خاورمیانه بوی خون می‌دهد یا اروپا؟
ما زندگی مان را می‌کردیم. این خاک پنج هزار سال بوی خون نمی‌داد. نقشه را نگاه کنید. اروپا بوی خون می‌دهد. اینجا هم جنگ می‌شد. مثل همه طبایع بشری و جوامع انسانی که تضاد منافع، جنگ به راه می اندازد.
به گزارش مشرق، حمید بوالی، معلم و روزنامه‌نگار در یادداشتی نوشت:
در خاورمیانه بوی خون می‌دهد، این سرزمین رنگ صلح نمی‌بیند، یک در هشت میلیارد ممکن بود در خاورمیانه پر از جنگ به دنیا بیایم و شانس بی‌نظیرم، جوان خاورمیانه‌ای را چه به لذت از زندگی، خاک خاورمیانه را باید شخم زد تا از جنگ و نفرت خالی شود، اینجا هر صبح که پامی‌شی یا جنگ می‌بینی یا کشتار.
این سرزمین لیاقت دموکراسی ندارد، ما با هم نمی‌سازیم...
این گزاره‌ها و عباراتی شبیه به آنها در این روزهای سخت دوباره بالا آمده است.
عباراتی با قدمتی تاریخی که دائما ما را به یاد سرنوشت و تقدیر فلاکت‌بارمان می‌اندازد.
اما واقعیت چیست؟
نقشه‌ای که می‌بینید.
ما زندگی مان را می‌کردیم.
این خاک پنج هزار سال بوی خون نمی‌داد.
نقشه را نگاه کنید.
اروپا بوی خون می‌دهد.
اینجا هم جنگ می‌شد.
مثل همه طبایع بشری و جوامع انسانی که تضاد منافع، جنگ به راه می اندازد.
اما اینجا سرزمین کشت و کشتار نبود. تا نفت کشف شد و بعد خاورمیانه بوی خون گرفت.
خونی که اروپایی‌ها برای تصاحبش جاری کردند.
به زودی تجارت جهانی شکل گرفت و خاورمیانه در میانه مسیر تجارت نباید مانعی برای انتقال ثروت می‌شد.
نباید متحد شوند.
کارخانه‌های اسلحه‌سازی متولد شدند و اسلحه‌ها باید جایی شلیک می‌شد.
دولت مصدق، دولت دموکراتیک ایرانی را با اعتراف رسمی خودشان سرنگون کردند و وقتی ژاندارم!خاورمیانه‌شان فرار کرد و سرزمینی دربرابر جریان بی‌رحمانه انتقال ثروت و قدرت ایستاد، ۸ سال منطقه را به جنگ کشیدند.
شصت سال مداوم انگلیس و شوروی و آمریکا به افغانستان حمله کردند و نگذاشتند یک روز در آرامش باشد.
طالبان و القاعده را به اعتراف رسمی خودشان به وجود آوردند تا خاورمیانه آرام نگیرد.
چه کسی به عراق حمله کرد و چه کسی اسرائیل را در نزدیکی این منطقه مستقر کرد و همه جا را به آتش کشاند؟
خاورمیانه‌ای‌ها بودند؟
در کدام جنگی که در تمام این سالها اینجا رخ داد ردپای ناتو دیده نمی‌شود؟
اروپایی که بقیه را از قرن پانزده بربر می دانست و هنوز هم خودش را باغ می‌داند و بقیه را جنگل.
پایگاه‌های نظامی کدام کشور در لابه‌لای خاک‌های اینجا قدم به قدم لانه کرده؟
سرزنش خاورمیانه‌ای بودن چیزی جز توجیه جنگ‌افروزی و عادت به تجاوز و خونریزی در منطقه نیست.
این تقدیر ما نیست.
برساخته همان خونریزان و جنگ افروزان خاورمیانه است که سالهاست با ادبیات سانتی‌مانتالی در موقعیت‌های مناسب بیرون می زند و توسط نخبگان جامعه نیز در فیلم و سریال و شعر و رمان تولید و بازتولید می‌شود. یک فریب با عواقب ترسناک خو کردن به تحقیر و توجیه جنگ‌افروزی.
خودتان و کودکان‌تان را دور کنید، بیایید تاریخ بخوانیم!