مخفی کردن ضعف‌های فنی و مدیریتی پشت برد برابر تیم‌های ضعیف/ آماری که نشان می دهد تیم ملی در جام جهانی موفق نمی شود
نتایج تیم‌های ملی در همه رده‌های سنی حاکی از آن است که ما با مدیریت فعلی فدراسیون در حال طی کردن دوران افول هستيم.
کد خبر: 717663 | ۱۴۰۴/۰۳/۱۹ ۱۱:۲۵:۱۲
از زمان آغاز دوره دوم سرمربیگری امیر قلعه‌نویی بر تیم ملی فوتبال ایران، آمار و ارقام ظاهرا خیره‌کننده‌ای از نتایج به ثبت رسیده است.
به گزارش روزنامه اعتماد، درصد پیروزی بالا و کارنامه‌ای که روی کاغذ درخشان به نظر می‌رسد، امیدها را برای موفقیت‌های بزرگ در جام ملت‌های آسیا و مقدماتی جام جهانی زنده نگه داشته است.
اما با نگاهی عمیق‌تر به جزییات این آمار، نقشه‌ای پنهان آشکار می‌شود که نه تنها از مبهم بودن موفقیت حکایت دارد، بلکه زنگ خطری جدی را برای آینده فوتبال ملی به ویژه در رقابت‌های سطح بالا مانند جام جهانی به صدا درمی‌آورد.
دو روی سکه نتایج
داده‌های موجود تفاوت چشمگیری میان عملکرد تیم ملی در مواجهه با دو دسته از حریفان را نشان می‌دهد: تیم‌هایی با رنکینگ بالای ۶۰ فیفا (که عموما تیم‌های ضعیف‌تر یا با سطح پایین‌تر محسوب می‌شوند) و تیم‌هایی با رنکینگ زیر ۶۰ فیفا (که نماینده تیم‌های قدرتمندتر و معمولا در سطح جهانی هستند).
در ۲۲ بازی انجام شده مقابل تیم‌هایی که رنکینگ فیفای آنها ۶۰ یا بالاتر بوده، تیم ملی ایران موفق شده است در ۲۱ بازی به پیروزی دست یابد.
این آمار خیره‌کننده، نشان‌دهنده توانایی تیم در غلبه بر حریفان پایین‌تر از خود و کسب حداکثر امتیاز در بازی‌هایی است که انتظار پیروزی می‌رود.
این نتایج به ظاهر، اعتماد به نفس و انسجام تیم را به نمایش می‌گذارد و باعث رضایت هواداران و مسوولان فوتبال می‌شود.
کسب چنین آمار درخشانی، به تیم ملی این فرصت را می‌دهد تا در مسابقات مقدماتی و مراحل اولیه تورنمنت‌ها با سهولت نسبی پیشروی کند.
البته رجوع به متن همان بازی‌ها نشان می‌دهد جزییاتی نگران‌کننده وجود دارد، مثل خوردن دو گل از قرقیزستان یا دادن آن همه موقعیت به کره‌شمالی.
اما چالش اصلی و نگرانی بزرگ زمانی نمایان می‌شود که به عملکرد تیم ملی در برابر تیم‌های رنکینگ زیر ۶۰ فیفا نگاه می‌کنیم.
در ۱۱ بازی انجام شده مقابل این دسته از حریفان، تیم ملی ایران تنها موفق به کسب ۴ پیروزی شده است.
یعنی در تقریبا 75درصد بازی‌ها مقابل تیم‌های کمی قدرتمندتر، تیم ملی نتوانسته به پیروزی دست یابد.
تازه نباید فراموش کرد ایران تاکنون تنها با یک تیم دارای رنکینگ زیر 20 بازی کرده.
این تناقض آماری، زنگ خطری جدی است که نشان می‌دهد تیم ملی در مواجهه با فشارهای واقعی، سرعت بالای بازی و تاکتیک‌های پیچیده‌تر حریفان، دچار مشکل و آسیب‌پذیری‌های آن آشکار می‌شود.
زنگ خطر برای جام جهانی
اوج نگرانی از این آمار در ارتباط با جام جهانی است.
نکته حایزاهمیت این است که اکثر قریب به اتفاق تیم‌های حاضر در جام جهانی، دارای رنکینگ فیفای زیر ۶۰ هستند.
