بازآفرینی حقیقت؛ کتاب روح‌الله و امام واقعی - تسنیم
کتاب روح الله روایتی داستانی و مستند از چهره ای است که تاریخ معاصر ایران را دگرگون کرد؛ تلاشی برای بازشناسی امام خمینی، آن گونه که بود، نه آن گونه که قاب ها و روایت های تحریف شده نشان می دهند.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، سیدحسین موسوی، پژوهشگر تاریخ درباره کتاب «روح الله» در یادداشتی نوشت: روایت‌ها، هرکدام تکه‌ای از حقیقت را به نمایش می‌گذارند یا گاه در آینه‌ای کج، چهره‌ای مخدوش از واقعیت می‌سازند.
ازاین‌رو، اگر تلاشی برای بازسازی این تصویر نمی‌شد، گم‌شدن سیمای حقیقی امام خمینی (ره) برای نسل امروز نه‌فقط محتمل، بلکه محتوم بود.
کتاب روح‌الله نوشته‌ی هادی حکیمیان، نه‌تنها کوششی ادبی، بلکه پاسخی بنیادین به یکی از کلیدی‌ترین پرسش‌های عصر ماست: «امام واقعی کیست؟»
«روایت»، ابزار سلطه است.
اکنون دیگر تاریخ را نه فاتحان، که رسانه‌ها می‌نویسند.
در چنین شرایطی، اهمیت بازگشت به یک «روایت مستند داستانی» از چهره‌ای که تمام‌قد در برابر استکبار ایستاد و تاریخ معاصر ایران را دگرگون کرد، دوچندان می‌شود.
روح‌الله آمده است تا شکاف شناختی میان نسل‌های انقلاب را پُر کند؛ تا چهره‌ای انسانی، ملموس، اما درعین‌حال مقتدر از امام ترسیم کند؛ چهره‌ای که نه در تقدس افراطی گم شده و نه در تقلیل‌گرایی رسانه‌ای، تحقیر.
این کتاب، پلی است میان حافظه تاریخی ملت و نیاز امروز به الگو.
امام در این اثر، نه‌تنها رهبر یک انقلاب، بلکه پدری مهربان، معلمی دلسوز، و مجتهدی دردمند است.
همان‌قدر که از اشک‌هایش در شهادت یاران می‌خوانیم، از صلابت کلامش در برابر شاه نیز حیرت می‌کنیم.
این تضاد زیبا، یعنی همین انسانیت همزمانِ عارفانه و سیاسی، همان چیزی است که نسل جدید باید آن را بشناسد.
بزنگاه‌هایی که حکیمیان در روح‌الله انتخاب کرده، کاملاً هدفمند و بر اساس نقاط عطف تاریخی‌اند؛ نقاطی که نه‌فقط امام را ساخته‌اند، بلکه ذهنیت و گفتمان انقلاب اسلامی را نیز شکل داده‌اند.
از حادثه مدرسه فیضیه تا تبعید، از نوفل‌لوشاتو تا بازگشت به وطن، همه‌ی این برش‌های تاریخی در خدمت پاسخ به این پرسش‌اند که: «چه چیزی امام را امام کرد؟»
اما فراتر از پاسخ، روح‌الله یک دعوت است؛ دعوت به بازشناسی، دعوت به مشارکت در بازسازی حقیقت.
نویسنده با هوشمندی از قالب داستان بهره گرفته تا این بازسازی، خشک و آکادمیک نباشد.
او مخاطب را به درون صحنه‌ها می‌برد؛ خواننده در کنار امام ایستاده، صدایش را می‌شنود، دلهره‌اش را حس می‌کند، و در بزنگاه‌ها، قلبش با او می‌تپد.
این همذات‌پنداری هنری، همان ابزار نرمی است که شکاف شناختی را ترمیم می‌کند.
نوجوانی که کتاب را می‌خواند، نه‌تنها با امام آشنا می‌شود، بلکه او را درک می‌کند؛ نه‌تنها به عظمت او اذعان می‌ورزد، بلکه امکان الگوبرداری از منش او را نیز می‌یابد.
این یعنی انتقال یک گفتمان زنده، نه صرفاً اطلاعات تاریخی.
