شهیده استاد فاطمه صالحی؛ از کلاس درس تا سنگر مقاومت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرج، جنگ همواره یکی از تراژدی‌های بزرگ تاریخ بشر بوده است، اما در دل هر نبردی، قهرمانی‌ها و فداکاری‌هایی نهفته که روح انسان را به ستایش وا می‌دارد؛ قهرمانانی که به‌عنوان بازتاب صداقت و عمق احساسات انسان در بحران، پنجره‌ای به دنیای مقاومت، شجاعت و پایمردی باز می‌کنند.
جنگ تحمیلی 12 روزه ایران و اسرائیل که بعد از دهه‌ها تنش و درگیری‌های سیاسی، به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین وقایع منطقه‌ای رخ داد، بار دیگر بستری را برای خلق حماسه نیروهای مسلح فراهم کرد و اقتدار ایران را به نمایش گذاشت که نه‌تنها یادآور دوران دفاع مقدس بلکه نمایانگر ایستادگی ملت‌ها در برابر ظلم و تجاوز بود.
ایستادگی و مقاومت 12 روزه ایران در مقابل اسرائیل، نبرد میان جبهه حق و باطل بوده و هست، این جنگ، نه‌فقط یک تقابل نظامی که عصاره‌ای از مظلومیت، ایستادگی و حق‌طلبی ملتی است که در برابر تمام جبهه کفر ایستاد تا فریاد کند: ما از عاشورا آمده‌ایم و هر قطره خونمان، برگی از دفتر کربلاست، کربلایی که در آن حسین (ع) را با لب تشنه شهید کردند.
در این جنگ نابرابر، موشک‌های دشمن، خانه، دانشگاه و بیمارستان نمی‌شناسند و همه‌جا را ویران می‌کنند و جان عزیزانمان را می‌گیرند، اما در دل این ویرانی، چراغ‌هایی هستند که هرگز خاموش نمی‌شوند؛ چراغ‌هایی به نام شهید، استاد، معلم و در میان همه آن‌ها بانوی فرهیخته‌ای که خونش به زمین ریخت، اما نامش در تاریخ جاودانه شد.
در میان این جنگ تحمیلی و حملات ناجوانمردانه به خاک این سرزمین و در ادامه، تجاوز به ستاد فرماندهی سپاه استان البرز، درست یک روز قبل از اعلام آتش‌بس از سوی دشمن درمانده، به روزی رسیدیم که در آن، یکی از قهرمانان رسانه در میان غم و غصه‌ها و اندوهی عمیق، به فیض شهادت نائل آمد؛ استادی بزرگ و نمونه‌ای بی‌نظیر از اخلاق‌مداری، ولایت‌مداری و ایثار که پاسدار هم بود.
استاد فاطمه صالحی، اولین استاد شهیده در استان البرز که برای نسل امروز نه‌فقط یک معلم، بلکه نمادی از انسانیت، ایمان، شجاعت و عشق به وطن است، عمر خود را در راه تعلیم و تربیت سپری کرد و با کار و تلاش مستمر، درسی بزرگ از انسانیت و انسان‌دوستی به ما آموخت و پایبند به اصول اخلاقی و مرزهای انسانی بود، اما ناجوانمردانه به شهادت رسید.
وی نمادی از پیشرفت، تلاش بی‌وقفه و شکستن کلیشه‌های ناعادلانه بود.
بانویی که نشان داد زنان می‌توانند در تمامی عرصه‌ها، چه در علم و آموزش و چه در میدان مقاومت و ایثار، گام‌های محکم و تأثیرگذاری بردارند.
او در راه دفاع از وطن، از هیچ تلاشی فروگذار نکرد و در همین مسیر، به مقام والای شهادت نائل آمد؛ شهادتی که نه یک پایان، بلکه آغاز راهی جدید برای کسانی است که به حقیقت ایمان دارند.
آرزوی شهادت در دل او، به یک باور عمیق تبدیل شده بود زیرا می‌دانست راه حق، راهی است پر از سختی و خطر، اما ارزش آن نزد خداوند، محفوظ است.
