ورزش از سلامت روان کودکان در حال رشد محافظت می‌کند
یک مطالعه جدید می‌گوید به نظر می‌رسد ورزش و فعالیت‌های بدنی در کودکی از مشکلات سلامت روان در دوران بزرگسالی جلوگیری می کند.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، نتایج نشان می‌دهد که به ازای هر ساعت ورزش روزانه یک کودک در سن ۱۱ سالگی، خطر ابتلاء به هرگونه مشکل سلامت روان قبل از ۱۸ سالگی ۱۲٪ کاهش می‌یابد.
تیم تحقیقات به رهبری دکتر «اسکار لوندگرن»، استادیار بیمارستان دانشگاه لینشوپینگ در سوئد، نتیجه گرفتند: «فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان راهکاری برای پیشگیری از مشکلات سلامت روان، به ویژه قبل و در دوران نوجوانی، مورد استفاده قرار گیرد و باید متخصصان مراقبت‌های بهداشتی را به گنجاندن فعالیت بدنی در برنامه‌های درمانی ترغیب کند.»
برای این مطالعه، محققان داده‌های مربوط به تقریباً ۱۶۴۰۰ کودک متولد سوئد بین اکتبر ۱۹۹۷ تا اکتبر ۱۹۹۹ را تجزیه و تحلیل کردند.
والدین میزان فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی سازمان‌یافته فرزندان خود را در سنین ۵، ۸ و ۱۱ سالگی گزارش کردند و سلامت روان آنها تا سن ۱۸ سالگی پیگیری شد.
در مجموع، ۱۵٪ از کودکان حداقل به یک مشکل سلامت روان مبتلا بودند و ۴٪ سه مورد یا بیشتر مشکل داشتند.
نتایج، تفاوت‌های آشکاری را در فواید ورزش بر سلامت روان پسران و دختران نشان داد.
برای مثال، نتایج نشان می‌دهد که فعالیت بدنی روزانه در سن ۱۱ سالگی، خطر افسردگی را در بین دختران ۱۸٪ و در بین پسران ۲۹٪ کاهش می‌دهد.
همچنین به نظر می‌رسد که اثرات ورزش در پسران زودتر ریشه می‌دواند، اما در دختران نه:
• خطر افسردگی در پسران در سن ۵ سالگی ۱۹٪ و در سن ۸ سالگی ۲۳٪ کمتر بود.
• خطر اضطراب در پسران در سن ۵ سالگی ۲۱٪ و در سن ۱۱ سالگی ۳۹٪ کمتر بود.
• خطر اعتیاد در پسران در سن ۸ سالگی ۲۴٪ و در سن ۱۱ سالگی ۳۵٪ کمتر بود.
محققان گفتند که این کاهش خطر در بین دختران مشاهده نشد.
محققان دریافتند که شرکت در ورزش‌های سازمان‌یافته، خطر ابتلاء به اولین مشکل سلامت روان را برای پسران (۲۳٪ کمتر) و دختران (۱۲٪) کاهش می‌دهد.
محققان نوشتند: «فعالیت بدنی ممکن است پسران و دختران را به روش‌های مختلفی تحت تأثیر قرار دهد، از جمله تغییراتی که توسط سطوح مختلف هورمون‌های جنسی ایجاد می‌شود.
با این حال، این اثرات ممکن است مستقیم باشند - به عنوان مثال، با تأثیر بر سلامت و رشد مغز- یا غیرمستقیم - به عنوان مثال، با کاهش بیش‌فعالی تحت بالینی، که در بین پسران شایع‌تر است.»
محققان نتیجه گرفتند که «نتایج آنها از این فرضیه پشتیبانی می‌کند که دوره درست قبل و در طول مراحل اولیه بلوغ ممکن است نشان‌دهنده یک دوره حساس باشد که در آن فعالیت بدنی کلید افزایش تاب‌آوری و تحمل است.»
به طور خاص، محققان نوشتند که دوره سنی بین ۱۰ تا ۱۲ سالگی نشان‌دهنده «یک پنجره مهم از فرصت» است.