روح‌الله در این مسیر، جسورانه عمل کرده است.
در زمانه‌ای که روایت رسمی اغلب به اسطوره‌سازی تقلیل می‌یابد یا در دام تحریف‌های آگاهانه گرفتار می‌شود، انتخاب زاویه‌ای انسانی و داستانی از زندگی امام، تصمیمی شجاعانه و البته موفق بوده است.
این اثر نشان می‌دهد که امام، موجودی فرابشری نیست، بلکه انسانی با اراده‌ای خدایی است؛ و همین انسانی‌بودن، او را برای نسل امروز، الگوپذیرتر می‌کند.
در حقیقت، آن‌چه در پس این نوشتار جریان دارد، تنها دغدغه‌ی یک نویسنده برای معرفی شخصیتی تاریخی نیست؛ بلکه تلاشی فرهنگی و معرفتی برای احیای یک خط ممتد از رهبری دینی در تاریخ معاصر است.
خطی که از امام خمینی آغاز شده و تا امروز، در گفتمان و رفتار رهبریِ آیت‌الله خامنه‌ای امتداد یافته است.
در این امتداد، روح‌الله نه‌فقط گذشته را بازگو می‌کند، بلکه آینده را نیز ترسیم می‌نماید.
از این‌رو، خواندن آن نه صرفاً تجربه‌ای فرهنگی، بلکه اقدامی سیاسی-معرفتی است.
چرا که اگر ندانیم امام واقعی کیست، چگونه می‌توانیم مسیر انقلاب را درک کنیم؟
چگونه می‌توانیم نسبت خود را با مفاهیمی چون استقلال، آزادی، مردم‌سالاری دینی و استکبارستیزی بیابیم؟
کتاب روح‌الله با زبانی ساده، اما با محتوایی عمیق، نگاهی تازه به این مفاهیم می‌اندازد.
امام در این کتاب، مردی است با رؤیایی بزرگ و اراده‌ای فولادین؛ انسانی که از دل یک زندگی طلبگی و عادی، به اسطوره مقاومت بدل می‌شود.
و این، دقیقاً همان تصویری است که نسل جوان امروز برای بازتعریف نسبت خود با انقلاب، بدان نیاز دارد.
در میانه‌ی این روایت، ما نه‌تنها با تاریخ، بلکه با خودمان نیز مواجه می‌شویم.
هر فصل از کتاب، آینه‌ای است برای این پرسش که: اگر ما در آن زمان بودیم، کجا می‌ایستادیم؟
و آیا امروز نیز می‌توان آن روحیه را بازتولید کرد؟
پاسخ این پرسش‌ها، به شناخت ما از امام وابسته است.
و اگر این شناخت ناقص یا تحریف‌شده باشد، تصمیم‌ها نیز منحرف خواهند بود.
از همین‌روست که روح‌الله اهمیت می‌یابد.
این کتاب، نه یک زندگینامه صرف، بلکه ابزاری هویتی برای ماست؛ تلاشی برای بازسازی آینه‌ای شکسته از حقیقتی که گاه در غبار روایت‌های مغرضانه گم می‌شود.
بیاییم این اثر را صرفاً نخوانیم، بلکه بازخوانی کنیم.
آن را مبنای گفت‌وگو در خانواده، مدرسه، دانشگاه و حتی در فضای مجازی قرار دهیم.
این کتاب می‌تواند نقطه‌ی عزیمت تازه‌ای باشد برای آنان که دل در گرو فهمی اصیل از انقلاب دارند.
در نهایت، اگر بپرسند چرا روح‌الله مهم است، خواهم گفت: چون به ما کمک می‌کند دوباره بفهمیم امام واقعی کیست؛ نه آن‌که تنها در قاب عکس‌ها مانده، بلکه آن‌که هنوز هم می‌تواند در ذهن و قلب ما زنده باشد.
این کتاب، یادمان می‌آورد که امام نه‌تنها در تاریخ، بلکه در هر جوانی که می‌خواهد با ایمان، بینش و استقامت، آینده‌ای روشن بسازد، زنده است.
و این، امیدبخش‌ترین حقیقتی است که یک کتاب می‌تواند در دل انسان بکارد.
انتهای پیام/