عاشورا در چهارمحال و بختیاری+ تصاویر
امروز، دهم محرم الحرام، زمین و آسمان چهارمحال و بختیاری بار دیگر شاهد تجلی عظیم ترین حماسه تاریخ بود.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شهرکرد، امروز، دهم محرمالحرام، زمین و آسمان چهارمحال و بختیاری بار دیگر شاهد تجلی عظیمترین حماسه تاریخ بود.
روزی که دلها از کربلا و نگاهها از قتلگاه برنگشت، و مردم این دیار، همصدا با فرشتگان، برای مظلومیت فرزند فاطمه (ع) اشک ریختند.
صبح عاشورا، شهرهای استان رنگ ماتم داشتند؛ سکوتی سنگین در کوچهها، گویی صدای العطشِ طفل ششماهه را میشنیدی.
مردم، آرام آرام، با لباسهای سیاه، دلهای گداخته از اندوه و چشمانی پر از اشک، به سوی خیابانها و حسینیهها رفتند.
از همان ساعات ابتدایی، دستههای سینهزنی و زنجیرزنی با نظمی معنوی، با نوای "ای اهل حرم میر علمدار نیامد"، به حرکت درآمدند.
جمعیتی متراکم، اما آراسته به احترام و سکوتی پرصلابت؛ گویی همه با یکدیگر عهد بسته بودند که امروز، دلشان را وقف حسین کنند.
در میان اشکها، زمزمهها، نوحهها و آهها، چیزی فراتر از عزاداری جاری بود.
مردم به تماشا نیامده بودند، آمده بودند تا به واقعهای ازلی پیوند بخورند؛ تا آن صدای آخر در ظهر داغ عاشورا را بشنوند، وقتی که حسین (ع) تنها ماند، ایستاد، شمشیر کشید و تا آخرین لحظه از دین خدا و کرامت انسان دفاع کرد.
ظهر که رسید، عزاداران بر جای ایستادند.
نماز ظهر عاشورا، در دل گرما، زیر آسمان داغ تیرماه، تجدید پیمان بود؛ بازخوانی همان نمازی که امام، با پیکرهای تیرخورده اصحاب، برپا داشت تا به همه تاریخ بفهماند حتی در قلب میدان جنگ، نباید ستون بندگی لرزید.
صفوف نماز، همچون دریایی سیاهپوش، در خیابانها امتداد یافته بود.
صدای "اللهاکبر" در میان اشکها میپیچید؛ و مردمی که اشک بر گونه داشتند، سر بر سجده گذاشتند و از خدای حسین مدد خواستند.
کودکان نیز، دست در دست پدران، در مراسم بودند؛ با پیشانیبندهایی که بر آنها نوشته شده بود "یا حسین"، "یا عباس"، "یا رقیه".
گویی نسل بعدی، خود را برای ادامه این راه آماده کرده است؛ راهی که از کربلا گذشته و تا امروز امتداد یافته، تا به ما بفهماند که عاشورا فقط یک واقعه نیست، یک فرهنگ است؛ یک سبک زندگی است.
عاشورای امسال در چهارمحال و بختیاری، نهفقط تجدید خاطرهای از قرنها پیش، که بازنمایی عمیق وفاداری مردمی بود که حسین را نهفقط شهید کربلا، بلکه راهبر زندگی خویش میدانند.
این مردم، آمده بودند بگویند که ما، هنوز هم پای این پرچم ایستادهایم؛ پرچمی که در ظهر عاشورا، از روی دستهای عباس افتاد اما از دلها هیچگاه نیفتاد.
انتهای پیام/7540