چمران: دولت باید در نوسازی منازل آسیب دیده در جنگ کمک کند
رئیس شورای شهر تهران گفت: در حال حاضر تأمین منابع از سوی شهرداری در حال انجام است، اما واقعیت این است که شهرداری به تنهایی توان مالی لازم برای نوسازی و بازسازی را ندارد.
به گزارش خبرنگار مهر، مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، در جمع خبرنگاران به وضعیت حمل و نقل عمومی در تهران پرداخت و با اشاره به ناهماهنگی در ارائه آمارهای رسمی گفت: آمارهایی که درباره حمل و نقل عمومی ارائه می‌شود اختلاف زیادی با یکدیگر دارند.
یک مدیر یک عدد اعلام می‌کند، بعد عددی متفاوت منتشر می‌شود.
در حال حاضر، من آماری در اختیار ندارم و باید این موضوع را به معاون حمل و نقل محول کنیم تا با حضور در جلسات شورا توضیحات دقیق‌تری درباره تعداد اتوبوس‌های موجود، خریداری‌شده و در دست خرید ارائه دهد.
وی درباره وضعیت مسکن و پروژه‌های نوسازی نیز به توضیحاتی اشاره کرد که در جلسه پیشین توسط شهردار تهران، ارائه شده بود و گفت: پیگیری‌ها درباره پروژه‌های مسکونی ادامه دارد.
اخیراً همچنین جلسه‌ای که در کمیسیون ماده ۵ برگزار شد، موضوعات مهمی تصویب شد.
پیشنهادی که من مطرح کردم این بود که یک بسته کامل تهیه و به هیئت دولت ارائه شود تا مصوبه رسمی دولت را نیز دریافت کند.
این اقدام برای جلوگیری از بروز مشکلات قانونی در آینده ضروری است.
چمران ضمن قدردانی از اقداماتی که با وجود نبود مصوبه دولت آغاز شده، افزود: باید تقدیر کرد از اینکه معطل نماندند و کار را جلو بردند.
حتی شیشه‌ها را شکسته بودند و تخریب کامل برخی مناطق انجام شده است.
عملیات مقاوم‌سازی آغاز شده و اسکان موقت نیز در حال انجام است.
دیروز نیز رئیس‌جمهور بازدیدی از محل داشتند.
وی تأکید کرد: در حال حاضر تأمین منابع از سوی شهرداری در حال انجام است، اما واقعیت این است که شهرداری به تنهایی توان مالی لازم برای نوسازی و بازسازی را ندارد، چرا که این پروژه‌ها هزینه بسیار بالایی دارند و به چندین همت (هزار میلیارد تومان) منابع نیاز است.
اگر شهرداری این توان را داشت، تاکنون انجام داده بود.
بنابراین، دولت باید به‌صورت جدی وارد عمل شود.
البته کمک دولت فقط نباید نقدی باشد، بلکه می‌تواند شامل زمین، شرکت‌ها و سایر امکاناتی باشد که در اختیار دولت است و می‌توان آن‌ها را برای تسریع پروژه‌ها به شهرداری واگذار کرد.
طراحی و ساخت پناهگاه‌های چندمنظوره در ساخت‌وسازهای جدید تهران الزامی شود
رئیس شورای اسلامی شهر تهران، از تدوین و بازنگری طرحی در خصوص فضاهای زیرسطحی، به‌ویژه نقاط امن و پناهگاه‌ها، خبر داد.
وی با اشاره به سابقه همکاری با رئیس سابق کمیسیون عمران شورای شهر، اعلام کرد: این طرح در گذشته تهیه شده و اکنون به دلیل تغییر استانداردها نیازمند بازبینی است.
وی همچنین افزود: اقای شکیب مجدداً برای تکمیل این طرح دعوت شده و نسخه نهایی آن جهت ارائه به شهرداری تهران آماده خواهد شد.
چمران تأکید کرد: اولین پیشنهاد ما این است که هر پروژه ساختمانی، به‌خصوص ساختمان‌هایی با تعداد واحد بالا یا دارای پارکینگ، ملزم شود فضایی قابل تبدیل به پناهگاه با امکانات لازم در نظر بگیرد.
وی ادامه داد: این پناهگاه‌ها باید چندمنظوره طراحی شوند تا در مواقع غیراضطراری نیز مورد استفاده قرار گیرند.
به گفته چمران، چنین فضاهایی می‌توانند به عنوان سالن اجتماعات، سالن بازی یا حتی سالن‌های مراسم مانند عروسی مورد بهره‌برداری قرار گیرند.
رئیس شورای شهر با اشاره به تجربه‌های گذشته خاطرنشان کرد: فضاهایی که بلااستفاده می‌مانند، معمولاً به انبار یا محل جمع‌آوری وسایل بی‌استفاده تبدیل می‌شوند و در زمان نیاز، عملاً قابل بهره‌برداری نیستند.
اما اگر چندمنظوره باشند، همیشه در چرخه استفاده قرار دارند و تمیز و آماده‌اند.
رئیس شورای اسلامی شهر تهران در ادامه گفت: در خصوص مدارس نیز پیشنهاد شده که بررسی‌های لازم برای فضاهای زیرسطحی قبلاً ساخته‌شده انجام شود.
در صورت قابل استفاده بودن، این فضاها باید پاکسازی و آماده‌سازی شوند.
چمران پیشنهاد داد: این فضاها نیز مانند نمازخانه طراحی شوند تا دانش‌آموزان هر روز از آن استفاده کنند و همیشه تمیز و قابل بهره‌برداری باقی بمانند.
وی همچنین به موضوع استفاده از ایستگاه‌های مترو به عنوان پناهگاه‌های عمومی اشاره کرد و افزود: در برخی ایستگاه‌ها به دلیل عدم استفاده در این سال‌ها، مجبور شدیم برای بهره‌برداری اضطراری، برنامه‌ریزی‌هایی انجام دهیم که اجرای آن یک ماه زمان می‌برد.
این در حالی است که اگر از ابتدا استفاده چندمنظوره برای این فضاها در نظر گرفته می‌شد، چنین مشکلاتی پیش نمی‌آمد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ما باید به‌صورت دقیق بررسی کنیم که آیا در شرایط فعلی، ساخت پناهگاه‌های عمومی با توجه به نوع تهدیدات جدید، هنوز کارایی دارد یا خیر.
شاید به جای تمرکز بر پناهگاه‌های عمومی، طراحی پناهگاه‌های خصوصی در فضاهای مسکونی و در دسترس مردم گزینه مؤثرتری باشد.
در هر صورت، بهره‌گیری از تجربه‌های گذشته و دیگر کشورها می‌تواند در تصمیم‌گیری نهایی کمک کند.