تجاوز به خاک ایران را نمی‌توان با شعار حقوق بشر توجیه کرد
یک کنشگر فرهنگی با انتقاد از برخی اظهارنظرها درباره حمله رژیم صهیونسیتی و آمریکا، این نوع نظرات را خلاف حقوق مردم ایران و تلاشی آشکار برای تضعیف تمامیت ارضی ایران دانست.
به گزارش خبرنگار مهر، سیده محبوبه کاظمی دولابی کنشگر فرهنگی و مدیر موزه گالری ترانه باران در پی حمله و تجاوز رژیم صهیونسیتی و آمریکا به خاک ایران و انتشار بیانیه‌های مختلف در ارتباط با این موضوع، یادداشتی در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید.
«در میانه یکی از حساس‌ترین دوره‌های تاریخ معاصر ایران و در روزهایی که ایران عزیز ما بار دیگر هدف حملات مستقیم و تجاوز نظامی رژیم‌های متخاصم قرار گرفته، بیانیه‌هایی منتشر می‌شوند که با ادعای دفاع از مردم ایران، عملاً منافع ملی، حق دفاع مشروع و اصول اولیه عدالت بین‌المللی را نادیده می‌گیرند.
در یکی از این بیانیه‌ها که اخیرا از سوی گروهی با هویت «اپوزیسیون فرهنگی» منتشر شد، از پایان جنگ، توقف غنی‌سازی اورانیوم سخن به میان آمد بی‌آن‌که حتی یک‌بار به تجاوز نظامی مستقیم رژیم صهیونیستی به خاک ایران و حمله به زیرساخت‌های کشور اشاره شود.
چگونه ممکن است از «حقوق مردم ایران» حرف بزنند، اما چشم بر نقض آشکار حاکمیت ملی، حمله به زیرساخت‌ها، تهدید امنیت شهروندان و جنگ‌افروزی رسمی علیه ایران و بمباران خاک کشور ببندند؟
آیا حفظ غرور ملی و حق دفاع از خود، دیگر بخشی از حقوق بشر نیست؟
آیا حقوق بشر شامل حق حیات، امنیت و استقلال مردمی نیست که زیر سایه پهپادها و موشک‌های یک رژیم متجاوز روزگار می‌گذرانند؟
در بیانیه مذکور، غنی‌سازی اورانیوم «مسئله مردم ایران» دانسته نشده اما ظاهرا تحریم‌هایی که دارو، آموزش، فرهنگ و اقتصاد را فلج کرده، حتی ارزش اشاره هم نداشته است.
سال‌هاست که مردم ایران، از جمله هنرمندان و فرهیختگان، قربانی سیاست تحریمی هستند که نه حکومت، بلکه جامعه مدنی ایران را نشانه گرفته است.
میان رنج‌های مردمان این سرزمین و نقدهای بیرونی که با نیت تضعیف انجام می‌شود، تفاوت بیشمار است.
تاریخ گواه است، آن‌کس که در لحظه حمله، به جای ایستادن کنار مردم، به تطهیر متجاوز می‌پردازد، نه روشنفکر است و نه صلح‌طلب.
ما فرزندان فرهنگ و تمدن این خاک، علیه فساد، تحقیر، تبعیض و ناکارآمدی داخلی اعتراض کرده و هزینه‌اش را نیز پرداخته‌ایم اما هیچ انسان آزاده‌ای نمی‌تواند در برابر تحقیر و تجاوز و تهدید خارجی، بمباران خاک کشور و تلاش آشکار برای تضعیف تمامیت ارضی ایران سکوت کند یا آن را نادیده بگیرد.
ایران خانه ماست.
اگر قرار است از مردم ایران دفاع شود، این دفاع باید از درون ریشه‌دار باشد، نه در هماهنگی با پروژه‌هایی که امنیت و شأن ملی این سرزمین را هدف گرفته‌اند.
ایران کشور ماست، نه میدان نمایش قدرت‌های خارجی و در دفاع از آن، نه ساکت خواهیم ماند، نه بی‌طرف.
ما همچنان بر این باوریم که هویت ملی و گذار به عدالت و آزادی در ایران، از دل آگاهی، وحدت ملی و صیانت از تمامیت سرزمینمان می‌گذرد و بر این باور استوار ایستاده ایم.
اگر جامعه بین‌الملل حقیقتاً نگران سرنوشت مردم ایران است، باید به جای فشارهای تحمیلی، تحریم‌های کور و مشروعیت‌بخشی به حملات نظامی، راه گفتگوی واقعی و احترام متقابل را بگشاید.»