وعده‌هایی که بیشتر یک شعار بود؛ باشگاه استقلال از ورزش زنان عقب نشست؟
باشگاه استقلال که وعده داده بود توجه ویژه ای به بخش ورزش بانوان این باشگاه خواهد کرد، هنوز نتوانسته برای سه تیم خود فعالیت چشمگیری داشته باشد تا نگرانی ها برای آینده این تیم ها تشدید شود.
به گزارش مشرق، با شروع فصل تابستان کم‌کم بازار نقل و انتقالات در لیگ‌های فوتبال و فوتسال بانوان ایران نیز مانند بخش مردان داغ می‌شود.
باشگاه‌ها در حال تدارک بستن تیم‌هایی برای فصل پیش‌رو هستند و انتظار می‌رود از اواخر تابستان رقابت‌های رسمی نیز آغاز شود.
با این حال در شرایطی که بیشتر توجهات معطوف به تیم‌های مردان است برخی تحولات در ورزش زنان به‌ویژه در باشگاه استقلال نه تنها نویدبخش نیست بلکه حاکی از بی‌ثباتی و تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف است.
در ماه‌های گذشته باشگاه استقلال مانور وسیعی درباره ورود به حوزه ورزش زنان داشت و از برنامه‌های خود برای تیم‌داری در سه بخش فوتبال، فوتسال و بسکتبال بانوان سخن گفت.
اما بررسی تحولات اخیر از جمله ماجرای ناکام ماندن همکاری با شهرزاد مظفر نشان می‌دهد که فاصله میان شعار و عمل در این باشگاه همچنان زیاد است.
استقلالی‌ها در نخستین گام برای ورود به فوتسال زنان سراغ شهرزاد مظفر چهره‌ای خوش‌نام و پرافتخار در این رشته رفتند.
حتی فریده شجاعی عضو هیئت مدیره باشگاه از نهایی شدن حضور مظفر روی نیمکت تیم فوتسال بانوان استقلال خبر داد.
اما چند هفته بعد مشخص شد که هیچ قرارداد رسمی‌ای میان دو طرف امضا نشده و مظفر نیز با پیشنهاد هدایت تیم ملی فوتسال بانوان قید همکاری با استقلال را زده است.
این اتفاق در حالی رخ داد که مظفر با تیم ملی سابقه قهرمانی آسیا را دارد و حضور او می‌توانست نقطه عطفی برای آغاز جدی فعالیت فوتسال زنان در باشگاه استقلال باشد.
اما نه‌تنها این همکاری شکل نگرفت بلکه از فضای کلی حاکم بر باشگاه چنین برمی‌آید که پروژه فوتسال بانوان استقلال عملاً منتفی شده و نباید انتظار حضور تیمی از این باشگاه در فصل جدید لیگ برتر فوتسال زنان را داشت.
این عقب‌نشینی در حالی صورت می‌گیرد که باشگاه در ماه‌های اخیر بارها بر تعهد خود به توسعه ورزش زنان تأکید کرده بود.
اکنون نه خبری از تیم فوتسال بانوان استقلال به گوش می‌رسد و نه نشانه قابل توجهی از حضور این باشگاه در لیگ برتر فوتبال یا بسکتبال زنان دیده می‌شود.
آنچه فعلاً مشاهده می‌شود مجموعه‌ای از وعده‌ها بدون برنامه‌ریزی شفاف و بدون خروجی ملموس است.
در شرایطی که ورزش زنان در ایران با کمبود منابع، توجه و زیرساخت مواجه است حضور باشگاه‌های بزرگی چون استقلال می‌توانست انگیزه‌ای مضاعف برای رشد این بخش باشد.
اما به نظر می‌رسد فعلاً نباید از استقلال انتظار ایفای نقش مؤثر در ورزش زنان داشت؛ مسیری که آغاز نشده اما با همین روند ممکن است به سرعت فراموش شود.