مکتب امام؛ مدرسه‌ای برای مدیریت ایمان، مردم و منابع انسانی

به گزارش خبرکزاری مهر، علی احمدمحرابی، نویسنده و تحلیل گر تحولات راهبردی ایران و انقلاب اسلامی به مناسبت سالگرد رحلت ملکوتی امام خمینی سلام الله علیه، در یادداشتی نوشت:
چهاردهم خرداد، سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی (رحمة‌الله‌علیه)، نه صرفاً روز وداع با یک رهبر سیاسی، بلکه روز بازخوانی یک مکتب تمدن‌ساز است؛ مکتبی که از بطن آن، نظامی برخاسته که محورش انسان است، خدامحور، مردم‌محور، و عزتمند.
امام خمینی نه فقط بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی، بلکه معمار یک الگوی بی‌بدیل از حکمرانی اسلامی، تربیت انسانی و مدیریت مردمی بود.
در این الگو، ایمان و عقل، سیاست و معنویت، جمهوریت و اسلامیت، به هم گره خورده‌اند؛ نه در تعارض، که در تکامل یکدیگر.
ایشان می‌فرمود: «جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم، نه یک کلمه زیاد.»
این جمله، عصاره‌ی اندیشه سیاسی ایشان است؛ حکومتی که نه سلطنت بود، نه دموکراسی صرف؛ بلکه مردم‌سالاری دینی، با تکیه بر رأی مردم و هدایت ولیّ‌فقیه.
اما در دل این نظام، امام محور تحول را «انسان» می‌دانست.
انسانی که باید تربیت شود، شکوفا گردد، و در مسیر تحقق اراده الهی قرار بگیرد.
از این‌رو، نگاه امام به منابع انسانی، نگاهی راهبردی و ایمانی بود، نه صرفاً مدیریتی و ابزاری.
در اندیشه‌ی حضرت امام، کارمند نظام اسلامی نه یک چرخ‌دنده در ساختار اداری، بلکه امانت‌دار مردم، و سرباز ولایت در جبهه خدمت است.
ایشان در توصیه‌های مدیریتی‌شان همواره تأکید داشتند که: «باید کسانی سر کار بیایند که درد مردم را بفهمند، برای خدا کار کنند، و از دنیاطلبی دور باشند.»
این سخن، بنیان یک مکتب مدیریت اسلامی است؛ که در آن، معیار «تعهد»، برتر از «مدرک»، و «مردمی‌بودن»، برتر از «تشریفات اداری» است.
حضرت امام، نظام را بر پایه‌ی اعتماد به جوانان مؤمن، انقلابی و پرتلاش استوار کرد.
حتی در روزهای بحرانی جنگ، تربیت و به‌کارگیری نیروهای انسانی را اساس پایداری جبهه‌ها می‌دانست.
این نگاه، بعدها در شکل‌گیری مفهوم مدیریت جهادی به الگویی الهام‌بخش تبدیل شد.
از سوی دیگر، امام به وضوح اعلام می‌کرد که مسئولین، نه صاحب‌منصبان قدرت، که خدمتگزاران مردم هستند.
ایشان معتقد بود که مردم صاحبان حقیقی این انقلاب‌اند و هیچ ساختاری بدون رضایت، مشارکت و دعای مردم، پایدار نخواهد ماند.
امروز، در شرایطی که جامعه نیازمند بازسازی سرمایه اجتماعی، ارتقا انگیزه در میان کارگزاران، و توسعه نظام شایستگی در مدیریت منابع انسانی است، بازگشت به مکتب امام نه یک انتخاب، که یک ضرورت تاریخی است.
مکتب امام خمینی (ره)، یک منظومه‌ی کامل از ایمان، مردم‌داری، مدیریت اسلامی و کارآمدی جهادی است.
مدرسه‌ای است که در آن، سرباز و وزیر، مدیر و بسیجی، یک مأموریت دارند: ساختن جامعه‌ای عادلانه، پیشرفته، معنوی و مردمی.
ایشان رفت، اما آرمانش در تپش قلب ملتی است که نامش را با احترام زمزمه می‌کنند: «روح خدا رفت، اما روح انقلاب زنده است.»