قلعه‌های کاغذی در برابر طوفان ایران
حمله آمریکا به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران که با هدف درهم‌شکستن اراده و توان علمی ایران طراحی شده بود، نه‌تنها عزم تهران را برای پاسخی کوبنده دوچندان کرده، بلکه پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه را به اهدافی در تیررس موشک‌های ایران تبدیل کرده است.کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - جمهوری اسلامی ایران، با تکیه بر ژرفای استراتژیک، هوش دفاعی و شبکه نفوذناپذیر محور مقاومت، آماده است تا با پاسخی کوبنده-شاید با حمله به پایگاه‌های نظامی آمریکا در خاورمیانه-نظم جهانی را از نو بچیند.
اقتدار ایران؛ کابوس پایگاه‌های آمریکا
ایالات متحده با گستردن شبکه‌ای از ۱۹ پایگاه نظامی در خاورمیانه، از بحرین و قطر تا کویت، امارات و اردن، سال‌هاست که رویای سلطه بر منطقه را در سر می‌پروراند.
این پایگاه‌ها، که ۴۰ تا ۵۰ هزار نیروی نظامی را در خود جای داده‌اند، با جنگنده‌های اف-۱۵، اف-۱۶، اف-۲۲، پهپاد‌های MQ-۹ Reaper و سامانه‌های پاتریوت، به‌ظاهر دژ‌هایی نفوذناپذیرند.
اما حقیقت، روایتی دیگر دارد.
جابه‌جایی عجولانه بخش عمده تجهیزات پایگاه العدید قطر، شامل ۲۲ فروند بوئینگ کی‌سی-۱۳۵، ۵۳ جنگنده اف-۱۵ و اف-۱۶ و ۱۰ هواپیمای سی-۱۳۰، نه نشانه اقتدار، که اعترافی به آسیب‌پذیری در برابر موشک‌های نقطه‌زن ایران است.
این پایگاه که قلب فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) را در خود دارد و ۱۳ هزار نیرو و ۱۰۰ هواپیما را میزبانی می‌کند، در برابر توان موشکی تهران، چون قلعه‌ای کاغذی در برابر طوفان است.
پایگاه‌های دیگر، از الظفره در امارات، که جنگنده‌های رادارگریز اف-۲۲ و پهپاد‌های نظارتی را در خود جای داده، تا عریفجان در کویت، مرکز لجستیک سنتکام، و پایگاه دریایی بحرین، مقر ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا، همگی در تیررس موشک‌های ایران قرار دارند.
نزدیکی جغرافیایی این پایگاه‌ها به ایران، از ۲۰۰ کیلومتر در امارات تا ۵۰۰ کیلومتر در قطر، آنها را به اهدافی آسان برای موشک‌های کوتاه‌برد و میان‌برد تهران تبدیل کرده است.
خروج داوطلبانه کارکنان سفارت آمریکا از عراق و دستور مشابه برای بحرین، کویت و امارات، نشان‌دهنده پیش‌بینی واشنگتن از خشم ایران است.
این فرار، نه‌تنها از پایگاه‌ها، که از اعتبار هژمونی آمریکا در منطقه است.
موشک‌های تهران؛ شمشیر داموکلس بر سر آمریکا
جمهوری اسلامی ایران، با تکیه بر توان بومی و اراده‌ای پولادین، به اژد‌هایی بدل شده که سایه‌اش بر پایگاه‌های آمریکا سنگینی می‌کند.
زرادخانه موشکی ایران، قادر است در کمتر از ۱۲ دقیقه، هر نقطه‌ای از منطقه را درنوردد.
رزمایش‌های نیروی هوافضای سپاه، که در آنها اهداف ثابت و متحرک با دقت بالا منهدم شدند، لرزه بر اندام پنتاگون انداخته است.
پهپاد‌های شاهد-۱۳۶ و آرش-۲، که در درگیری‌های منطقه‌ای کارآمدی خود را نشان داده‌اند، می‌توانند با حملات اشباع‌کننده، سامانه‌های پاتریوت و تاد را ناکارآمد کنند.
حمله آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، که نقض آشکار قوانین بین‌المللی بود، نه‌تنها اراده تهران را تضعیف نکرد، بلکه وحدت ملی را در برابر دشمن به اوج رساند.
یکی از گزینه‌های محتمل ایران، حمله ترکیبی به پایگاه‌های کلیدی آمریکا، از العدید و الظفره تا بحرین و عریفجان است.
این پایگاه‌ها، که ستون عملیات تهاجمی واشنگتن‌اند، با زیرساخت‌های ثابت و مختصات مشخص، طعمه‌ای آسان برای موشک‌های نقطه‌زن ایران‌اند.
حتی پایگاه موفق در اردن که به مرکز رهگیری موشک‌های ایرانی بدل شده، در برابر حملات هماهنگ جمهوری اسلامی ایران تاب مقاومت ندارد.
کشور‌های شورای همکاری خلیج فارس، که میزبان این پایگاه‌ها هستند، از ترس واکنش ایران، استفاده از حریم هوایی و تأسیسات خود برای حمله به ایران را ممنوع کرده‌اند.
