ماجرای دزدیدن جنگنده میگ ۲۱

به گزارش مشرق، کتاب «جاسوسان علیه آخرالزمان» نوشته دان راویو و یوسی مِلمن تاریخچه شبکه جاسوسی و امنیتی اسرائیل از سال ۱۹۴۸ تا به امروز است.
نویسندگان در این کتاب پرده از دهه‌ها عملیات پنهان، خراب‌کارانه، تروریستی و جاسوسی موساد در سراسر جهان برمی‌دارند.
کتاب با ترجمه مرتضی میرمطهری در انتشارات اطلاعات به چاپ رسیده است.
ولف بلیتزر، گوینده سی‌ان‌ان با تجربه وسیع خود در خصوص امور جاری در خاورمیانه می‌نویسد: «دانیل سیلوا، کتابی قدرتمند درباره جاسوسی اسرائیل نوشته‌است.
این کتاب اغلب مانند یک فیلم هیجان‌انگیز خوانده می‌شود، اما غیرداستانی است.
این روزنامه‌نگار در سطح جهانی ما را به مکان‌هایی که قبلاً نرفته‌ایم می‌برد.»
این کتاب، نه تنها گزارشی از مأموریت‌های مخفی یک سرویس اطلاعاتی، بلکه سندی از تاریخ پنهان خشونت، ترور و قانون‌گریزی رژیمی است که موجودیت خود را تنها با تهدید، ترور، جنگ‌های نیابتی و حمایت خارجی تثبیت کرده است.
از ترور فؤاد مغنیه برای پیدا کردن و به شهادت رساندن عماد مغنیه، تا داستان دزدیدن جنگنده میگ ۲۱ از عراق، از خراب کاری در تأسیسات هسته‌ای ایران با ویروس استاکس نت تا تلاش برای بدنام کردن محمد البرادعی، هر صفحه این کتاب، نشانگر آن است که رژیم صهیونیستی چگونه در پسِ نقاب امنیت ملی، ترور و تجاوز را به یک سیاست دائمی بدل کرده است.
در این کتاب، «کیدون» به عنوان یگان ترور موساد، آشکارا معرفی می‌شود؛ واحدی که مأموریت آن قتل، ترور، مسموم‌سازی و حذف فیزیکی مخالفان است.
از انفجار سفارت رژیم صهیونستی و مرکز آمیا در بوئنوس آیرس، تا ماجرای مسموم کردن خالد مشعل و یاسر عرفات، رد پای موساد در این عملیات‌ها به وضوح دیده می‌شود.
در کتاب تلاش شده با لحنی گزارش‌گونه و گاه افتخارآمیز، فعالیت‌های موساد را روایت کنند؛ اما خواننده‌ای که دغدغه حقوق بشر، قانون و صلح در منطقه دارد، با خواندن همین روایت‌ها درمی‌یابد چگونه رژیم صهیونیستی برای بقای خود، از هیچ ابزار غیرقانونی و غیراخلاقی فروگذار نمی‌کند.
نکته تأمل برانگیز آن است که رژیم صهیونیستی با اتکا به جمعیتی کوچک، اما منابع اطلاعاتی و بهره‌گیری از مهاجران چندزبانه، توانسته است ساختاری امنیتی بسازد که در پیشبرد اهداف تهاجمی‌اش در منطقه از آن‌ها استفاده کند.
رژیم صهیونستی اولین دولت بود که از پهپاد برای ترور استفاده کرد، پیشتاز خراب کاری سایبری شد و حتی در صحنه بین‌المللی، تحلیلگرانش را با تسلط بر زبان‌ها و فرهنگ‌های منطقه، به ابزارهای نفوذ بدل ساخت.