عارف: با فرماندهی فرمانده کل قوا و آمادگی دولت جنگ را مدیریت کردیم

باشگاه خبرنگاران جوان ـ محمّدرضا عارف، معاون‌اول رئیس‌جمهور، در گفت‌و‌گو با رسانه KHAMENEI.IR نقش دولت در مدیریّت جنگ دوازده‌روزه را بررسی کرده و سپس به تشریح موضع جمهوری اسلامی ایران در برابر اظهارات رئیس‌جمهور آمریکا پرداخته است.
همچنین، نقش فرماندهی کلّ قوا را در راهبری کشور و نیرو‌های مسلّح تبیین کرده و روایتی از حضور تاریخی ایشان در شب عاشورا در حسینیّه‌ی امام خمینی را ارائه داده است.
متن کامل این گفت‌و‌گو به شرح زیر است.
برای شروع گفت‌و‌گو، نقش دولت در آرامش و مدیریّت جامعه در جنگ تحمیلی دوازده‌روزه را تشریح بفرمائید؛ اینکه خدمات مهم در حوزه‌ی کالا‌های اساسی و خدمات اداری به مردم نه‌تنها متوقّف نشد، بلکه تلاش فوق‌العاده‌ای در بخش‌های مختلف قوّه‌ی مجریه این مسیر را هدایت و راهبری کرد.
البتّه من بعد از دو سه دقیقه که با خودم فکر کردم، گفتم به نظرم طبیعی است؛ آقا حتماً امشب می‌آمدند که برخی نگویند مثلاً ایشان به خاطر حمله ترسیدند و نیامدند.
دو سه نکته را آنجا من واقعاً خودم حس کردم.
یکی آن ویژگی‌های شخصی ایشان که اقتدار و شجاعت همراه با تدبیر بود.
دیگر، جایگاه مرجعیّت و رهبری معنوی در میان مسلمانان و ما ایرانیان بود؛ از دیدگاه ما، اصلاً دیدن یک مرجع ثواب دارد.
سوّم هم بخشی از مدیریّت عالی رهبری در جنگ بود.
حضور ایشان فضای کشور را تغییر داد؛ آن نشاط و شادابی‌ای که حس می‌شد، دوچندان شد و ما هنوز آثارش را داریم می‌بینیم: اینکه بله، ما این هستیم، از هیچ چیز جز خدا واهمه نداریم، از هیچ چیز نمی‌ترسیم و با شجاعت به میدان می‌آییم؛ نمونه‌اش هم رفتار رهبری و آن عکس‌العمل بسیار باارزش و خوب مردممان بود.
بسم الله الرّحمن الرّحیم.
ابتدا، ایّام سوگواری حضرت اباعبدالله‌الحسین (علیه السّلام) را و شهادت عزیزانمان در بخش‌های دفاعی و علمی را و همچنین شهادت مردم عزیز کشورمان را تسلیت می‌گویم.
دولت چهاردهم از روز اوّل فعّالیّتش عملاً درگیر جنگ شد؛ یک مهمان عزیز کشورمان ترور شد و پیام این ترور ادامه‌ این مسیر توسّط رژیم صهیونیستی و حامیانش بود.
بنابراین، ما در مهرماه یک جمع‌بندی داشتیم که باید یک حالت جنگی را در مدیریّت کشور در نظر بگیریم.
راهبردی که تدوین شد این بود که حدّاکثرِ آرامش در جامعه حاکم بشود تا مردم احساس نکنند شرایط جنگی است؛ امّا برای دولتمرد‌ها شرایط جنگی برای اداره‌ی کشور باید باشد.
به همین دلیل، برنامه‌ی اداره‌ی کشور به‌خصوص در امور اقتصادی در حالت جنگ را تدوین کردیم.
البتّه این برنامه در سطح محدودی بود و آن را رسانه‌ای نکردیم.
دراین‌باره، در نهاد‌های بالادستی مشورت کردیم و دو سناریو را در آنجا دیدیم: اوّل صادرات پانصد هزار بشکه نفت در روز، دوّم صادرات صفر بشکه نفت در روز.
به‌هرحال، دولت آمادگی داشت.
در راهبرد‌هایی هم که آنجا دیده بودیم، این مسئله وجود داشت که در زمانی که احتمالاً با حادثه‌ای روبه‌رو می‌شویم، باید تفویض اختیار کنیم؛ یعنی شیوه‌ی فرماندهی و کنترل (C ۴ I) را در عمل پیاده کنیم.
