آرامستان اهواز: تلاقی زندگی، مرگ و سنت‌ها - تسنیم

به گزارش خبرنگار تسنیم از اهواز ، پنجشنبه آرامستان اهواز غلغله ی از جمعیت است که از هیاهوی زندگی در جریان به سمت انسانهای می‌روند که دیگر دست از دنیا کوتاه دارند و منتظرند ببینید از بازماندگان چه کسی به آنها سر میزند
همگامی با قبور: آینه‌ای از جامعه زنده اهواز
همین که قدم به محوطه آرامستان اهواز می‌گذاری، تصویری چشم‌نواز از تنوع اجتماعی شهر در برابرت نقش می‌بندد.
از گوشه و کنار اهواز، با پوشش‌های گوناگون، از لباس‌های سنتی تا پوشش‌های مدرن، و با خودروهایی از هر تیپ و مدل، مردم به این وعده‌گاه ابدی می‌آیند.
این جمعیت رنگارنگ، هر کدام با داستانی در دل و یادی در سر، به وضوح نشان می‌دهد که بهشت زهرا تنها یک گورستان نیست؛ بلکه محفلی است که همه اقشار جامعه را، فارغ از طبقه اجتماعی و پیشینه، در کنار هم قرار می‌دهد.
اینجا، همه در برابر تقدیر مشترک انسانی، یکسان‌اند.
در میان این انبوه جمعیت، گاه از گوشه‌ای نوای غمیگن “بختیاری خوانی” به گوش می‌رسد؛ آوازهای سوزناکی که همراه با کوبش سنج و شیون زنان، روح را می‌لرزاند.
مرثیه‌هایی که با لحن خاص محلی و اشعار حماسی و سوگناک، روایتگر داستان زندگی از دست رفته‌اند و قلب شنونده را به رعشه می‌اندازند و این‌گونه، فرهنگ سوگواری اقوام مختلف، در کنار یکدیگر، فضایی منحصر به فرد را خلق می‌کند.
بازار معنوی و اقتصاد پیرامونی: از گل‌فروشی تا نماز استیجاری
پیش از آنکه به عمق قبرها و رازهای نهفته در دل خاک برسی، چشمت به بازارچه کوچکی در حاشیه ورودی می‌افتد.
دستان پرمهر و چروکیده پیرزنان و پیرمردانی که گل‌های تازه را با لبخندی مهربان پیشکش می‌کنند؛ نه برای زیبایی، که برای تسلی دل‌های داغدار.
در کنار آن‌ها، مردانی نشسته‌اند که با نوای آرام و حزین، پیشنهاد قرائت فاتحه، قرآن و نماز برای درگذشتگان می‌دهند.
این “بازار معنوی” که به گفته شاهدان عینی، آنقدر پررونق است که مراجعین باید اسم خود را در صف انتظار ثبت کنند، نه تنها نیاز عاطفی و مذهبی برخی خانواده‌ها را برطرف می‌کند، بلکه چرخ کوچک و البته مهمی از اقتصاد غیررسمی این محیط را نیز به گردش درمی‌آورد.
پخش آب خنک، هندوانه و خرما در هر گوشه و کنار آرامستان نیز خود نمادی از فرهنگ ریشه‌دار نذری و خیرات است که در هر مراسمی، از سوگ گرفته تا شادی، همراه همیشگی مردم این دیار است.
این صحنه‌ها، تبلور زنده‌ای از همزیستی نیازهای روحی و معیشتی در بطن جامعه است.
سرگردانی در آفتاب: چالش‌های مدیریتی آرامستان
در میان قطعات، گشت و گذار در بهشت زهرا، به ویژه در گرمای طاقت‌فرسای اهواز، خود چالشی بزرگ است.
نبود راهنمایی‌های کافی از سوی سازمان آرامستان‌ها برای پیدا کردن قطعات مورد نظر، گلایه‌هایی را به همراه دارد.
افراد و مراجعه کنندگان، در جستجوی مزار مدنظر، ساعت‌ها زیر آفتاب سوزان اهواز سرگردان می‌مانند؛ مشکلی که با کمی برنامه‌ریزی و ارائه نقشه یا راهنما، به سادگی قابل حل است و از رنج مراجعین می‌کاهد.
قطعه شهدا: کانون معنویت، تاریخ و ایثار
اما بهشت زهرا اهواز، قصه‌هایی عمیق‌تر از سنگ قبرها دارد.
مسیر ورود، به طور نمادین از کنار مزار مطهر شهید سرافراز، سردار علی هاشمی می‌گذرد.
آرامگاهی ساده و باوقار که مادر شهید نیز در کنار او آرمیده است.
عکسی از سردار هاشمی در کنار شهید سلیمانی، بر فراز مزار خودنمایی می‌کند و گویی راوی داستانی از ایثار و مقاومت است.
این هم‌جواری، ناخودآگاه مخاطب را به عمق تاریخ معاصر و رشادت‌های مردانی می‌برد که جانشان را برای امنیت این مرز و بوم فدا کردند.شهید هاشمی که سردار سلیمانی اظهار می‌داشت که من لیاقت سربازی هاشمی را هم ندارم!
اولین مکانی که در این آرامستان پهناور، چشمان هر زائری را به خود جذب می‌کند، قطعه شهداست.
از شهدای ارتش تا بسیج، و از رزمندگان دفاع مقدس تا شهدای مدافع حرم، هر کدام نگینی درخشان بر تارک این آرامستان‌اند.
شمع‌های روشن، خرماهای نذری و تصویر مادران شهیدی که با نگاهی پرحسرت، مزار فرزندانشان را نوازش می‌کنند، فضای معنوی عمیقی را ایجاد کرده است.
در کنار مزار شهدای گمنام و سرداران شهید، قطعه شهدای حله که مظلومانه در عراق به شهادت رسیدند نیز، با همان شور و اشتیاق زیارت می‌شود.
این قطعه، بیش از آنکه یک بخش از آرامستان باشد، یک زیارتگاه است؛ مکانی برای تجدید میثاق با آرمان‌ها و یادآوری قصه‌های ناگفته‌ای از ایثار و عشق.
فراتر از آرامستان: مکانی که زندگی در آن جاریست
بهشت زهرای اهواز، بیش از یک مکان برای وداع نهایی، فضایی است که زندگی در تمام ابعادش در آن جاریست؛ از سنت‌های نیکوکاری و همیاری گرفته تا چالش‌های مدیریتی و روایت‌های حماسی.
اینجا، مرگ نقطه پایان نیست، بلکه سرآغاز تلاقی‌هاست؛ تلاقی زندگی با یاد مرگ، و تلاقی سنت‌های دیرین با جریان زندگی امروز.
این پنجشنبه، باز هم هزاران نفر به این وعده‌گاه می‌آیند تا سهم خود را از این چرخه ناگزیر هستی ادا کنند.
گزارش از اکبر بهاری
انتهای پیام/341