حرکت عظیم کاروان حسینی (ع) سفر به سوی آگاهی، حرمت و عزت انسانی بود

به گزارش خبرنگار مهر، امروز روز عاشورا است و غم و اندوه شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و یاران آن حضرت دل‌ها و جان‌های آزادگان جهان را می‌سوزاند.
نهضت عاشورا یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین حرکات تاریخ اسلام به شمار می‌رود که به رهبری حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) در برابر ظلم و فساد یزید رخ داد.
سیره امام حسین (علیه السلام) در این ایام نه تنها بر پایه قیام و مبارزه علیه ظلم استوار است، بلکه شامل جنبه‌های تربیتی، اخلاقی و انسانی نیز می‌شود.
امام حسین (علیه السلام) در دوران حیات خود همیشه بر اینکه وظیفه یک مسلمان است که در برابر خلاف‌ها و نابرابری‌ها ایستادگی کند، تأکید داشت.
از آغاز حرکت اصلاحگرانه خود از مدینه و به در انتقال کاروان حسینی از مدینه به کربلا، امام حسین (علیه السلام) به شدت بر لزوم آگاه‌سازی مردم تأکید نمود.
آن حضرت با ارسال نامه‌های مختلف به مردم کوفه، نه تنها علت قیام خود را توضیح داد، بلکه شرایط نابسامانی که در آن زمان بر مسلمانان حاکم بود را نیز تشریح کرد.
ایشان خطاب به مردم نوشتند که ظلم و فساد حاکم بر جامعه اسلامی، پیامد نادیده گرفتن حقوق مردم است و آن‌ها باید برای اجرای عدالت و نابودی ظالمین بپا خیزند.
امام حسین (علیه السلام) در طول سفر خود، به عنوان یک رهبر و پدری فداکار، نه تنها برادر خود و یارانش را برای مقابله با ظلم تشویق می‌کرد، بلکه خود نیز با جانفشانی در صف نخستین و در میدان جنگ حاضر شده است.
در این مسیر سخت، او نه تنها از جان خود بلکه از جان یارانش نیز به خاطر اصول انسانی و اسلامی دفاع می‌کرد.
حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در جریان نهضت عاشورا بر ایجاد یک وحدت و همبستگی بین یاران خود تأکید کرد.
او نه تنها به دوستان و یاران خود اطمینان می‌داد بلکه با تکیه بر ارتباطات عمیق انسانی و نه صرفاً دینی، آنها را در حرکت خود متحد می‌ساخت.
در این راستا، رفتار محبت‌آمیز و مشفقانه امام حسین (علیه السلام) با انسان‌ها درس‌های ابدی زندگی برای هر مسلمان و انسان آزاده ای است.
آموزش معارف دین
در طول سفر از مدینه به کربلا، امام حسین (علیه السلام) به ترویج معارف اسلامی و آموزه‌های دینی توجه ویژه‌ای داشت.
آن حضرت با سخنرانی‌ها و بیان استدلال‌ها، اهمیت دیانت و الگوهای اسلامی را به یاران خود یادآوری می‌کرد.
در قافله حسینی، آموزه‌های اخلاقی، دینی و انسانی به عنوان ارکان تربیتی مورد بحث قرار می‌گرفت و او تلاش می‌کرد تا نه تنها یاران بلکه حتی دیگر افرادی که به او ملحق می‌شدند، به درک صحیحی از اصول دین برسند.
امام حسین (علیه السلام) به عنوان یک پدر دلسوز، در ایام سفر نیز بر تربیت صحیح فرزندانش تأکید داشت.
آن امام همام به فرزندانش می‌آموخت که پیروی از حق و عدم ترس از مشکلات و سختی‌ها مهم‌ترین اصل در زندگی است.
امام حسین (علیه السلام) در طول سفر به کربلا، صبر و استقامت را به عنوان یکی از ارکان اصلی زندگی انسان‌ها تعلیم می‌داد.
امام با رفتار و گفتار خود به یارانش چگونگی ایستادگی در برابر مشکلات و مصائب را نشان می‌داد.
این مفهوم در روز عاشورا به اوج خود رسید، جایی که امام حسین (علیه السلام) خود و یارانش را برای مقابله با ظلم و ستم یزید آماده کردند.
ایشان ایمان و استقامت را در دل یارانش عمیق‌تر ساخت و این امر یکی از دلایل اصلی موفقیت قیام عاشورا در انتقال پیام‌های حق‌طلبانه به نسل‌های آینده شد.
سیره عملی و تربیتی امام حسین (علیه السلام) در ایام نهضت عاشورا و حرکت کاروان حسینی از مدینه تا کربلا نمایانگر تعهد ایشان به اصول انسانی و اسلامی است.
آموزه‌های ایشان در زمینه فداکاری، ایثار، صبر و اتحاد نه تنها در آن زمان مؤثر بود بلکه تأثیرات عمیق و ماندگاری بر آینده تاریخ اسلام و مبارزات حق‌طلبانه گذاشت.
حرکت کاروان حسینی، در واقع نه تنها یک سفر فیزیکی، بلکه سفر به سوی آگاهی، حرمت و عزت انسانی است که واقعیت‌های عینی آن در روز عاشورا به تحقق رسید.
این قیام نه تنها علیه ظلم یزید بلکه به عنوان نماد بشر و عدالت در تاریخ جاودانه مانده است و همواره به عنوان پند و اندرز برای نسل‌های آینده باقی خواهد ماند.
امام حسین (ع) در آخرین لحظات قبل از شهادت مناجاتی عاشقانه با خدا دارد که در آنجا انگیزه خود را از این جانبازی و فداکاری می‌فرماید؛ آن حضرت که ارزش معرفت خدا، و عشق‌بازی، فداکاری و جانبازی در راهش را درک می‌کند، هر چه مصیبت‌ها بیشتر بر او وارد می‌شود و عزیزانش به شهادت می‌رسند، رنگ و رویش برافروخته‌تر و نشاطش بیشتر می‌شود.
راوی گفت: من کسی را در عالم ندیدم که هنگام مصیبت به جای اینکه بدنش به لرزه بیفتد، رنگش بپرد و دست و پایش سست شود، رنگ و رویش برافروخته‌تر، بانشاط‌تر و مصمم‌تر شود.
محبت اقتضا می‌کند که انسان هر چه در اختیار دارد تقدیم محبوب کند.
این یک بُعد اهمیت جریان کربلا است.
عامل دیگری که برای ارزشیابی واقعه عاشورا باید مورد توجه قرار گیرد آثاری است که بر آن مترتب می‌شود.
ممکن است کاری کوچک، طی زمانی کوتاه توسط افرادی اندک انجام شود، اما اثری در تاریخ بگذارد که با گذشت هر روز از آن، شکوفاتر و تازه‌تر شود و در هر کوی و برزن و بر هر انسانی با هر عقیده‌؛ و مسلکی اثر مثبت بگذارد.
امروز بعد از ۱۴۰۰ سال از جریان عاشورا هنوز این داغ تازه و هر روز سوزان‌تر، فروزان‌تر، تابنده‌تر، و درخشنده‌تر است و هر کس از این حادثه با خبر شده گویا عزیزترین کسان خود را از دست داده است.
کدام حادثه‌ای را در عالم سراغ می‌توان داشت که یک هزارم چنین اثری را در عالم گذاشته باشد؟
گاندی رهبر آزادی هندوستان، که مبارزاتش موجب استقلال هندوستان از استعمار انگلیس شد، افتخارش این بود که دوستدار امام حسین (ع) است و در مبارزاتش از او الگو گرفته است.