این یعنی تیم ملی ایران که موفق به صعود به جام جهانی شده با حریفانی روبه‌رو خواهد شد که دقیقا در دسته‌ای قرار دارند که تیم ملی در برابر آنها عملکردی نگران‌کننده و ضعیف داشته است.
سرمایه‌گذاری روی نتایج درخشان در برابر تیم‌های ضعیف‌تر درحالی که در برابر تیم‌های قدرتمندتر توانایی کسب پیروزی نداریم، می‌تواند منجر به یک فاجعه در بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی جهان شود.
این آمار نشان می‌دهد که تیم ملی در دوران امیر قلعه‌نویی هنوز نتوانسته «محک جدی» خود را پس دهد و توانایی‌های واقعی خود را در برابر تیم‌های هم‌سطح یا بالاتر از خود به اثبات برساند.
آیا این مشکل به دلیل کمبود بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های قدرتمند است؟
یا به ضعف‌های تاکتیکی و فنی تیم در مواجهه با سیستم‌های پیچیده‌تر برمی‌گردد؟
یا شاید فشارهای روانی بازی‌های بزرگ بازیکنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
واقعیت فوتبال ما
نتایج تیم‌های ملی در همه رده‌های سنی حاکی از آن است که ما با مدیریت فعلی فدراسیون در حال طی کردن دوران افول هستیم.
حذف تیم‌های نوجوانان، جوانان و امید، شکست تیم‌های ملی فوتبال ساحلی و فوتسال و همین‌طور وضعیت اسفبار برگزاری لیگ همگی نشان‌دهنده آن است که آنچه پشت «صعود به جام جهانی» و «سه‌امتیازهای تیم ملی» مخفی شده بخش تاریک فوتبال ایران است.
طبق آماری که بالا ذکر شد حتی همین صعود به جام جهانی هم رویه تاریکی دارد که نباید مورد فراموشی قرار بگیرد.
کافی است در همین مسابقات انتخابی جام جهانی به دو دیدار رفت و برگشت مقابل ازبکستان اشاره کنیم که تیم ملی نتوانست از پس رقیب منطقه‌ای بربیاید.
حتی در بازی دو تیم در تهران، شاگردان قلعه‌نویی عقب افتادند و در آخرین دقایق شکست را با تساوی عوض کردند.
شکست ایران مقابل قطر که شعارهای ضدایرانی «ایرانی اسمع» عنابی‌ها را دوباره در شبکه‌های مجازی به راه انداخت هم در همین کتگوری دسته‌بندی می‌شود.
نتیجه‌گیری
باتوجه به این تحلیل آماری، ضروری است که تغییراتی در دست فرمان اداره فوتبال و مسائل فنی تیم ملی ایجاد شود وگرنه باید قید نتیجه آبرومندانه در جام جهانی را بزنیم.
نیاز است همه از رسانه‌ها تا کادرفنی و مسوولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش، نگاهی واقع‌بینانه به وضعیت تیم ملی داشته باشند.
درخشش در برابر تیم‌های رده پایین نباید باعث چشم‌پوشی از نقاط ضعف ساختاری فوتبال ایران شود.
برای موفقیت در مراحل بالاتر جام ملت‌ها و به‌ویژه در جام جهانی، باید نگاه متفاوتی تا آنچه امروز وجود داشته، حاکم شود.
البته که همه می‌دانند دست‌هایی در کار است که وضع موجود فوتبال حفظ شود، چراکه گویا نان برخی آدم‌ها از همین راه تامین می‌شود.
همین چند روز پیش بود که علی خضریان، نماینده مجلس برای دومین‌بار دست به افشاگری زد و گفت: «فوتبال ایران گروگان مافیای اقتصادی است.» اگر قرار به موفقیت در جام جهانی باشد باید از قائم شدن پشت برد مقابل تیم‌های با رنکینگ بیشتر از 60 دست برداریم و تکانی به فوتبال بدهیم.
برنامه‌ریزی برای بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های قدرتمندتر و ارزیابی دقیق توانایی‌های فنی و تاکتیکی تیم در مواجهه با فشارهای واقعی، یکی از را‌ه‌ها برای تبدیل این «زنگ خطر» به فرصتی برای رشد و آمادگی واقعی برای رویدادهای بزرگ آینده است.
راه‌حل دیگر همان‌طور که گفته شد ضرورت تغییر در ساختار فوتبال کشور است.
در غیر این صورت، رویای درخشش در جام جهانی ممکن است به کابوسی از شکست‌های پیاپی تبدیل شود.