هاآرتص: ارتش اسرائیل ۴ درصد از جمعیت غزه را کشته است

باشگاه خبرنگاران جوان؛ اعظم پورکند - این آمار مرگ و میر با آمار شهدای اعلام شده توسط وزارت بهداشت غزه که از اکتبر ۲۰۲۳ از ۵۶۳۰۰ نفر فراتر رفته است، در تضاد است.
هاآرتص افزود که علاوه بر آمار بالای مرگ و میر فلسطینیان در اثر حملات اسرائیل، بسیاری از مردم نیز در اثر اثرات غیرمستقیم جنگ، مانند گرسنگی، سرما و بیماری، در بحبوحه فروپاشی سیستم بهداشتی غزه، جان خود را از دست داده‌اند.
این روزنامه افزود که در حالی که سخنگویان، روزنامه‌نگاران و افراد بانفوذ اسرائیلی آمار مرگ و میر اعلام شده توسط وزارت بهداشت غزه را اغراق‌آمیز می‌دانند، تعداد فزاینده‌ای از کارشناسان بین‌المللی «تأکید می‌کنند که این فهرست، با وجود همه وحشتش، نه تنها غیرقابل اعتماد است، بلکه ممکن است در مقایسه با واقعیت بسیار محافظه‌کارانه باشد.»
او به مطالعه‌ای که توسط پروفسور مایکل اسپاگات، اقتصاددان دانشگاه هالووی لندن و متخصص جهانی مرگ و میر در درگیری‌های خشونت‌آمیز، در مورد مرگ و میر در غزه انجام شده است، اشاره کرد.
این مطالعه ۲۰۰۰ خانوار در منطقه محصور فلسطین را که تقریباً ۱۰۰۰۰ نفر را شامل می‌شود، مورد بررسی قرار داد.
این مطالعه نتیجه گرفت که تا ژانویه ۲۰۲۵، تقریباً ۷۵۲۰۰ نفر در نتیجه خشونت در غزه در طول جنگ کشته شده‌اند که اکثریت قریب به اتفاق آنها توسط مهمات اسرائیلی کشته شده‌اند.
طبق داده‌های این نظرسنجی، ۵۶٪ از کشته‌شدگان یا کودکان زیر ۱۸ سال یا زنان بوده‌اند.
هاآرتص گزارش داد: «این تعداد در مقایسه با تقریباً تمام درگیری‌های دیگر از زمان جنگ جهانی دوم به بعد، فوق‌العاده بالا است.»
اسپگات افزود که داده‌های این نظرسنجی، جنگ غزه را به عنوان «یکی از خونین‌ترین درگیری‌های قرن بیست و یکم» طبقه‌بندی می‌کند.
حتی اگر تعداد کل تلفات جنگ در سوریه، اوکراین و سودان در هر مورد بیشتر باشد، به نظر می‌رسد غزه از نظر نسبت کشته‌شدگان جنگجو به غیرجنگجو و همچنین از نظر نرخ مرگ و میر نسبت به جمعیت، رتبه اول را دارد.
به گفته این روزنامه، داده‌ها همچنین نشان می‌دهند که نسبت زنان و کودکانی که در نتیجه خشونت در غزه کشته شده‌اند، بیش از دو برابر نسبت تقریباً تمام درگیری‌های اخیر، از جمله کوزوو (۲۰ ٪)، شمال اتیوپی (۹ ٪)، سوریه (۲۰ ٪) و سودان (۲۳ ٪) است.
اسپگات گفت: «فکر می‌کنم احتمالاً به نزدیک به ۴ ٪ از جمعیت کشته شده رسیده‌ایم.
مطمئن نیستم مورد دیگری در قرن بیست و یکم وجود داشته باشد که به چنین سطح بالایی رسیده باشد.»
منبع: هاآرتص