اما امروز من به‌عنوان دانشجویی که طی چهار ترم از آموزه‌های این شهیده عزیز بهره‌مند شدم می‌خواهم از او بنویسم اما چگونه می‌توان درباره بانویی نوشت که بودنش چراغ دل‌هایمان بود؟
امروز استاد عزیز ما با قلبی سرشار از مهر، ایمانی خلل‌ناپذیر و زبانی که همیشه جز از حق نمی‌گفت، دیگر در میان ما نیست و در جمله ناجوانمردانه دشمن به آسمان پر کشید اما همه ما به خوبی می‌دانیم که «شهادت» برای این عزیزان، پایان نیست، بلکه تولدی دوباره‌ است برای آنان که راه حق را تا آخرین لحظه زیسته‌اند.
هنوز درس‌هایی را که از او آموختم به یاد دارم، او در میان آموزش‌هایش از درس زندگی و از لابه‌لای سطرهای درس و تحلیل، برایمان از صداقت می‌گفت، از مسئولیت، از حیا و عفاف و از ولایت ...
و از اینکه در این روزگار سخت، چگونه می‌توان مؤمن آگاه بود، نه صرفاً یک دانشجوی موفق.
او ما را به انسان بودن، متعهد بودن و همدل بودن فراخواند.
گاهی فکر می‌کنم چقدر مظلوم بود ...
چقدر مظلومانه رفت ...
بی‌آنکه آخرین بار صدایمان بزند یا خداحافظی کند اما یادش، صدایش و نگاه مهربانش در جان ما حک شده است.
داغ او برایمان سخت است زیرا فکرش را هم نمی‌کردیم در عصر علم و حقوق بشر، استادی با قلم و کتاب، هدف موشک دشمن قرار گیرد.
و امروز برای او می‌نویسم که استاد عزیزم تو رفتی اما همه دانشجویانت با بغض‌های در گلو مانده و دل‌های شکسته اما با ایمانی راسخ ایستاده‌ایم و قول می‌دهیم نگذاریم خون شما و همه عزیزان پرپر این مرزوبوم پایمال شود.
عهد می‌بندیم که درس‌هایت را فراموش نکنیم، میراث اخلاق و فکرت را پاس بداریم و راهی را که در آن، علم در خدمت ایمان بود، ادامه دهیم.
امروز ما دانشجویان فقط شاگردهای کلاس درس نیستیم، بلکه وارثان اندیشه و ایمان شهدایی همچون استاد فاطمه صالحی هستیم؛ کسی که تا آخرین لحظه در سنگر تبیین و روشنگری جنگید و به ما درس داد، درسی که نه در کتاب و نه در اسلایدها، بلکه در عظمت ایستادگی‌اش، در مظلومیت شهادتش و در وفاداری‌اش به راه حق بود.
او با رفتنش به ما آموخت که علم، اگر برای مردم نباشد، هیچ و قلم، اگر در راه حقیقت نچرخد، خیانت است و ما امروز با چشمانی اشک‌بار، سوگند می‌خوریم که در راه او بمانیم.
شهیده صالحی امروز برای ما فقط یک قاب عکس نیست، او در دل ما، وجدان ما و در هر قدمی است که برای ساختن جامعه‌ای آگاه، با ایمان و ولایی برمی‌داریم.
ما دانشجویان امروز اعلام می‌کنیم که ایران، سرزمین شیران است؛ اگر زخم بخورد، فریادش آسمان را می‌شکافد و دشمن را به زانو درمی‌آورد.
اسرائیل بداند ما اهل مقاومتیم، نه تسلیم و اهل پاسخیم، نه تهدید.
دشمن بداند ایران، دیاری ‌است که تاریخ آن با خون شهیدان نوشته شده و هیچ اشغالگری تاب ایستادن در برابر این تاریخ را ندارد.
گزارش: صدیقه صباغیان
انتهای پیام/.