نقاب صلح بر چهره جنایت: بیلبورد تل‌آویو و نقشه‌های پنهان
یک بیلبورد عظیم در قلب تل‌آویو، با تصاویری از دونالد ترامپ، بنیامین نتانیاهو و سران هشت کشور عربی، موجی از واکنش‌ها و تحلیل‌ها را در فضای سیاسی و رسانه‌ای منطقه برانگیخته است.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - این تابلو که شعار «زمان جنگ، زمان مصالحه: اکنون زمان پیمان آبراهام است» را به زبان عبری به نمایش گذاشته، نه‌تنها نمادی از جاه‌طلبی‌های دیپلماتیک رژیم صهیونیستی و متحدانش است، بلکه تلاشی آشکار برای مشروعیت‌بخشی به جنایات این رژیم در سایه توافق‌های عادی‌سازی به شمار می‌رود.
این گزارش تحلیلی، با نگاهی موشکافانه به این رویداد و پیامدهای آن، ابعاد پنهان این نمایش سیاسی و تأثیرات آن بر منطقه را بررسی می‌کند.
پیمان آبراهام چیست؟
پیمان آبراهام مجموعه‌ای از توافق‌نامه‌های عادی‌سازی روابط میان رژیم صهیونیستی و برخی کشور‌های عربی است که در سال ۲۰۲۰، در دوره نخست ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، امضا شد.
این توافق‌نامه‌ها که ابتدا میان رژیم صهیونیستی، امارات متحده عربی و بحرین شکل گرفت و سپس کشور‌هایی مانند سودان و مراکش به آن پیوستند، به‌عنوان تلاشی برای تغییر معادلات دیپلماتیک در خاورمیانه مطرح شدند.
این پیمان با میانجی‌گری ایالات متحده و با تمرکز بر منافع مشترک، از جمله مقابله با نفوذ ایران، همکاری‌های اقتصادی و امنیتی، بدون حل مسئله فلسطین به‌عنوان پیش‌شرط، به امضا رسید.
این اقدام انتقاد‌های گسترده‌ای از سوی فلسطین و برخی کشور‌های منطقه به دنبال داشت که آن را خیانت به آرمان فلسطین و نادیده گرفتن حقوق مردم این سرزمین می‌دانند.
حامیان این توافق، اما معتقدند که این پیمان می‌تواند به ثبات منطقه‌ای منجر شود.
نقش این پیمان در تثبیت اشغالگری رژیم صهیونیستی و نادیده گرفتن جنایات این رژیم علیه مردم فلسطین، همچنان موضوعی جنجالی و حساس باقی مانده است.
نمایش قدرت یا فریب دیپلماتیک؟
نصب بیلبوردی در تل‌آویو که دونالد ترامپ را در مرکز تصویر، در کنار بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم جنایتکار صهیونیستی، و سران کشور‌های عربی از جمله محمد بن‌سلمان، عبدالفتاح السیسی، محمود عباس، عبدالله دوم، محمد بن‌زاید، هیثم بن‌طارق، حمد بن‌عیسی و محمد ششم نشان می‌دهد، بیش از یک اقدام تبلیغاتی است.
این بیلبورد که در شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای یافته، پیامی استراتژیک را منتقل می‌کند: تلاش برای عادی‌سازی حضور رژیم صهیونیستی در منطقه، در حالی که این رژیم همچنان به جنایات خود علیه مردم فلسطین ادامه می‌دهد.
شعار بیلبورد که جنگ و مصالحه را در کنار هم قرار داده، به نوعی تناقض ذاتی این پروژه را آشکار می‌کند؛ چگونه می‌توان از صلح سخن گفت در حالی که رژیم صهیونیستی با اشغالگری، بمباران غزه و نقض حقوق بشر، منطقه را در آتش خشونت فرو برده است؟
این اقدام در بستری رخ می‌دهد که خاورمیانه با چالش‌های عمیقی مواجه است؛ از ادامه جنگ در غزه و آوارگی صد‌ها هزار فلسطینی تا تنش‌های فزاینده با ایران.
بیلبورد تل‌آویو، تلاشی است برای جلب حمایت افکار عمومی و نخبگان سیاسی منطقه از پروژه‌ای که به نظر می‌رسد بیش از آنکه به صلح واقعی منجر شود، به دنبال تثبیت سلطه این رژیم و مشروعیت‌بخشی به جنایات آن است.
گسترش پیمان آبراهام: معامله‌ای ننگین بر سر آرمان فلسطین
روزنامه صهیونیستی «اسرائیل هیوم» مدعی شده که پس از حملات ادعایی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، تماس‌های تلفنی میان دونالد ترامپ، مارکو روبیو (وزیر خارجه آمریکا)، بنیامین نتانیاهو و رون درمر (وزیر امور راهبردی رژیم صهیونیستی) برگزار شده تا طرح گسترش پیمان آبراهام با سرعت بیشتری پیش رود.
