ترانزیت تهدید در پوشش صلح و مصلحت

به گزارش مشرق، محمد ایمانی مطلبی با عنوان ترانزیت تهدید در پوشش صلح و مصلحت را در کانال تلگرامی خود منتشر کرد:
تهدید و آسیبی که از رخنه ناشی از روزنه گشایی نفوذی ها و خیانتکاران پدید می آید، با هیچ تهدید و آسیب دیگری قابل مقایسه نیست.
ما بارها گفت و گوی اشعث بن قیس با امیر مومنان (ع) را خوانده ایم، اما شاید امروز، پاسخ امام به سردسته جریان نفاق را بهتر و دقیق تر بفهمیم.
پاسخی که امام به این عنصر تهدید آفرین و مدعی مصلحت اندیشی داد، ریشه در واقعیتی تلخ داشت.
اشعث، با وجود حضور در جبهه امیر مومنان (ع)، نقش موثری در کُند کردن قدرت دفاعی و نظامی این جبهه، پس از تهاجم و شکست دشمن در جنگ صفین داشت و موجب دو دستگی در لشگر امام، و موفقیت فریب صلح تحمیلی شد.
مدتی بعد، امام ضمن بیاناتی، ماجرای حکمیت و صلح با معاویه را بازگو می کرد که مردی از اصحاب گفت ما را از قبول حکمین نهی کردی و سپس، اجازه دادی.
نمی ‏دانیم کدام بهتر بود؟".
حضرت دست بر روی دست زد و فرمود "هذا جزآء من ترک العقدة.
این (حیرت) جزای کسی است که امر محکم (بیعت و اراده جهاد) را ترک کند".
در این هنگام، اشعث بن قیس (سر دسته خوارج )، با ژستی "خیرخواهانه و مصلحت گرایانه" گفت: "یا امیر المومنین!
این سخن، به ضرر و خلاف مصلحت توست، نه به نفع تو!".
اینجا بود که امیر مومنان (ع) فرمود:
"مَا یُدْرِیکَ مَا عَلَیَّ مِمَّا لِی، عَلَیْکَ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ لَعْنَةُ اللَّاعِنِینَ...
إِنَّ امْرَأً دَلَّ عَلَی قَوْمِهِ السَّیْفَ وَ سَاقَ إِلَیْهِمُ الْحَتْفَ لَحَرِیٌّ أَنْ یَمْقُتَهُ الْأَقْرَبُ وَ لَا یَأْمَنَهُ الْأَبْعَدُ.
تو چه می فهمی چه چیز به سود من است یا به زیان من؟
لعنت خدا و لعنت همه لعنت کنندگان بر تو باد...
مردی که شمشیر دشمن را به سوی قوم خود دلالت کند و مرگ را به سوی آنان بکشاند، سزاوار است که نزدیکان، او را دشمن دارند و دیگران، از شرّ او ایمن نباشند".
(خطبه ۱۹ نهج البلاغه)
امروز جا دارد ما هم بررسی کنیم که در طول سال های اخیر، کدام تحلیل های تحریف آمیز، تردید آفرین، متحیر کننده و تفرقه افکن در پوشش "مصلحت اندیشی و صلح خواهی"، موجب شد تا گارد تهاجمی دشمن، گارد مذاکره و صلح وانمود شود؟
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.