نفت و گاز ایران چگونه آماج شماره یک دشمن شد؟
جنگ ۱۲ روزه نشان داد که نبردهای امروز دیگر تنها در مرزها رخ نمی‌دهند و دشمن دنبال فلج کردن اقتصاد از طریق ضربه زدن به صنعت نفت وگاز بود که موفق به از پای درآوردن صادرات نفت ایران نشد.
فرزاد یوسفی کارشناس اقتصادی و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار مهر درباره علت تمرکز دشمن صهیونیستی بر حمله به صنعت نفت و گاز ایران اظهار کرد: فلج‌سازی این صنعت می‌تواند بزرگ‌ترین اهرم فشار اقتصادی و اجتماعی علیه هر کشوری باشد.
در ایران هم، نفت و گاز نه‌تنها منبع اصلی ارزآوری و تأمین بودجه دولت است، بلکه امنیت انرژی و تداوم زندگی روزمره مردم، به پایداری این بخش وابسته است.
بنابراین، هر تهدید جدی علیه تأسیسات نفت، پالایشگاه‌ها یا خطوط انتقال، می‌تواند سریعاً به افت درآمد ملی، افزایش کسری بودجه، بی‌ثباتی بازار ارز و حتی بروز اختلال در تولید برق کشیده شود.
وی افزود: در دنیای امروز، جنگ اقتصادی و عملیات ترکیبی اهمیت بیشتری از نبرد مستقیم نظامی یافته است.
رژیم صهیونیستی کاملاً آگاه بود که هدف گرفتن قلب انرژی ایران، عملاً به معنای برهم زدن کل ساختار اقتصادی و حتی ثبات اجتماعی کشور خواهد بود؛ زیرا بخش قابل توجهی از اشتغال، تولید صنعتی، تولید برق و حتی صادرات محصولات پتروشیمی به این صنعت گره‌خورده است.
یوسفی ادامه داد: اگرچه دشمن در اهداف خود برای ایجاد اخلال اساسی ناکام ماند، اما همین حملات یادآوری کرد که بخش نفت و گاز، محور مقاومت و پایداری اقتصاد ایران است و سرمایه‌گذاری در مقاوم‌سازی زیرساخت‌ها، فناوری‌های بومی و نیروی انسانی آموزش‌دیده، باید به‌طور مداوم ادامه یابد.
ایران در این بحران نشان داد حتی در شرایط فشار امنیتی و نظامی نیز می‌تواند ثبات تولید و صادرات خود را حفظ کند و این، بزرگ‌ترین برگ برنده اقتصادی و سیاسی کشور است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: آسیب‌ناپذیری نسبی صنعت نفت و گاز ایران در برابر تهدیدات اخیر، سیگنال مثبت مهمی به بازارهای جهانی، کشورهای همسایه و شرکای تجاری فرستاد.
ثبات و امنیت اقتصادی کشور عملاً به میزان تاب‌آوری این بخش گره خورده و هر بهبود یا نوآوری در این حوزه، مستقیماً امنیت ملی را ارتقا خواهد داد.