تکیه‌ای مسن تر از پایتختی تهران

به گزارش مشرق، این وعده هر ساله از سال ۱۰۶۰ که نصیربیگ صاحب جمع و تعدادی از اهالی محله نفرآباد این بنا را علم کردند میان مردم اولین محله طهران قدیم رسم شد.
همان سال فرزند خلف محمدباقر عطارباشی بنای آجرنمای مشرف به حرم شاه عبدالعظیم را برای راه اندازی تکیه نفرآباد وقف کرد و این راز عشق به حسین تا امروز هم ادامه دارد.
در این سال ها عزاداری شان از تعزیه خوانی بر روی سکوی مدور تکیه نفرآباد به راه اندازی دسته عزاداری در کوچه و خیابان های اطراف حرم سیدالکریم تغییر کرده، اما هنوز هم هیئت متوسلین به حضرت علی اکبر که عنوان قدیمی ترین هیئت تهران را یدک می کشد،حال و هوای گذشته ها را دارد و عنوان بزرگترین هیات زنجیرزنی ری و تهران هنوز در اختیار سیاه پوشان این نکیه است.
پیش از آن که سیاهی شب در خیابان شهید حبیبی پهن شود، یکی یکی سرو کله اهالی قدیمی ری پیدا می شود.
صف خودروها که یکی یکی در راسته شرقی خیابان به دنبال هم ردیف شده اند تا جلو در تعمیرگاه وسایل گازسوز قاسم مشهدی کشیده شده اند.
پرچم های سبز و سیاه رنگی که رویه و قاب پارچه ای دیوارهای آجرچین تکیه شده اند، در زیر نور ملایم ریسه ها به زیبایی خودنمایی می کنند.
چادر قلمزنی شده ای که روی سقف تکیه علم شده، حکم سقف آن را دارد و روی کاشی قدیمی سردر تکیه که هنر دست کاشی سازان دوره صفویه را به خاطر می آورد، تصویری از لحظه شهادت حضرت علی اکبر (ع)به چشم می خورد.
در بازسازی بنای هیئت طاق های قدیمی که چند سده پیش محل هایی مجزا برای عزاداری زنان و مردان بودند، از بین رفته اند و حالا سالنی بزرگ و جادار در طبقه دوم هیئت بانوان است.
از بانو محبوبه نصیری که امور هیئت را راست و ریس می کند، سن و سالی گذشته، ولی هنوز هم نمی تواند آرام بگیرد و مراقب است که تازه واردی از چای های متبرک استکان های شصتی هیئت بی نصیب نماند.