ویمبلدون در ستایش ماری؛ فدرر در سکوت تاریخ!

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در حالی که رافائل نادال پیشتر در رولان گاروس به تندیسی مفتخر شده و نواک جوکوویچ نیز در آستانه دریافت یادبودی در مسابقات آزاد استرالیا است، تنها راجر فدرر از این موهبت بی‌نصیب مانده است.
خبر مسرت‌بخش برای هواداران تنیس بریتانیا؛ مجسمه اندی ماری، مرد شماره یک پیشین جهان، قهرمان دو دوره المپیک و دارنده سه عنوان گرنداسلم، سال 2027 در ویمبلدون نصب خواهد شد.
این رویداد باشکوه همزمان با یکصدوپنجاهمین سالگرد این مسابقات جشنی دوچندان خواهد داشت.
خود اندی نیز در طراحی این اثر هنری سهیم خواهد بود.
کریگ تیلی، سکاندار مسابقات آزاد استرالیا نیز نوید نصب مجسمه نواک جوکوویچ، فاتح 10 دوره این رقابت‌ها در ملبورن را داده است.
هر چند تاریخ دقیق این رویداد هنوز مشخص نیست اما گمان می‌رود پس از آویختن راکت توسط این تنیسور صربستانی این مهم به وقوع بپیوندد.
تیلی بر این باور است که جوکوویچ همچنان قادر به افزودن بر افتخارات خود در خاک استرالیا است و زمان رونمایی از مجسمه‌اش پس از شکل‌گیری کامل میراث این ورزشکار فرا خواهد رسید.
بنای یادبود جوکوویچ احتمالاً در جوار تندیس راد لیور، اسطوره تنیس استرالیا که نامش زینت‌بخش زمین مرکزی ملبورن است، قرار خواهد گرفت.
در این میان، نباید از یادبود مارگارت کورت، دارنده 24 عنوان گرنداسلم که کمی دورتر در نزدیکی دومین زمین مهم AO (زمین مارگارت کورت) واقع شده است، غافل ماند.
لیور، قهرمان 11 دوره گرنداسلم اگرچه تنها سه عنوان قهرمانی در کشور خود کسب کرد اما نام خود را به عنوان فاتح دو گرنداسلم تقویمی (قهرمانی در هر چهار گرنداسلم در یک سال) در تاریخ ثبت کرد و در سال‌های 1962 و 1969 تاج قهرمانی مسابقات آزاد استرالیا، رولان گاروس، ویمبلدون و آزاد آمریکا را بر سر نهاد.
نواک جوکوویچ تاکنون از دستیابی به این افتخار بازمانده است؛ او در سال 2021 تا یک قدمی این مهم پیش رفت اما در فینال مسابقات آزاد آمریکا مغلوب دنیل مدودف شد.
با این حال، تردیدی نیست که نواک شایسته جایگاهی در خور، در پارک ملبورن در کنار لیور است.
برای فدرر، مسابقات آزاد آمریکا چهارمین گرنداسلم باقی‌مانده، محتمل‌ترین گزینه به نظر می‌رسد.
راجر، پنج بار جام قهرمانی را در نیویورک بالای سر برده و رکورد دوران مسابقات آزاد را با جیمی کانرز و پیت سمپراس آمریکایی سهیم است.
با این وجود، برگزارکنندگان مسابقات آزاد آمریکا هنوز برنامه‌ای برای تجلیل از اسطوره‌های بومی خود، کانرز و سمپراس اعلام نکرده‌اند؛ بنابراین، بعید به نظر می‌رسد که برای فدرر سوئیسی استثنا قائل شوند.
مرکز ملی تنیس بیلی جین کینگ، میزبان تندیس‌های آرتور اش و آلتیا گیبسون نخستین قهرمانان سیاه‌پوست گرنداسلم مردان و زنان در جهان است.
زمین مرکزی مسابقات آزاد آمریکا نیز به نام بیلی جین کینگ نامگذاری شده است.
شاید دیری نپاید که چهره‌ای دیگر نیز افتخار همجواری با این بزرگان را در قالب یک مجسمه به دست آورد.
با این تفاسیر، به نظر نمی‌رسد مسابقات آزاد آمریکا به اندازه ویمبلدون مکانی ایده‌آل برای نصب مجسمه فدرر باشد.
آیا ممکن است برگزارکنندگان مسابقات گرنداسلم بریتانیا در موضع خود تجدیدنظر کنند و در سال 2027 همزمان با تجلیل از ماری، از راجر نیز با تندیسی شایسته، قدردانی کنند؟
اگرچه وقوع چنین سناریویی چندان محتمل به نظر نمی‌رسد.
ویمبلدون به سنت‌های دیرینه خود پایبند است و تجلیل از یک چهره خارجی حتی به عظمت راجر فدرر با این سنت‌ها در تضاد است.
سال‌هاست که هواداران خواستار نامگذاری زمین مرکزی به نام راجر هستند اما برگزارکنندگان سرسختانه در برابر این درخواست مقاومت کرده‌اند و هنوز نشانه‌ای از تغییر این رویکرد به چشم نمی‌خورد.
دبی جوانز، رئیس باشگاه تنیس روی چمن انگلستان در این باره می‌گوید: ما شاهد بودیم که چگونه پلاک یادبودی به افتخار رافائل نادال در رولان گاروس نصب شد و این اتفاق بسیار تأثیرگذار بود.
