پادکست | چرایی سومین سفر پیاپی نتانیاهو به واشنگتن

گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم ـ نود و نهمین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهم‌ترین روندها، تحولات و همچنین شخصیت‌ها در غرب آسیا می‌پردازد، روز چهارشنبه 18تیر ماه 1404 ضبط و منتشر شد.
در این شماره «منصور براتی»، میزبان «محمد بیات»، کارشناس مسائل خاورمیانه است.
نخستین دلیل سفر بنیامین نتانیاهو به واشنگتن، پرونده ایران است.
پس از جنگ 12 روزه و توقف درگیری‌ها با میانجی‌گری آمریکا و قطر، وضعیت به انجماد تنش رسیده و این سفر در این مقطع از اهمیت بالایی برخوردار است.
دومین محور، تلاش کابینه نتانیاهو برای دستیابی به آتش‌بس 60 روزه در نوار غزه از طریق مذاکرات دوحه است.
بر اساس این طرح، قرار است اسرای صهیونیست باقی‌مانده (حدود 20 نفر) در غزه آزاد شوند و کمک‌های بشردوستانه به این باریکه افزایش یابد.
با این حال، اسرائیل حاضر به اعطای امتیازات راهبردی مانند پایان جنگ یا عقب‌نشینی از محورهای کلیدی نظیر موراگ، نتساریم یا فیلادلفیا نیست.
سومین هدف، توسعه پیمان ابراهیم با تمرکز بر عادی‌سازی روابط با سوریه، لبنان، عربستان سعودی و قطر است.
با توجه به ادامه جنگ و نبود چشم‌انداز روشنی برای بازسازی غزه، عادی‌سازی با سوریه و لبنان محتمل‌تر به نظر می‌رسد.
اما در لبنان، به دلیل تأکید حزب‌الله بر حفظ سلاح برای دفاع ملی (که در اظهارات شیخ نعیم قاسم نیز مشهود است)، چشم‌انداز روشنی برای عادی‌سازی روابط بیروت و تل‌آویو وجود ندارد.
گزارش‌ها در رابطه با افزایش فعالیت نیروهای رضوان در جنوب رودخانه لیتانی (منطقه‌ای که شورای امنیت سازمان ملل متحد بر ضرورت عقب‌نشینی نظامیان اسرائیلی از آن تأکید دارد) نیز این موضوع را تأیید می‌کند.
هرچند توماس باراک، نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا در امور خاورمیانه از عملکرد ارتش لبنان تقدیر کرده است، اما رسانه‌های عبری‌زبان معتقدند دولت لبنان تصویر متفاوتی از راهکار پیش رو ارائه می‌دهد.
در پرونده سوریه، که بیشترین شانس را در این بازه زمانی دارد، دولت احمد الشرع، رئیس دولت موقت سوریه از به رسمیت شناخته شدن توسط آمریکا و اسرائیل، توقف حملات و بازگرداندن سرزمین‌های اشغالی پس از نوامبر 2024 استقبال می‌کند.
با این حال، موضوع بلندی‌های جولان همچنان مسئله‌ای چالش‌برانگیز است.
انتقادات گسترده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که حتی نظام بشار اسد نیز در دوران حاکمیت طولانی مدت خود بر این کشور حاضر نبود هرگز از این خط قرمز ملی تخطی کند.
اسرائیل پیشنهادهایی مانند به رسمیت شناختن حق سوریه بر جولان با اجاره بلندمدت این منطقه به تل‌آویو (مطرح‌شده توسط ایهود باراک و اسحاق رابین) یا کمک به اشغال منطقه سنی‌نشین طرابلس لبنان در ازای چشم‌پوشی سوریه از حاکمیت بر جولان را ارائه کرده است.
با این حال، نتیجه مشخصی از مذاکرات میان نمایندگان دمشق و تل آویو به این لحظه درز نکرده و ممکن است دو طرف فعلاً بر سر بازبینی توافق ترک مخاصمه 1974 توافق کنند.
اگر نتانیاهو نتواند نظر احمد الشرع را درباره جولان جلب کند، ممکن است به همین حد بسنده کند.
انتهای پیام/