بلاتکلیفی در شریان مرگ و علم/ از پل دانشگاه زنجان چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، جاده قدیم زنجان به استان آذربایجان شرقی که به محور ترانزیت زنجان ـ میانه شهرت دارد، یکی از مهم‌ترین مسیرهای مواصلاتی شمال‌غرب کشور است؛ محوری پرتردد که سال‌هاست با ضعف ایمنی، عرض کم و نقاط حادثه‌خیز متعدد، حوادث بسیاری را رقم زده است.
در 6 کیلومتری این محور و در ضلع جنوبی آن، دانشگاه سراسری زنجان با جمعیتی بالغ بر 12 هزار نفر از اساتید، پرسنل و دانشجویان قرار دارد؛ نهادی علمی و ملی که با وجود شأن راهبردی خود، همچنان با زیرساخت‌هایی مواجه است که به هیچ‌وجه در تراز شأن علمی آن نیست.
نقطه‌ای حادثه‌خیز که کابوس دانشجویان شد
در مسیر دسترسی به دانشگاه، تنها یک دوربرگردان غیرایمن و غیرکارشناسی‌شده برای تغییر مسیر به سمت ورودی دانشگاه وجود دارد؛ نقطه‌ای که نه تنها بارها و بارها جان رهگذران، دانشجویان، اساتید و رانندگان را تهدید کرده، بلکه متأسفانه صحنه تصادفات متعدد جرحی و حتی فوتی در سال‌های گذشته بوده است.
طی سال‌های گذشته، بارها رسانه‌ها، مدیریت دانشگاه، انجمن‌های صنفی دانشجویی و اعضای هیئت علمی خواستار احداث یک پل غیرهمسطح در این محدوده شده‌اند تا مسیر تردد به دانشگاه ایمن شود.
این مطالبه اگرچه در جلسات استانی بارها طرح شده، اما تا مدت‌ها به‌دلیل نبود اعتبار یا نبود اراده، در حد مکاتبه و وعده باقی مانده بود.
آغاز پروژه پس از سال‌ها مطالبه‌گری؛ اما با گام‌هایی لاک‌پشتی
سرانجام پس از کش‌وقوس‌های فراوان، کلنگ احداث پل غیرهمسطح دانشگاه زنجان در سال 1402 به زمین زده شد.
در ابتدا، این پروژه بر عهده اداره‌کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای استان بود ولی بعدتر بنا به تصمیم وزارت راه، به اداره‌کل راه و شهرسازی زنجان واگذار شد.
با این‌حال، روند اجرای پروژه از همان ابتدا با چالش‌هایی چون عدم تخصیص منظم اعتبار، افزایش قیمت مصالح، نبود سازوکار مناسب تأمین مالی و معوقات پیمانکار مواجه شد.
اصغر اسماعیلی، مدیرکل وقت راه و شهرسازی استان زنجان، سال گذشته در پاسخ به خبرنگار تسنیم گفته بود: پیشرفت پروژه مستقیماً وابسته به میزان و زمان‌بندی تخصیص اعتبارات است.
وعده‌ زمان‌بندی بدون پول، بی‌معناست.
ما مقصر تأخیر نیستیم
اسکندری، مدیر پروژه احداث پل، اخیراً با لحنی صریح اعلام کرده مطالبات ما از دستگاه دولتی برای ادامه ساخت حدود 25 میلیارد تومان است.
پیمانکار هیچ‌گاه تمایل ندارد پروژه معطل بماند، اما وقتی اعتباری تزریق نمی‌شود، روند کار اجباراً لاک‌پشتی می‌شود.
او افزود: خرید مصالح اصلی مثل میلگرد، سیمان و شن‌و‌ماسه به اعتبارات سنگینی نیاز دارد.
بدون حمایت مالی، پیشرفت فیزیکی پروژه عملاً ناممکن می‌شود.
آینده‌ای مبهم برای یک ضرورت فوری
اکنون با گذشت بیش از یک سال از آغاز پروژه، آن‌طور که شواهد و گفت‌وگوها نشان می‌دهد، امیدی به بهره‌برداری از پل در نیم‌سال اول تحصیلی آینده (مهر 1404) وجود ندارد.
این یعنی دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشگاه زنجان بار دیگر ناچارند از همان مسیر قدیمی و پرخطر تردد کنند.
نباید فراموش کرد که این پل فقط یک پروژه عمرانی نیست، بلکه تضمینی برای حفظ جان هزاران نفر از نیروهای علمی و جوانان این کشور است.
بی‌توجهی به چنین پروژه‌ای، نشان‌دهنده اولویت‌های مغشوش و ناهماهنگ در حوزه توسعه زیرساخت‌های حیاتی است.
پروژه احداث پل غیرهمسطح دانشگاه زنجان، اکنون به نمادی از وعده‌های نیمه‌کاره و بلاتکلیفی زیرساخت‌های حیاتی استان بدل شده است.
آنچه امروز نیازمند توجه فوری است، نه وعده‌های جدید، بلکه تأمین بودجه واقعی و تعهد شفاف زمانی از سوی مسئولان اجرایی و ملی است؛ تا آن زمان، هر روز تأخیر، می‌تواند به قیمت جان انسانی تمام شود.
انتهای پیام/