مهم ترین چالش دمشق در مسیر پیوستن به «پیمان ابراهیم»

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، «علیرضا مجیدی» کارشناس مسائل غرب آسیا در ویدئویی تحلیلی به این سوال پاسخ می‌دهد که اصلی‌ترین گره بر سر راه الحاق دولت سوریه و حکومت موقت «احمد الشرع» (ابومحمد الجولانی) به پیمان ابراهیم و عادی‌سازی روابط با تل‌آویو چیست؟
.
دولت موقت سوریه تحت حکومت احمد الشرع (ابومحمد الجولانی)، به احتمال فراوان به‌زودی به پیمان ابراهیم ملحق خواهد شد.
به نظر می‌رسد حاکم جدید دمشق به دنبال آن است تا با اسرائیل به توافقی دست پیدا کند که براساس آن نظامیان رژیم صهیونیستی را تا مرزهای 1974 عقب براند.
الشرع در عین حال بر این نکته که اسرائیل نباید هیچ گونه مداخله‌ای در امور داخلی سوریه داشته باشد، پافشاری می‌کند.
مجیدی در ادامه افزود: دولت متبوع الجولانی در روند مذاکرات با اسرائیل در پرونده سرزمین‌های اشغالی جولان غالبا راهکارهایی را مطرح می‌کند که اگرچه به طور قطع مطلوب‌نظر تل آویو نیست اما در عین حال امتیازاتی را به طرف مقابل عرضه می‌دارد.
بر این اساس احمد الشرع از آمادگی کشورش برای اجاره 100 ساله این مناطق اشغالی به اسرائیل سخن گفته و در مقابل نیز انتظار دارد مقامات رژیم صهیونیستی نیز مصوبه پیشین کنست در دهه 1970 میلادی مبنی بر ادعای مالکیت این رژیم بر ارتفاعات جولان را لغو و مالکیت سوریه بر آن سرزمین ها را بپذیرد.
البته جای هیچ انکاری نیست که این اجاره 100 ساله، در عمل به معنی واگذاری مادام‌العمر آن منطقه به اسرائیل خواهد بود، اما این مسئله همچنان در تفکر امنیتی سرکرده سابق جبهه النصره در میز مذاکره با صهیونیست‌ها محل گفتگو است.
با این حال احمد الشرع بر سر راه عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی یک خط قرمز مهم را برای خود ترسیم کرده است که تا حد زیادی با استمرار و بقای حکومت وی گره خورده است.
وی خواستار آن است که پس از ترسیم نهایی مرزها میان سوریه و رژیم صهیونیستی، تل‌آویو از هرگونه اقدام مداخله‌جویانه در امور داخلی کشورش خودداری کند و به بهانه حمایت از اقلیت‌های قومی و مذهبی سوری همچون دروزیان در صحنه تحولات داخلی سوریه اجتناب ورزد.
اما در مقابل نتانیاهو بر این باور است که معادله امنیتی آتی میان سوریه و اسرائیل، امری متفاوت از نحوه تعامل اسرائیل با محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در مورد نحوه اداره حاکمیت کرانه باختری نخواهد بود.
بر اساس این معادله اسرائیل حتی پس از عادی‌سازی کامل روابط خود با دولت حاکم بر دمشق، این حق را برای خود قائل خواهد بود که در هر زمان و هر جایی از خاک سوریه که احساس خطر امنیتی کند در پوشش اقدام پیش‌دستانه وارد عمل شود و حتی بدون هماهنگی دولت سوریه با منبع تهدید علیه اسرائیل برخورد کند.
در حقیقت کابینه نتانیاهو بر این امر اصرار دارد که در فردای الحاق دولت سوریه به جمع کشورهای پیمان ابراهیم، این رژیم باید همچنان با دست باز و با بهانه مقابله با مراجع تهدید علیه خود در صحنه تحولات سوریه نقش‌آفرینی کند و با دشمنان خود برخورد کند.
انتهای پیام/