چگونه صنایع تسلیحاتی ترامپ را به‌سوی جنگ با ایران کشاندند؟
به گزارش مشرق،یکی از کاربران توئیتری در مطلبی با عنوان چگونه صنایع تسلیحاتی ترامپ را به‌سوی جنگ با ایران کشاندند، نوشت:
در تحلیلی که پایگاه آمریکایی «ریسپانسیبل استیت کرفت» منتشر کرده، به پشت‌پرده یکی از خطرناک‌ترین تصمیمات دولت ترامپ در حوزه سیاست خارجی پرداخته شده است: حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران در ژوئن ۲۰۲۲.
نویسنده در این گزارش با اتکا به شواهد رسانه‌ای و اقتصادی، تأکید می‌کند که پیوند پنهان میان لابی صنایع جنگی، رسانه‌های حامی مداخله نظامی و نهادهای دولتی، تأثیر چشمگیری بر شکل‌گیری این تصمیم داشته‌اند؛ تصمیمی که ممکن است بیش از آن‌که راهبردی باشد، حاصل سودآوری جنگ برای شرکت‌های تسلیحاتی باشد.
نکات تحلیل Responsible Statecraft:
1.
فاکس‌نیوز، تریبون جنگ‌طلبان دفاعی
تحلیلگر در خصوص این موضوع می‌نویسد که شبکه فاکس‌نیوز طی روزهای منتهی به حمله، میزبان طیفی از چهره‌های جنگ‌طلب بود؛ از نتانیاهو گرفته تا رضا پهلوی و سناتور گراهام.
این افراد در حالی از مداخله آمریکا دفاع می‌کردند که برخی از آن‌ها ارتباط مستقیم با شرکت‌های تولید سلاح داشتند، بیآنکه این وابستگی‌ها در برنامه‌ها افشا شود.
2.
چهره‌های رسانه‌ای با جیب‌های نظامی
نویسنده بر این باور است که بسیاری از چهره‌هایی که به‌ظاهر در قامت کارشناسان نظامی در فاکس‌نیوز ظاهر می‌شدند در واقع منافع مالی در صنایع تسلیحاتی داشتند.
برای نمونه، مایک گالاغر از حامیان سرسخت جنگ علیه ایران، رئیس بخش دفاع شرکت Palantir است؛ شرکتی که با وزارت دفاع اسرائیل قرارداد رسمی برای پشتیبانی اطلاعاتی دارد.
3.
شرکت‌های دفاعی و پنهان‌سازی تضاد منافع
تحلیلگر در این بخش اشاره می‌کند که ژنرال بازنشسته جک کین، مفسر ثابت فاکس‌نیوز، در زمان حمایت از حمله به ایران، عضو هیئت‌مدیره شرکت جنرال دینامیکس بود؛ شرکتی که از تأمین‌کنندگان مهم تسلیحات در جنگ اخیر به‌شمار می‌رفت.
او گزینه بمباران با بمب‌های سنگرشکن B-2 را در رسانه‌ها تبلیغ می‌کرد، بیآنکه مالکیت میلیون‌دلاری‌اش در سهام شرکت افشا شود.
4.
مشارکت مستقیم سخت‌افزار نظامی خصوصی در حمله
نویسنده در این بخش می‌نویسد که شرکت جنرال دینامیکس نه‌تنها سهامداران تأثیرگذار دارد، بلکه زیرساخت‌های عملیاتی نیز در اختیار قرار داده است.
یکی از زیردریایی‌های ساخت این شرکت با پرتاب بیش از ۲۰ موشک کروز تاماهاوک در حمله مستقیم به ایران مشارکت داشت.
5.
افسران سابق اطلاعاتی با منافع اقتصادی مشخص
تحلیلگر در ادامه تأکید می‌کند که دیوید پترائوس، رئیس سابق سازمان سیا، نیز در رسانه‌ها به حمایت از حمله پرداخت.
این در حالی است که او شریک ارشد شرکت KKR است؛ شرکت سرمایه‌گذاری‌ای که سهام‌دار اصلی در پلتفرم‌های نظامی، امنیت سایبری و املاک اسرائیلی است.
6.
هم‌افزایی بین دولت، سرمایه و تلویزیون
نویسنده در این بخش تصریح می‌کند که چنین ساختار درهم‌تنیده‌ای، ترکیب دولت، رسانه و سرمایه نظامی، پدیده‌ای بی‌سابقه نیست.
مشابه همین الگو در سال ۲۰۰۳ برای آماده‌سازی افکار عمومی جهت حمله به عراق نیز اجرا شد.
7.
نمونه تاریخی: تبلیغ جنگ عراق با ابزار بازار سهام
تحلیلگر با یادآوری سابقه دخالت صنایع جنگی در رسانه‌ها به مورد ژنرال بری مک‌کافری اشاره می‌کند؛ کسی که پس از پیوستن به هیئت‌مدیره شرکت نظامی DynCorp، ارزیابی‌اش درباره توان ارتش عراق را به‌طرز معناداری مثبت‌تر اعلام کرد.
این تغییر تحلیل، به سودآوری سهام شرکت انجامید.
8.
طرد مخالفان جنگ از رسانه‌ها؛ صدای واحد برای حمله
نویسنده خاطرنشان می‌کند که در بازه زمانی حمله، چهره‌هایی مانند تاکر کارلسون و استیو بنن که با مداخله نظامی مخالف بودند از فضای رسانه‌ای فاکس‌نیوز حذف شدند.
همین موضوع موجب شد که رئیس‌جمهور تنها با روایت یک‌جانبه حامیان جنگ مواجه شود.
9.
حمایت مالی از اندیشکده‌های جنگ‌طلب
تحلیلگر تأکید می‌کند که برخی نهادهای ظاهراً پژوهشی مانند «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» نیز در مسیر مداخله فعال بودند.
این نهاد در حالی ترامپ را به حمله گسترده‌تر علیه ایران تشویق می‌کرد که منابع مالی‌اش ناشناخته باقی مانده و مظنون به حمایت لابی تسلیحاتی است.
10.
نتیجه‌گیری راهبردی؛ مرزهای مبهم میان جنگ و سود
نویسنده در جمع‌بندی تصریح می‌کند که حمله به ایران در ژوئن ۲۰۲۵ نه‌فقط محصول منطق امنیت ملی بلکه حاصل فشارهای پیچیده و هماهنگ از سوی ذی‌نفعان جنگ بود؛ جریانی که مرز میان منفعت عمومی و منفعت خصوصی را درهم شکسته و رسانه را به ابزار سودسازی برای صنایع تسلیحاتی تبدیل کرده است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.