از مربیان دروازه‌بانان به آقای فرکی گفت: «امید خورج اینجاست، امسال قهرمانیم!» اما بعد از یک مصدومیت جزئی که مرخصی گرفتم، برگشتم و ورق برگشت.
خط دفاعی را با بازیکنانی مثل پادوانی بستند و دیگر جایی برای من نبود.
سؤال: چرا پس از جدایی از فولاد تیم لیگ برتری انتخاب نکردید؟
پاسخ: واقعاً از فوتبال دلزده شده بودم.
پیشنهادهایی مثل صنعت نفت آبادان داشتم، ولی نپذیرفتم.
نیم‌فصل بیرون ماندم.
متأسفانه پس از آن هزار حرف و شایعه پشت سرم بود؛ از ضعف بینایی گرفته تا مصدومیت زانو.
دلیل اصلی‌اش این بود که من با دلال‌ها همکاری نمی‌کردم.
سؤال: تجربه حضور در فولاد یزد چگونه بود؟
پاسخ: نیم‌فصل به فولاد یزد رفتم.
تیم در آستانه سقوط بود.
مربی تیم آقای کلانتری بود که پس از مدتی کنار گذاشته شد.
در هفته آخر با مرتضی زاده و حاج عباس و سایر عزیزان، تیم را در لیگ نگه داشتیم.
پس از آن به پاس همدان در لیگ یک برگشتم.
سؤال: درباره فساد و دلالی در فوتبال چه نظری دارید؟
پاسخ: صادقانه بگویم، اشتباه من این بود که روابط نداشتم.
بارها به من پیشنهاد شد که در قبال پرداخت پول، به فلان تیم یا حتی تیم ملی دعوت شوم.
حتی یادم هست در جام حذفی با تیم استیل آذین، یکی از افراد گفت اگر پنالتی بدهی، 20 میلیون می‌گیری.
در همان بازی هم اتفاق مشکوکی افتاد.
چنین چیزهایی واقعاً تأثیرگذار بود.
سؤال: نظر شما درباره جادوگری و مسائل ماورایی در فوتبال چیست؟
پاسخ: من شخصاً اعتقادی ندارم، اما دوستانی داشته‌ام که می‌گفتند در زمین حریف پودر ریخته شده، یا حتی قرآن در آب انداخته‌اند تا طلسم‌ها را باطل کنند.
خودم چیزی ندیده‌ام ولی ظاهراً واقعیت دارد.
سؤال: چرا فوتبال پایه در ایران خروجی ندارد؟
پاسخ: دلیل اصلی ورود پول به فوتبال پایه است.
بسیاری از مربیان توانایی لازم را ندارند و فقط به‌دنبال درآمد هستند.
آموزش ضعیف است و مدرک‌گرا شده‌ایم.
بازیکنان 40 ساله هنوز در لیگ بازی می‌کنند چون بازیکن جوان باکیفیت نداریم.
سؤال: آیا در طول دوران بازی حسرتی داشتید؟
پاسخ: بزرگ‌ترین حسرت من این بود که از فولاد به استقلال نرفتم.
آقای پورحیدری خیلی تلاش کرد و حتی تا لحظه آخر گفتند من را می‌خواهند، ولی من به خاطر تعهد اخلاقی به باشگاه فولاد نرفتم.
شاید اگر می‌رفتم، سرنوشت فوتبالم تغییر می‌کرد.
انتهای پیام/