هیچ ارتباطی بین داروهای اختلال بیش فعالی و روان‌پریشی وجود ندارد
یک مطالعه جدید می‌گوید داروهای محرک اختلال بیش فعالی خطر ابتلا به روان‌پریشی را در کودکان افزایش نمی‌دهند.
به گزارش خبرنگار مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که تجزیه و تحلیل تجویز داروهای محرک در میان نزدیک به ۸۴۰۰ کودک مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش‌فعالی هیچ مدرکی مبنی بر ایجاد روان‌پریشی توسط این داروها پیدا نکرده است.
تیم تحقیقات به رهبری دکتر «ایان کلهیر»، محقق ارشد و رئیس روانپزشکی کودک و نوجوان در دانشگاه ادینبورگ در بریتانیا، نوشت: «تحقیقات مشاهده‌ای قبلی نشان داده است که داروهای محرک ممکن است در ایجاد تجربیات روان‌پریشی در جوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی نقش داشته باشند.»
با این حال، این ارتباط احتمالاً به این دلیل است که کودکانی که به خاطر اختلال بیش فعالی تحت درمان قرار می‌گیرند، عواملی را نیز دارند که آنها را در معرض خطر بیشتر دوره‌های روان‌پریشی قرار می‌دهد.
این عوامل شامل علائم شدیدتر اختلال بیش فعالی و تعداد بیشتری از سایر مشکلات سلامت روان است.
این مطالعه نتیجه‌گیری کرد: «یافته‌های ما از رابطه بین تجویز داروهای محرک و تجربیات روان‌پریشی پشتیبانی نمی‌کند.
در عوض، به نظر می‌رسد این ارتباط توسط عواملی که هم احتمال تجویز داروهای محرک را افزایش می‌دهند و هم منجر به تجربیات روان‌پریشی می‌شوند، مخدوش شده است.»
برای این مطالعه، محققان سلامت کودکان شرکت‌کننده در یک مطالعه رشد مغز نوجوانان در ایالات متحده را پیگیری کردند.
کودکان ۹ تا ۱۰ ساله بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ در این مطالعه شرکت کردند.
از این کودکان، کمی کمتر از ۶٪ یک یا چند نسخه محرک برایشان تجویز شده بود.
در ابتدا، نتایج نشان داد که داروهای محرک در واقع خطر ابتلاء به یک دوره روان‌پریشی را ۴۶٪ افزایش می‌دهند.
با این حال، محققان دریافتند که عکس این قضیه نیز صادق است، به طوری که دوره‌های روان‌پریشی تقریباً دو برابر احتمال تجویز داروهای محرک برای کودک را افزایش می‌دهد.
پس از تعدیل این ارتباط دو طرفه، محققان هیچ ارتباط معناداری بین استفاده از داروهای اختلال بیش فعالی و روان‌پریشی پیدا نکردند.
محققان نتیجه گرفتند: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که ویژگی‌های مشترک مرتبط با تجربیات روان‌پریشی و احتمال تحت درمان قرار گرفتن برای اختلال بیش فعالی ممکن است ارتباط بین محرک‌ها و تجربیات روان‌پریشی را ایجاد کند، نه اینکه محرک‌ها نقش علّی داشته باشند.»
آنها افزودند: «احتمال دارد که جوانان مبتلا به اختلال بیش فعالی شدیدتر، بیشتر در معرض ابتلاء به تجربیات روان‌پریشی باشند و همچنین بیشتر احتمال دارد که داروهای محرک برایشان تجویز شود.»