از همین رو، به این فکر افتادیم که می‌خواهیم برای اندی چه اقدامی انجام دهیم.
هدف ما رونمایی از مجسمه تا یکصدوپنجاهمین سالگرد اولین تورنمنت که در سال 1877 برگزار شد، در سال 2027 است.
این لحظه‌ای فوق‌العاده و واقعاً خاص خواهد بود.
اندی و تیمش نیز در تمامی مراحل ساخت مجسمه مشارکت خواهند داشت.
ماری با دو قهرمانی در ویمبلدون (2013، 2016) و جایگاه اسطوره‌ای در تنیس بریتانیا شایسته‌ترین فرد برای تجلیل در مسابقات گرن اسلم کشورش است.
افزون بر این، اهمیت نخستین پیروزی اندی در ویمبلدون را نمی‌توان دست‌کم گرفت.
بریتانیایی‌ها 77 سال (از زمان پیروزی فرد پری در سال 1936) در انتظار یک قهرمان بومی بودند و ماری سرانجام، این انتظار را به پایان رساند و جشنی به یادماندنی را برای آنان به ارمغان آورد.
پری تا به امروز تنها تنیسوری است که در ویمبلدون با مجسمه‌ای مورد تجلیل قرار گرفته است.
همچنین تندیس‌هایی از کیتی گادفری، دوروتی راوند، آنجلا مورتیمر، آن جونز و ویرجینیا وید، قهرمانان بریتانیایی ویمبلدون در این مکان به چشم می‌خورد.
ظاهراً از خارجی‌ها در زمین چمن اسلم استقبال چندانی نمی‌شود.
بدین ترتیب، ماری پس از پری، دومین تنیسوری خواهد بود که در ویمبلدون مفتخر به دریافت مجسمه می‌شود اما این تصمیم با استقبال همگانی مواجه نشده است.
حساب کاربری محبوب Swish Tennis با انتشار پستی این پرسش را مطرح کرده است که آیا ویمبلدون نباید ابتدا مجسمه رکورددار عناوین در لندن راجر فدرر، قهرمان هشت دوره را نصب می‌کرد؟
نویسندگان Swish Tennis در شبکه اجتماعی X چنین نوشتند: ما منکر شایستگی اندی ماری برای دریافت مجسمه در ویمبلدون نیستیم اما نادیده گرفتن راجر فدرر و عدم تجلیل از او در وهله نخست، یک بی‌حرمتی آشکار است.
ملیت نباید ملاک این انتخاب باشد.
این پست بیش از 125 هزار بازدید و انبوهی از نظرات را از سوی هواداران تنیس به خود جلب کرده است.
اگرچه قصد انتقاد از ماری را نداریم، بسیاری بر این باورند که فدرر بی‌شک شایسته تندیسی در ویمبلدون است؛ به ویژه با در نظر گرفتن این موضوع که رقبای اصلی او در دوران حرفه‌ای، رافائل نادال، نواک جوکوویچ و اکنون اندی ماری همگی مفتخر به دریافت مجسمه در گرنداسلم‌ها شده‌اند یا خواهند شد.
در این میان، نظرات دیگری نیز مطرح شده است.
نیک کرگیوس، فینالیست ویمبلدون 2022، معتقد است که ماری مستحق دریافت این افتخار است و می‌گوید: «به نظر من، او باید این مجسمه را دریافت کند.»
پیرس مورگان، روزنامه‌نگار مشهور بریتانیایی نیز از این ایده حمایت کرده و اظهار داشته است: من با نیک موافقم.
به نظر من، او یکی از بزرگترین تنیسورهای تاریخ است.
اندی مظهر تمامی ویژگی‌هایی است که من در یک ورزشکار جستجو می‌کنم.
او یکی از بهترین ورزشکارانی است که بریتانیا تا به حال به خود دیده است.
من همواره از گفت‌وگو با اندی مری استقبال می‌کنم.
او مردی بسیار نیک‌سرشت و باهوش است که طبعی بذله‌گو دارد و از خوشگذرانی لذت می‌برد.
شاید ایده‌آل‌ترین راه‌حل در شرایط کنونی، رونمایی از مجسمه‌های تمامی اسطوره‌های تنیس باشد، اما ویمبلدون در این زمینه به ویژه در مورد چهره‌های خارجی، همواره رویکردی محافظه‌کارانه داشته است.
از این رو، فدرر، قهرمان 20 دوره گرنداسلم در قیاس با رقبای اصلی خود در میان "چهار تفنگدار"، از برخی جهات در حاشیه قرار گرفته است.
بنای یادبود رافائل نادال در رولان گاروس در سال 2021 در حالی رونمایی شد که این اسپانیایی افسانه‌ای هنوز دوران حرفه‌ای خود را به پایان نرسانده بود.
به هر حال، تسلط رافا بر زمین‌های خاکی پاریس بی‌مانند است.
او در این مکان14 عنوان قهرمانی کسب کرده و امسال پس از وداع با دنیای تنیس با جاودانه کردن نامش در زمین مرکزی فیلیپ شاتریه به طور رسمی مورد تجلیل قرار گرفت.
انتهای پیام/