گزارش چالش‌برانگیز از یک ماجرای سیاسی‌امنیتی
این کتاب نه یک رمان تخیلی است و نه روایتی عاطفی از یک چهره نظامی؛ بلکه گزارشی مستند و گاه چالش‌برانگیز از یک ماجرای سیاسی‌امنیتی است که از تیرماه ۱۳۶۱ آغاز شده و هنوز به‌طور رسمی پایان نیافته است.
به گزارش مشرق، کتاب «من متوسلیان را کشتم»، تازه‌ترین اثر حمید داودآبادی، با نگاهی مستند و تحلیلی به پرونده ربایش چهار شهروند ایرانی در لبنان، توسط انتشارات شهید کاظمی منتشر شد.
این کتاب نه یک رمان تخیلی است و نه روایتی عاطفی از یک چهره نظامی؛ بلکه گزارشی مستند و گاه چالش‌برانگیز از یک ماجرای سیاسی‌امنیتی است که از تیرماه ۱۳۶۱ آغاز شده و هنوز به‌طور رسمی پایان نیافته است.
احمد متوسلیان، فرمانده وقت تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)، به‌همراه سید محسن موسوی (کاردار سفارت ایران در لبنان)، تقی رستگارمقدم (بسیجی اعزامی) و کاظم اخوان (خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی) در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۶۱ در ایست بازرسی برباره در شمال بیروت ربوده شدند.
از آن زمان تاکنون، هیچ نهاد رسمی ایرانی درباره سرنوشت این چهار نفر توضیح روشنی ارائه نکرده است.
حمید داودآبادی که از حدود سه دهه پیش پیگیر این پرونده بوده، در این کتاب تلاش کرده با استناد به اسناد رسمی، گفت‌وگوهای کمتر شنیده‌شده و مصاحبه‌های محرمانه، روایت تازه‌ای از آنچه بر این گروه گذشته، ارائه دهد.
داودآبادی در کتاب «من متوسلیان را کشتم» به بازسازی مسیر حرکت این افراد، وقایع پشت‌پرده و نقش بازیگران اصلی ماجرا می‌پردازد.
او با صراحت، حتی کسانی را معرفی می‌کند که ممکن است از بازگشت احمد متوسلیان واهمه داشته‌اند.
در بخشی از این کتاب آمده است:
«۱۳ تیر ۱۳۶۱، اتومبیل دیپلماتیک سفارت جمهوری اسلامی ایران در لبنان به ایست بازرسی برباره در شمال بیروت رسید.
سرنشینانش احمد متوسلیان، سید محسن موسوی، تقی رستگار و کاظم اخوان بودند.
ساعتی بعد، حاج احمد با عصبانیت از ماشین پیاده شد.
رابرت مارون حاتم، مشهور به کبرا دست به کمر خود برد و اسلحه‌ی روولور مدل کبرای خودش را از غلاف درآورد و…»
این کتاب، با نثری گزارشی و مبتنی بر پژوهش‌های میدانی، یکی از مهم‌ترین روایت‌ها درباره پروندۀ ناتمام ربایش احمد متوسلیان و همراهانش محسوب می‌شود.
کتاب «من متوسلیان را کشتم» تالیف حمید داودآبادی در ۱۰۸ صفحه ودر قطع رقعی به بهای ۹۰ هزارتومان از سوی انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است.