چهره‌هایی که در جنگ منفورتر شدند
با حمله نظامی اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران، فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان به صحنه‌ای برای سنجش وفاداری چهره‌های عمومی به کشورشان بدل شد.
به گزارش مشرق، در صدر چهره‌هایی که با واکنش منفی گسترده مواجه شدند، نام‌هایی چون رضا پهلوی، علی کریمی، اشکان خطیبی، مهدی نصیری و شماری از مجریان شبکه ایران‌اینترنشنال به چشم می‌خورد.
کاربران فضای مجازی این افراد را به دلیل مواضعشان در قبال حمله خارجی، «منفور» و «بی‌ریشه» توصیف کردند.
در مورد رضا پهلوی، حتی نزدیک‌ترین افراد به او نیز ظاهراً متوجه عمق ناپختگی‌های سیاسی‌اش شده‌اند.
مادر او، فرح دیبا، در روزهای اخیر تلاش کرد با موضع‌گیری‌هایی محتاطانه، بخشی از خسارت‌های ناشی از اظهارات نسنجیده فرزندش را جبران کند—تلاشی که البته بیش از آنکه ترمیم‌کننده باشد، تأییدی بود بر عمق اشتباهات پیشین.
مهدی نصیری نیز که زمانی مدیرمسئول کیهان بود، این روزها بیشتر به چهره‌ای خشمگین و دل‌چرکین از گذشته بدل شده است.
بسیاری بر این باورند که مواضع اخیر او نه از سر دغدغه، بلکه از سر کینه و دلخوری‌های شخصی ناشی از قطع منافع پیشین است.
با حمله نظامی اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران، فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان به صحنه‌ای برای سنجش وفاداری چهره‌های عمومی به کشورشان بدل شد.
در این میان، برخی چهره‌ها بیش از پیش در افکار عمومی منفور شدند، در حالی که بسیاری—حتی منتقدان نظام—در کنار مردم و خاک ایران ایستادند.
ایران‌اینترنشنال و BBC؛ دو مسیر، یک بی‌اعتمادی
در میان رسانه‌ها، ایران‌اینترنشنال بار دیگر در کانون انتقاد قرار گرفت.
اگرچه سیاست کلی این شبکه با توجه به کارفرمایش (اسرائیل) قابل پیش‌بینی است، اما آنچه خشم کاربران را برانگیخت، نه صرفاً خط‌مشی شبکه، بلکه رفتار برخی از مجریان آن بود.
این افراد چنان در نقش خود غرق شده‌اند که حتی در حساب‌های شخصی‌شان در شبکه‌های اجتماعی، به توجیه و تطهیر جنایات رژیم صهیونیستی پرداخته‌اند—رفتاری که برای بسیاری از مخاطبان، عبور از مرزهای اخلاق و انسانیت تلقی شد.
در مقابل، شبکه BBC فارسی تلاش کرد با ژست بی‌طرفی همان اهداف اینترنشنال را به صورت غیرمستقیم پیش ببرد تا بلکه اعتبار از دست‌رفته خود را نیز ترمیم کند.
اما این تلاش‌ها، با نگاهی عوامانه به شعور مخاطب همراه بود؛ گویی مردم ایران هنوز همان مخاطبان ساده‌دلی هستند که این ژست‌های نخ‌نما را باور می‌کنند.
در حالی که افکار عمومی امروز، دقیق‌تر از همیشه، تفاوت میان بی‌طرفی واقعی و بی‌طرف‌نمایی رسانه‌ای را تشخیص می‌دهد.
وطن‌دوستی فراتر از سیاست
در نقطه مقابل، بسیاری از چهره‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی حتی آن‌هایی که در سال‌های اخیر با نظام جمهوری اسلامی زاویه داشته‌اند، در این مقطع حساس، صراحتاً از کشورشان دفاع کردند.
این افراد با انتشار پیام‌هایی روشن، حمله نظامی به خاک ایران را محکوم کرده و بر لزوم حفظ تمامیت ارضی و وحدت ملی تأکید کردند.
این موضع‌گیری‌ها، با استقبال گسترده کاربران مواجه شد و نشان داد که در لحظات بحرانی، وطن‌دوستی می‌تواند فراتر از اختلافات سیاسی قرار گیرد.
بسیاری از این چهره‌ها، بدون وابستگی به جناحی خاص، تنها از منظر انسانی و ملی به ماجرا نگریستند و انصاف و میهن دوستی خود را به رخ کشیدند.
حمله اسرائیل به ایران، آزمونی تاریخی برای چهره‌های عمومی بود؛ آزمونی که برخی در آن مردود شدند و چهره‌ای منفورتر از گذشته یافتند، و برخی دیگر—با وجود اختلاف‌نظر با نظام—در کنار مردم و کشورشان ایستادند.
این رویداد بار دیگر نشان داد که مردم ایران، حافظه‌ای دقیق و حساس نسبت به مواضع چهره‌های تأثیرگذار دارند و در بزنگاه‌های ملی، معیار قضاوتشان نه شهرت، بلکه صداقت و وفاداری است.