این تماس‌ها که بخشی از یک برنامه گسترده‌تر برای بازتعریف روابط منطقه‌ای است، نشان‌دهنده عزم مشترک واشنگتن و تل‌آویو برای کشاندن کشور‌های عربی بیشتر به سوی عادی‌سازی روابط با رژیم جنایتکار صهیونیستی است.
این طرح، که به نظر می‌رسد با حمایت برخی کشور‌های عربی همراه شده، شامل به‌رسمیت‌شناختن رژیم صهیونیستی توسط کشور‌هایی مانند عربستان سعودی و حتی سوریه پساجنگ است.
یکی از ابعاد نگران‌کننده این طرح، پیشنهاد پایان جنگ غزه در ازای مدیریت این منطقه توسط کشور‌های عربی مانند مصر و امارات به جای حماس است.
این پیشنهاد، که به ادعای منابع صهیونیستی شامل تبعید رهبران حماس و کوچ اجباری ساکنان غزه به کشور‌های دیگر می‌شود، نه‌تنها نقض آشکار حقوق مردم فلسطین است، بلکه تلاشی برای پاکسازی قومی و تغییر بافت جمعیتی این منطقه به نفع رژیم اشغالگر به شمار می‌رود.
چنین طرحی که به بهانه صلح مطرح می‌شود، در واقع ادامه سیاست‌های جنایتکارانه رژیم صهیونیستی برای محو هویت فلسطینی و تثبیت اشغالگری است.
به‌رسمیت‌شناختن اشغالگری: معامله‌ای با هزینه سنگین
یکی دیگر از بند‌های این طرح، به‌رسمیت‌شناختن حاکمیت رژیم صهیونیستی بر بخش‌هایی از کرانه باختری (یهودیه و سامره) توسط ایالات متحده است.
این اقدام که در ادامه سیاست‌های پیشین دولت ترامپ، مانند به‌رسمیت‌شناختن بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، مطرح شده، گامی دیگر در جهت مشروعیت‌بخشی به اشغالگری و نقض حقوق بین‌الملل است.
کرانه باختری که بر اساس قطعنامه‌های سازمان ملل متحد بخشی از سرزمین‌های اشغالی فلسطین محسوب می‌شود، سال‌هاست تحت سیطره شهرک‌سازی‌های غیرقانونی رژیم صهیونیستی قرار دارد.
به‌رسمیت‌شناختن این اشغالگری، نه‌تنها به معنای نادیده گرفتن حقوق مردم فلسطین است، بلکه می‌تواند تنش‌های منطقه‌ای را تشدید کند.
این طرح با مقاومت‌هایی در میان برخی کشور‌های عربی مواجه شده که نگران واکنش‌های مردمی به عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی هستند.
با این حال، فشار‌های اقتصادی و سیاسی ایالات متحده و وعده‌های همکاری‌های امنیتی ممکن است برخی دولت‌های عربی را به سوی این توافق سوق دهد.
پیامدهای منطقه‌ای: از صلح ادعایی تا بی‌ثباتی واقعی
بیلبورد تل‌آویو و پیام‌های آن، بیش از آنکه نشانه‌ای از صلح باشد، نمایانگر تلاشی برای تحمیل نظمی جدید در منطقه است که در آن رژیم جنایتکار صهیونیستی به‌عنوان یک بازیگر مشروع و مسلط پذیرفته شود.
اما این رویکرد که حقوق مردم فلسطین را نادیده می‌گیرد و به جنایات رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان غزه و کرانه باختری چشم می‌بندد، نمی‌تواند به صلح پایدار منجر شود.
واکنش‌های منفی در شبکه‌های اجتماعی، به‌ویژه در میان کاربران فلسطینی و ایرانی، نشان‌دهنده خشم و ناامیدی از این روند است.
ضمن اینکه گسترش پیمان آبراهام بدون حل مسئله فلسطین، تنها به تعمیق شکاف‌ها و افزایش تنش‌های قومی و مذهبی در منطقه منجر خواهد شد.
بیلبورد تل‌آویو؛ نشانه‌ای از جاه‌طلبی‌های سیاسی
بیلبورد تل‌آویو، با تمام جنجال‌هایش، بیش از آنکه نماد صلح باشد، نشانه‌ای از جاه‌طلبی‌های سیاسی و نظامی رژیم صهیونیستی و متحدانش است.
این نمایش بصری که تلاش دارد چهره‌ای صلح‌طلب از یک رژیم جنایتکار ارائه دهد، نمی‌تواند واقعیات تلخ منطقه، از اشغالگری و آوارگی فلسطینیان تا نقض مستمر حقوق بشر، را پنهان کند.
پیمان آبراهام و تلاش برای گسترش آن، در حالی که حقوق اولیه مردم فلسطین نادیده گرفته می‌شود، نه‌تنها به صلح پایدار منجر نخواهد شد، بلکه می‌تواند خاورمیانه را به سوی بی‌ثباتی بیشتری سوق دهد.
آینده این منطقه، که در آن آرمان فلسطین همچنان در حاشیه قرار دارد، همچنان در سایه ابهام باقی خواهد ماند.