به همین دلیل، چند ساعت بعد از حادثه‌ای که اتّفاق افتاد، دولت اوّلین جلسه‌ی فوق‌العاده‌ی خود را برگزار کرد و در آن جلسه تفویض اختیار کردیم؛ به استانداران، در سطح استانشان، اختیار تام دادیم و اختیار اصل ۱۲۷ را به ایشان تفویض کردیم؛ به وزرا هم در حوزه‌ی خودشان، به استناد اصل ۱۳۸، اختیاراتی که در ذات آن تشکیلات هست محوّل شد.
بنابراین، اختیارات دولت را به چهار کارگروه دادیم: کارگروه اقتصادی، کارگروه زیربنایی، کارگروه امنیّتی و کارگروه اطّلاع‌رسانی؛ این چهار کارگروه هم به استناد اصل ۱۳۸، اختیارات کامل دولت را داشتند.
بنابراین، با یک سازوکار خوبی فعّالیّت‌ها شروع شد.
ستاد تنظیم بازار نیز از آغاز دولت، فعّالیّت جدّی خودش را شروع کرده بود.
اگرچه در قانون برنامه آزادسازی نرخ را دنبال می‌کردیم البتّه به جز کالا‌های محدود ولی به‌هرحال در شرایط جنگی می‌بایست تصمیمات خاصّی می‌گرفتیم.
خوشبختانه، با پیش‌بینی‌هایی که کرده بودیم، ذخایر استراتژیک کشور را به وضعیّت بسیار خوبی رساندیم.
این‌قدر وضعیّت ذخایر کشور خوب بود که در تهاجم رژیم صهیونیستی، به استفاده از کالا‌های استراتژیک نیاز پیدا نکردیم.
به‌هرحال، اقتصاد ما آمادگی کامل داشت و مردم هم، به‌خصوص با فرمایشات و پیام‌های تلویزیونی رهبر انقلاب اسلامی، تمام‌قد به میدان آمدند.
ما جز در مورد بنزین، هیچ جا صف دیگری نداشتیم که آن هم، چون ناگهان تقاضا بالا رفته بود، طبیعی بود که تعداد پمپ‌بنزین‌هایی که داشتیم برای پاسخ‌گویی کفایت نمی‌کرد.
در صف بنزین هم مردم همراهی و انسجامشان را نشان دادند؛ لذا کوچک‌ترین مسئله‌ای پیدا نکردیم.
تولید بنزین ما در روز، ۱۱۰ میلیون لیتر بود که با توسعه‌ای که در این هفت هشت ماه دادیم، تقریباً به ۱۲۰ میلیون لیتر رسید؛ بااین‌حال، در روز اوّل جنگ، ۱۹۷ میلیون لیتر مصرف داشتیم.
واقعیّت این است که مردم در مورد کالا‌های مصرفی بی‌نظیر عمل کردند؛ نمی‌گویم کم‌نظیر.
فروش فروشگاه‌های زنجیره‌ای، به طور متوسّط، ۱،۴ تا ۱.۴۵ همّت در روز است.
در روز اوّل جنگ، این خرید به ۱.۹ رسید؛ یعنی تقریباً ۴۰ درصد اضافه شد.
روز دوّم از متوسّط آمد پایین‌تر و روز‌های بعد، یک رشد طبیعی داشت؛ یعنی عموم مردم صرفاً مایحتاج مورد نیازشان را خریدند.
حالا ممکن است استثنائاتی هم باشد که طبیعی است، ولی مردم همراهی کردند.
به همین دلیل، قفسه‌های فروشگاه‌ها که پُر بود، پُر باقی ماند.
توجّه دارید که رژیم صهیونیستی از قبل تبلیغ کرده بود برای سه روز: روز اوّل با زدن فرماندهان و نیرو‌های برجسته، پیروزی دفاعی و جنگی پیدا می‌کند؛ روز دوّم، به خیال خام و پوچ خودشان، مردم می‌آیند از آنها حمایت می‌کنند؛ روز سوّم هم در مذاکره‌ای که قرار بود یکشنبه داشته باشیم، روی «تسلیم» توافق می‌شود.
امّا مردم با هدایت و رهبری رهبر انقلاب اسلامی به میدان آمدند و واقعاً رعایت کردند آن چیز‌هایی را که می‌دانستند باید رعایت کنند؛ از جمله تعادل در مصرف، کمک به یکدیگر و خدمات صلواتی‌ای که در میان مردم رواج پیدا کرد؛ حتّی می‌دیدیم که در صف بنزین، یک آقایی با دختر کوچکش شربت توزیع می‌کرد!