انتقاد اسماعیل حلالی از انتصاب روانخواه: هر کس در تیم‌های پایه پست می گیرد به جایی وصل است/ چطور فدراسیون برای ویلموتس پول داشت اما نمی تواند برای امیدها مربی بزرگ بیاورد؟
بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی می گوید باشگاه ها حاضر نیستند با امید روانخواه کار کنند و به او بازیکن بدهند چون مربی بزرگی نیست.
بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی می گوید باشگاه ها حاضر نیستند با امید روانخواه کار کنند و به او بازیکن بدهند چون مربی بزرگی نیست.
کد خبر: 718002 | ۱۴۰۴/۰۳/۲۱ ۰۸:۴۵:۵۵
روزبه دلاور|در تصمیمی که ابهامات زیادی را در فوتبال ایران برانگیخته، امید روانخواه سرمربی فصل گذشته هوادار که تیمش هفته‌ها پیش از پایان لیگ برتر به دسته پایین‌تر سقوط کرده بود حالا به عنوان سکان‌دار تیم ملی امید ایران انتخاب شد.
به گزارش روزنامه اعتماد، این انتصاب شوکه کننده، سوالات جدی را درباره معیارها و پشت پرده تصمیم‌گیری‌های فدراسیون فوتبال مطرح می‌کند.
چگونه مسوولان فوتبال ایران روی مربی‌ای قمار کرده‌اند که کارنامه او در آخرین تجربه باشگاهی‌اش، یک سقوط زودهنگام و تمام‌عیار بوده است؟
این انتخاب در آستانه مسوولیت خطیر تیم امید برای صعود به المپیک، علامت سوال بزرگی را ایجاد کرده است.
تیم المپیک ما بیش از نیم قرن است به بازی‌های المپیک صعود نکرده و پشت تفکراتی که تصمیمات این‌چنینی می‌گیرند کاملا مشخص است که نتیجه و آبروی فوتبال این مملکت برایشان در اولویت نیست!
در همین خصوص، با اسماعیل حلالی، بازیکن سال‌های نه چندان دور تیم ملی که چند سالی است در فوتبال پایه به عنوان مربی فعالیت می‌کند گفت‌وگویی ترتیب دادیم که چکیده‌ای از آن را در زیر می‌خوانید.
درباره انتخاب امید روانخواه به عنوان سرمربی تیم ملی امید چه نظری دارید؟
نمی‌دانم!
ایشان دوست و همکار ما است اما در کل انتصاب‌هایی که انجام می‌شود، نمی‌دانم روی چه حساب و ادله‌ای است.
اگر می‌دانستم خیلی خوب بود!
الان را فقط نمی‌گویم، بلکه از 40 - 30 سال قبل اینکه انتصاب‌های تیم‌های ملی ما به چه صورت است برای من جای سوال بوده که اگر جوابش را می‌دانستم، خوشحال می‌شدم!
من هم مثل شما امیدوارم آقای روانخواه موفق باشد اما اگر چگونگی این انتصاب‌ها را می‌دانستم، بهتر می‌شد.
کارنامه و تجربه روانخواه در حدی بوده که این مسوولیت را برعهده بگیرد؟
به لحاظ فنی کارش را می‌پسندم!
اما فنی یک بخش است، بخش دیگر اینکه در تیم‌های دیگری که بوده چه امتیازاتی گرفته؟
تفکر و نوع بازی که نتیجه‌ای نیست که به درد نونهال و نوجوان می‌خورد و من دوستش دارم اما هرچه رده سنی بالاتر برود، نتیجه هم بخشی از کار ما می‌شود.
الان در اروپا ببینید، مثلا انریکه در پاریس سه تا جام آورده که عیارش می‌شود، همان.
الان مثلا الهلال ۲۰۰ میلیون دلار به یک سرمربی بزرگ می‌دهد، چرا؟
برای نتایجی که کسب کرده است.
آخرین تجربه روانخواه در هوادار بود که با این تیم آخر شد و سقوط کرد!
خب از لحاظ نتیجه که قطعا کارنامه خوبی نداشته؛ این درست که اواسط فصل هدایت این تیم را برعهده گرفت اما نتایجش خوب نبوده اما نوع فوتبال و تفکر فوتبالی او را می‌پسندم.
حالا چقدر بتواند کمک کند، آینده مشخص می‌شود!
تصور نمی‌کنید بازیکنان ممکن است با سرمربی‌ای که کارنامه بازیگری درخشانی ندارد، ارتباط کمتری برقرار کنند؟
والله من از نزدیک با این مربی زندگی نکردم تا بدانم به لحاظ روحی روانی تا چقدر ارتباط می‌گیرد.
