روستای بوئین فومن، آیینه‌دار محرم و انقلاب شد+فیلم و عکس - تسنیم
همزمان با آغاز محرم، بقعه آقا درویش محب علی در بوئین، محل برگزاری باشکوه آیین های عزاداری شد؛ جایی که با خاطره نخستین شهید فرهنگی گیلان، رنگ و بوی عاشورایی دوچندان یافته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از فومن، با فرا رسیدن ماه محرم، گویی قلب ایران با تپشی مشترک می‌تپد؛ تپشی برخاسته از عمق تاریخ، از جان مردم، از ایمان به حسین‌بن‌علی (ع)، در روزهایی که پرچم‌های سیاه عزای سیدالشهدا بر سردر مساجد، کوچه‌ها و مغازه‌ها می‌نشیند، دل‌ها درخشان می‌شود به نوری از جنس آگاهی، غیرت و عهدی همیشگی با عاشورا.
در این میان، روستای بوئین مزار شهرستان فومن، هرساله در ایام محرم، صحنه‌ای از شور حسینی است که در بقعه متبرکه «آقا درویش محب‌علی» جلوه‌ای ویژه دارد؛ جایی که خاطره نخستین معلم شهید استان گیلان را با شعور عاشورایی مردم درهم می‌آمیزد و آیین عزاداری، جلوه‌ای فراتر از یک رسم مذهبی پیدا می‌کند.
با آغاز ماه محرم، این بقعه با حال‌وهوایی متفاوت پذیرای هیئت‌های عزاداری می‌شود، دسته‌های سینه‌زنی با رعایت آیین‌های سنتی، از روستاهای اطراف به سوی این مکان مقدس رهسپار می‌شوند، شب‌های تاسوعا و عاشورا، جمعیتی گسترده در این مسجد و صحن بقعه حضور می‌یابد و میزبانان با دل و جان از عزاداران پذیرایی می‌کنند.
ظهر روز عاشورا اما اوج این حضور است، مردمی از نقاط مختلف شهرستان فومن گرد هم می‌آیند تا با شرکت در نماز ظهر عاشورا، سخنرانی مذهبی، برپایی تعزیه و بازسازی صحنه‌های حماسه عاشورا، عهدی دوباره با کربلا ببندند، آیینی که سال‌هاست با شور و نظم مثال‌زدنی برگزار می‌شود و اکنون به سنتی جاافتاده و ریشه‌دار تبدیل شده است.
نکته قابل توجه، نقش ویژه برادرانِ شهید جعفری در برگزاری این مراسم است، آنان که خود از فرهنگیان فرهیخته شهرستان فومن هستند، سال‌هاست با دل‌سپردگی به مدیریت و اجرای دقیق این آیین عاشورایی می‌پردازند و باعث شده‌اند تا هر سال، بر تعداد عزاداران و عظمت مراسم افزوده شود.
در روزگاری که بسیاری از سنت‌های اصیل در حال فراموشی است، بقعه آقا درویش محب‌علی به عنوان میراثی زنده از ایمان، فرهنگ و مقاومت مردمان گیلان، با هر ضربه‌سنج و نوای نوحه، پیوند نسل‌ها را با پیام عاشورا تجدید می‌کند.
*ابراهیم؛ فرزند بوئین، معلمی از تبار بیداری
اما آنچه به این بقعه رنگ و روحی ماندگار بخشیده، نه‌فقط آیین‌های پرشور محرم، بلکه خاطره مردی است که ریشه در همین خاک داشت و به درختی تناور در راه ایمان و انقلاب بدل شد؛ شهید ابراهیم جعفری، نخستین معلم شهید استان گیلان.
ابراهیم جعفری، فرزند محمدآقا و شوکت‌خانم، در ششم فروردین‌ماه 1326 در روستای بوئین از توابع فومن دیده به جهان گشود، وی در خانواده‌ای مذهبی، متعهد و ریشه‌دار رشد یافت؛ پدری متدیّن داشت که در کنار کشاورزی، تولیت بقعه متبرکه «آقا درویش محب‌علی» را نیز بر عهده داشت؛ مکانی که تا امروز، یکی از مراکز مهم عزاداری محرم در منطقه به شمار می‌رود، در چنین فضایی، ابراهیم از کودکی با مفاهیم دین، خدمت و مسئولیت اجتماعی آشنا شد.
تحصیلات ابتدایی را در مدرسه روستای پیشده گذراند و با ورود به مدرسه امیرکبیر فومن، مقاطع راهنمایی و متوسطه را ادامه داد، از همان دوران نوجوانی، علاوه بر موفقیت‌های درسی، نشانه‌های روشن‌بینی، روحیه انقلابی و دغدغه اجتماعی در او نمایان بود، وی در کنار تحصیل، به فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم پهلوی روی آورد و به عنوان معلمی دغدغه‌مند، با حضور در مدارس روستایی و شهری، نقش مؤثری در آگاهی‌بخشی نسل جوان ایفا کرد.
پس از پایان دوران سربازی، در کسوت آموزگار به تدریس پرداخت و سپس موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته بازرگانی شد، تدریس در مدارس رشت، فرصتی دیگر برای تداوم مسیر فرهنگی و انقلابی او بود.
اما فعالیت‌های ضد رژیم جعفری، باعث شد تا بارها تحت تعقیب ساواک قرار گیرد.
سرانجام در روز پنج‌شنبه، هفتم دی‌ماه 1357، در جریان یکی از راهپیمایی‌های مردمی در خیابان لاکانی رشت، هدف گلوله مأموران ساواک قرار گرفت و به شهادت رسید، پیکر این معلم انقلابی در حالی‌که مردم خواهان تحویل آن بودند، با مخالفت مأموران مواجه شد؛ که همین امر منجر به شکل‌گیری تظاهرات گسترده‌ای در خیابان‌های مرکزی رشت شد و در جریان این اعتراضات، دو نفر دیگر نیز به شهادت رسیدند و جمعی از مردم مجروح شدند.
پس از پیگیری‌های مداوم خانواده، پیکر مطهر این شهید بزرگوار، که نخستین معلم شهید استان گیلان و نخستین شهید شهر رشت به شمار می‌رود، به زادگاهش منتقل و با شکوه خاصی در فومن به خاک سپرده شد، ابراهیم جعفری، معلمی که کلاس را به سنگر و سنگر را به مدرسه‌ای برای تعلیم عزت و آزادگی تبدیل کرده بود، نامی ماندگار در تاریخ انقلاب اسلامی گیلان شد.
.
انتهای پیام/
