۳ روایت از حافظه و هویت در موزه هنرهای معاصر اصفهان
اصفهان-۳ نمایشگاه با محوریت عکاسی صحنه‌پرداز، هنر مفهومی و گرافیک معاصر با عناوین «خون شد»، «وصله‌پینه» و نمایش آثار هفته تایپ تهران ۲، از فردا در موزه هنرهای معاصر اصفهان گشایش می‌یابد.
سعید محمدی‌پناه، مدیر دفتر موزه هنرهای معاصر اصفهان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به پایان یافتن نمایشگاه «۳۰ سال پوستر» و چند رویداد جانبی پس از آن، از آغاز سلسله‌برنامه‌های تابستانی این موزه خبر داد و گفت: «با توجه به رویکرد جوان‌گرایانه و تاکید بر آثار هنرمندان معاصر، سه نمایشگاه با محورهای متفاوت اما مکمل در خردادماه برگزار خواهد شد.»
نمایشگاه «خون شد»؛ آستانه‌ای برای بازخوانی حافظه قربانی
نخستین نمایشگاه با عنوان «خون شد» به نمایش آثار عکاسی صحنه‌پرداز علی مجاهدی اختصاص دارد و در گالری شماره ۳ موزه از روز جمعه ۱۶ خرداد ساعت ۱۷ گشایش می‌یابد.
محمدی‌پناه درباره این نمایشگاه اظهار کرد: «در این مجموعه ۹ اثر عکاسی صحنه‌ای از علی مجاهدی ارائه می‌شود که با چیدمان دقیق فضایی و نورپردازی موضعی، روایتی از تروماهای جمعی و تاریخی خلق شده‌اند.
موضوع اصلی آثار، الهام‌گرفته از بحران‌هایی چون طاعون تاریخی و پاندمی کرونا است؛ اما در لایه‌های عمیق‌تر، با ارجاعات مستقیم به قربانیان نسل‌کشی‌ها و فجایع بشری، حاوی نقدی پنهان بر ساختارهای قدرت و جنایت است.»
وی افزود: «در استیتمنت این نمایشگاه، اشاره‌ای به نقش مخرب گروه‌های خاص در مرگ و میر جمعی انسان‌ها وجود دارد که بار فلسفی و سیاسی خاصی به مجموعه بخشیده است.»
نمایشگاه «وصله‌پینه»؛ روایت نو از سبک زندگی قاجار
هم‌زمان با گشایش «خون شد»، نمایشگاه دوم با عنوان «وصله‌پینه» از آثار عکاسی فانتزی رضا دریاکناری در گالری شماره یک موزه افتتاح می‌شود.
در این مجموعه ۱۵ اثر به نمایش درخواهد آمد.
مدیر دفتر موزه هنرهای معاصر اصفهان درباره این نمایشگاه گفت: «دریاکناری با بهره‌گیری از سبک عکاسی صحنه‌ای، فضاهایی را بازسازی کرده که برگرفته از زیست ایرانی در دوره قاجار است.
این آثار با نگاهی تزئینی و فانتزی، تلاش دارند هویت ایرانی را از خلال عناصر بصری سنتی چون پارچه، نقش، رنگ و چیدمان، در بستری معاصر بازنمایی کنند.»
وی افزود: «وصله‌پینه نه فقط اشاره‌ای به وصله‌های پارچه‌ای سنتی، بلکه استعاره‌ای از ترمیم و پیوستگی حافظه تاریخی و فرهنگی ما در دل آشفتگی‌های معاصر است.»
هفته تایپ تهران ۲؛ از متن تا فرم در بستر گرافیک معاصر
سومین برنامه، نمایش آثار منتخب هفته تایپ تهران ۲ در گالری زیرزمین موزه است که از روز شنبه ۱۷ خردادماه ساعت ۱۶ افتتاح می‌شود.
این نمایشگاه در قالب رویدادی تخصصی به موضوع تایپوگرافی، طراحی نوشتار فارسی و فرم‌های معاصر گرافیکی اختصاص دارد.
محمدی‌پناه درباره این رویداد گفت: «در کنار نمایش آثار تایپوگرافی، روز شنبه نشستی تخصصی با حضور علاقه‌مندان برگزار خواهد شد و روز یکشنبه نیز ورکشاپ «گرافیک تاک ۲» از ساعت ۱۰ تا ۱۷ ادامه خواهد داشت.
ورود برای عموم آزاد است و این برنامه‌ها در اتاق گردهمایی موزه برگزار می‌شود.»
بازخوانی هویت در آئینه تنش‌های وجودی
هر سه نمایشگاه خردادماه در موزه هنرهای معاصر، اگرچه در قالب‌های بیانی متفاوت ظاهر شده‌اند، اما در عمق خود حامل بازاندیشی نسبت به تاریخ، هویت و زبان معاصر هنر هستند.
نمایشگاه «خون شد» با تأکید بر تروما، قربانی و بازسازی موقعیت‌های تاریخی در قاب عکاسی صحنه‌پرداز، به سوی نوعی بازگشت به حافظه جمعی حرکت می‌کند.
مجاهدی با استفاده از نمادهایی چون نور دراماتیک، خاک، فضاهای معماری سنتی و لباس‌های آئینی، مرز میان تماشاگر و قربانی را در هم می‌شکند.
در مقابل، آثار دریاکناری در نمایشگاه «وصله‌پینه»، با نگاهی شاعرانه و بازسازی‌شده، هویت ایرانی را همچون پارچه‌ای چندپاره و وصله‌خورده ترسیم می‌کنند.
این آثار نه فقط مستند تاریخی، بلکه بیانیه‌ای تصویری درباره زیبایی مقاومت و تداوم فرهنگی‌اند.
در نمایشگاه تایپوگرافی هفته تایپ تهران نیز، حروف و متن به عنوان عناصر دیداری، حامل معنا و هویت‌اند.
تقاطع فرم و محتوا در گرافیک معاصر، از سویی به بازتعریف زبان بصری در فضای مجازی و شهری منجر شده و از سوی دیگر، تایپوگرافی را به بستری برای بازاندیشی در مفاهیم فرهنگ و نوشتار تبدیل کرده است.
ادامه برنامه‌ها و چشم‌انداز تابستانی
محمدی‌پناه در پایان از برگزاری نشست «جابه‌جایی یازده مرز» با حضور رضا نصراصفهانی در سه‌شنبه همین هفته خبر داد و افزود: «در تابستان پیش‌رو، نمایشگاه‌هایی در حوزه نقاشی مدرن، نقاشی سنتی و هنر رسانه‌ای نیز خواهیم داشت تا تنوع رسانه‌ای موزه حفظ شود و مخاطبان با طیفی وسیع از بیان‌های هنری روبه‌رو باشند.»
این سه‌گانه هنری در موزه
هنرهای معاصر اصفهان، از «آستانه خون» تا «وصله‌های حافظه» و «واژه‌های متجسد در فرم»، دعوتی‌ست برای ایستادن بر لبه بحران و امید، و نگاهی نو به نسبت سنت و معاصریت در هنر ایران