ایشان سنش خیلی پایین‌تر است و حتی مقابل هم بازی نکردیم و شناخت آنچنانی ندارم که بدانم می‌تواند با بچه‌ها ارتباط برقرار کند یا نه.
اما در کل، نزدیک بودن سن می‌تواند کمک کند.
مثلا اگر یک مربی ۸۰ ساله را به عنوان سرمربی امید انتخاب کنیم شاید روحیات این بچه‌ها را نشناسد.
نزدیکی سن شاید بتواند به رونخواه کمک کند حالا نمی‌دانم چقدر ارتباطش قوی است!
خدای نکرده هدفم پایین آوردن همکارانم نیست، بلکه امیدوارم از روی برنامه‌ریزی باشد!
اما بحث ملی در میان است و نظر شما را به عنوان کارشناس به اشتراک می‌گذاریم.
می‌دانم که چه می‌گویید اما من که نمی‌دانم آن طرف چه خبر است.
حتی نمی‌دانم آخرین بار، کی به فدراسیون فوتبال رفتم!
شاید از استراتژی درست باشد، نمی‌دانم!
خدا کند انتخاب با برنامه باشد تا ما بیراهه نرویم چون ۵۰ سال است که به بیراهه می‌رویم و تمام انتصاب‌های فدراسیون به خصوص در سطح پایه، همیشه به یک جایی وصل بوده!
از وقتی یادم هست این طور است و خدا کند سر آقای روانخواه این طور نباشد، من نمی‌دانم!
الان هم فقط می‌توانیم آرزوی موفقیت کنیم چون کاری از ما برنمی‌اید.
مربی دیگری در همین لیگ ما شایسته‌تر از روانخواه نبود؟
مثلا مجتبی حسینی در آلومینیوم اراک که هم پول خوب به او می‌دهند و التماسش را هم می‌کنند.
اما وقتی بخواهد مربی تیم امید شود به او می‌گویند یک میلیارد قراردادت!
با این همه توقعی که مردم دارند خب معلوم است که طرف نمی‌آید.
چطور ممکن است سرمربی بزرگسالان مثلا دو میلیون دلار بگیرد و سرمربی امیدها مثلا 500 میلیون تومان؟
مربی نوجوانان ما 300 میلیون تومان گرفته بود.
با این وضعیت، مربیان خوب ما نمی‌آیند.
تارتار و حسینی مربیان خوبی هستند که با 800 میلیون و یک میلیارد که نمی‌آیند چون همین الان در باشگاه‌های خودشان ۱۵ تا ۳۰ میلیارد پول می‌گیرند، وقتی اینها نمی‌آیند مربی می‌آید که تجربه برای خودش کسب کند!
اما این وسط تیم امید ما قربانی می‌شود!
همین طور است.
در سطح ملی و باشگاهی ما همین است.
در پایه‌ها پول خوب نمی‌دهند و مربی می‌آ‌ورند که جایگاه خودشان را ارتقا بدهند.
واقعا نباید این کار را می‌کردند، من نمی‌توانم راجع به همکارم چیزی بگویم اما خودشان که می‌دانند.
وقتی عقبه خوبی نداریم و 50 سال است المپیک نرفتیم باید طور دیگری عمل می‌شد.
یک وقتی همه چیز گل و بلبل است، یک جوان را می‌آوریم و می‌گوییم بنواز!
اما وقتی عقبه خراب است باید بهترین انتخاب را داشته باشیم تا گذشته را هم جبران کنیم.
با توجه به گردش مالی بالا در فدراسیون نمی‌توانند مربی بهتری برای امیدها انتخاب کنند؟
مثل آب خوردن می‌توانند اما جای دیگر صرف می‌کنند.
چطور توانستند ۴ میلیون دلار پول ویلموتس را بدهند؟
پس می‌توانند اما انجام نمی‌دهند.
برای باشگاه‌ها هم فوتبال پایه اهمیتی ندارد نه فقط تیم ملی.
با این وضعیت، امیدی به همکاری باشگاه‌ها با تیم امید هست؟
قطعا انجام نمی‌دهند.
یکی را بگذاریم خودش عظمتی داشته باشد و خودش قسمت کار را انجام بدهد اما الان باشگاه‌ها رو در رو می‌ایستند.
آینده فوتبال امیدها از نظر شما؟
تیم ملی کشورمان را دوست دارم و امیدوارم موفق باشد اما با این وضعیت تیم ملی بزرگسالان ما هم در روزمرّگی گیر افتاده است.
باشگاه‌های ما همین وضعیت را دارند که آلارمی است به ما چون مسیر را اشتباه می‌رویم.