این محدودیت، دست و پای آمریکا را بسته و اقتدار دیپلماتیک ایران را به رخ کشیده است.
فرار از خشم ایران؛ جابه‌جایی‌های بی‌فرجام
جابه‌جایی نیرو‌های آمریکایی، تلاشی مذبوحانه برای فرار از خشم ایران است.
پایگاه شاهزاده سلطان، هرچند مجهز به سامانه‌های پاتریوت و تاد، در برابر موشک‌های سجیل و خرمشهر، که قادرند سپر‌های دفاعی را دور بزنند، بی‌دفاع است.
تجربه حمله به تأسیسات آرامکو در سال ۲۰۱۹، که سامانه‌های پاتریوت را ناکارآمد نشان داد، همچنان کابوسی برای ریاض و واشنگتن است.
این جابه‌جایی، که هزینه‌های لجستیکی و زمانی هنگفتی به آمریکا تحمیل کرده، نه‌تنها امنیت پایگاه‌ها را تضمین نمی‌کند، بلکه گواهی بر برتری تاکتیکی ایران است.
ایران، با تکیه بر استراتژی دفاع فعال و شبکه متحدان منطقه‌ای، از یمن تا لبنان، قادر است فشار چندجانبه‌ای به آمریکا وارد کند.
پایگاه دریایی بحرین که ناوگان پنجم آمریکا را در خود دارد، به دلیل نزدیکی به ایران، در صدر اهداف احتمالی تهران قرار دارد.
پایگاه الظفره، با جنگنده‌های اف-۲۲، و عریفجان، با نقش لجستیکی، نیز از خشم ایران در امان نخواهند بود.
این پایگاه‌ها، که زمانی نماد قدرت آمریکا بودند، امروز به پاشنه آشیل واشنگتن بدل شده‌اند.
وحشت پنتاگون از حملات اشباع‌کننده ایران، که ترکیبی از موشک‌ها و پهپادهاست، در تصمیم به خروج کارکنان غیرنظامی از منطقه آشکار است.
این فرار، نه از میدان نبرد، که از مسئولیت شکست در برابر ایران است.
ایران، ستون اقتدار؛ آمریکا، در آستانه فروپاشی
حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، که با هدف تضعیف تهران انجام شد، نتیجه‌ای جز رسوایی آمریکا و تقویت جایگاه ایران نداشته است.
ایران، با تکیه بر توان موشکی، پهپادی و شبکه محور مقاومت، قادر است پاسخی چندلایه به تجاوز آمریکا بدهد.
از حملات موشکی به پایگاه‌های العدید و الظفره تا اختلال در تنگه هرمز و حملات سایبری، گزینه‌های ایران پایان‌ناپذیرند.
برخلاف آمریکا، که به پایگاه‌های ثابت و قابل شناسایی وابسته است، ایران با سامانه‌های متحرک و پراکنده، برتری نامتقارن دارد.
این برتری، در رزمایش‌های اخیر، که اهداف شبیه‌سازی‌شده پایگاه‌های آمریکا را منهدم کردند، به نمایش درآمد.
آمریکا، که با حمایت از رژیم صهیونیستی، خشم ملت‌های منطقه را برانگیخته، در تنگنای سیاسی و نظامی گرفتار آمده است.
کشور‌های شورای همکاری، از قطر تا امارات، که پایگاه‌های آمریکا را میزبانی می‌کنند، از ترس واکنش ایران، همکاری خود را محدود کرده‌اند.
این انزوا، همراه با آسیب‌پذیری پایگاه‌ها، نشان‌دهنده پایان هژمونی آمریکا در خاورمیانه است.
در مقابل، جمهوری اسلامی ایران، با اقتدار نظامی و دیپلماتیک، به ستون ثبات منطقه بدل شده است.
پاسخ ایران، هرگاه که فرا برسد، نه‌تنها پایگاه‌های آمریکا را درهم خواهد کوبید، بلکه معادلات منطقه را برای همیشه به نفع تهران تغییر خواهد داد.
سپیده‌دم پیروزی؛ روزی که ایران تاریخ را می‌نویسد
آینده خاورمیانه، در دستان ایران است.
آمریکا، که با جابه‌جایی نیرو‌ها و تجهیزات، در پی فرار از خشم ایران است، تنها شکست خود را به تأخیر می‌اندازد.
پایگاه‌های نظامی واشنگتن، از العدید تا بحرین، نه دژ‌هایی تسخیرناپذیر، که اهدافی در انتظار موشک‌های ایران‌اند.
ایران، با اراده‌ای پولادین و توانی بی‌نظیر، آماده است تا پاسخی به تجاوز آمریکا بدهد که نه‌تنها پنتاگون، که تاریخ را به لرزه درآورد.
روزی که موشک‌های تهران آسمان پایگاه‌های آمریکا را درنوردند، سپیده‌دم عصری نوین در خاورمیانه خواهد بود؛ عصری که در آن، ایران، با اقتدار و سربلندی، آینده منطقه را رقم خواهد زد.
