هرگونه آتش‌بس در قاموس اسرائیل تله‌ای برای تجدید قوا و ضربه دیگر است

به گزارش خبرنگار مهر، حاتم ابتسام نویسنده و پژوهشگر یادداشتی با مضمون آتش‌بش یا ادامه جنگ نوشت و تذکر داد که با منطق قرآن آتش بس نوعی تله برای ضربات دیگر از سوی رژیم صهیونیستی است.
در این یادداشت آمده است:
در منطق الهی، همیشه این‌گونه نیست که با دست‌کشیدن از تنبیه متجاوز و ظالم، متنبه شود و برود پی اصلاح خویش.
گاهی دشمن، ماهیتی دارد که حتی اگر دردی به او ندهی و زخمی بر او نزنی، باز مسیر خلاف خودش را می‌رود.
خداوند در سوره مؤمنون، آیه ۷۵ می‌فرماید: «وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ؛ و اگر به آنان رحم کنیم و آن زیانی را که دارند از ایشان برطرف سازیم، باز در طغیان خود لجاجت‌ورزانه سرگردان خواهند ماند.»
این آیه، تصویری شفاف از دشمنی می‌دهد که با رفع گزند، نه اصلاح می‌شود و نه از تجاوز بازمی‌ماند، بلکه گستاخ‌تر و پریشان‌تر به مسیر خودش ادامه می‌دهد.
اگر از گزندهای خود درس نگیرد، آن را پلی برای تدارک ضربه‌ای سنگین‌تر خواهد کرد.
امروز، اسرائیل دقیقاً مصداق همین وضعیت است.
دشمنی که از لحظه تأسیس خود، بر عصیان و طغیان و تجاوز بنا شده و نه در سایه آتش‌بس اصلاح می‌شود، نه با زبان دیپلماسی ادب.
هر بار که با آتش‌بس مواجه شده، آن را فرصتی برای تجدید قوا، بازچینی تجهیزات، و طراحی یک ضربه ناجوانمردانه‌تر دیده است.
حتی وقتی که با ضربات مستقیم از سوی محور مقاومت مواجه می‌شود، نه از سر ندامت، بلکه از سر ضعف با نمایشی مظلومانه به سراغ مذاکره و وساطت می‌رود.
آتش‌بس، برای او پایان خصومت نیست، بلکه مکثی کوتاه در میانه یک پروژه بلندمدت از پاکسازی، محاصره، قتل عام و تجاوز است.
از همین رو، سیاست پاسخ‌دادن کافی نیست.
نه «تنبیه» کافی است، نه «تذکر»، نه حتی «بازدارندگی موقت».
ما باید به‌دنبال بیمه‌کردن امنیت خویش از شر اسرائیل باشیم.
باید طوری او را سر جایش بنشانیم یا بهتر بگویم طوری او را جاکن کنیم که فکرِ تجدید ضربه به ذهنش خطور نکند، خطور هم کرد از اجرایش عاجز باشد.
این امنیتِ بیمه‌شده، نه از راه گفت‌وگو حاصل می‌شود، نه از راه تضمین‌های بین‌المللی و نه حتی از راه مهار نظامی مقطعی.
این امنیت، تنها با درهم‌شکستن قاطع و مستمر پروژه‌های تهاجمی اسرائیل و ریشه‌دارکردن هزینه‌های پاسخ در ذهن تصمیم‌گیران آن ممکن است.
در غیر این‌صورت، هرگونه آتش‌بسی، در قاموس اسرائیل نه «توقف» است، بلکه «تله» است.
تله‌ای برای گمراه‌کردن افکار عمومی، آرام‌کردن محور مقاومت و تجدید قوا برای ضربه‌ای دیگر.
منطق قرآن در این‌جا به ما هشدار می‌دهد: با دشمنی که ماهیتش طغیان و لجاجت است، نباید به امید رحم و تغییر، سیاست‌گذاری کرد.
بلکه باید بر اساس طغیان‌گری همیشگی او، آینده را طراحی و رفتار او را مهار کرد.
این، نه خشونت‌طلبی است و نه افراط، بلکه عین واقع‌بینی و عمل بر پایه منطق الهی است.