خزانی:«لی» نتیجه بگیرد پای او را می‌بوسم؛ یک هندبالی مدیر والیبال شده!

نسرین خزانی در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره وضعیت تیم ملی والیبال بانوان برای حضور در جام ملت‌های زنان آسیا، گفت: تیم ملی والیبال برای حضور در این مسابقات با تیم‌های قزاقستان، فیلیپین، اندونزی، مغولستان و نیوزیلند همگروه است و شرایط سختی دارد.
تیم ملی به تمامی حریفان خود در آخرین مسابقه نتیجه را واگذار کردند و تیم نیوزلند هم به سختی توانستند شکست دهند.
در حال حاضر تغییر و تحولاتی در تیم ملی والیبال ایران به وجود آمده و جوانگرایی صورت گرفته است.
وی گفت: البته ۱۷ - ۱۸ سال با همان ترکیب همیشگی در مسابقات شرکت کردند و هر زمان به آن‌ها می‌گفتند چرا نتیجه را واگذار می‌کنید، در جواب پاسخ می‌دادند که بی‌تجربه بودیم.
ما باید تجربه کسب کنیم و بازی‌های تدارکاتی بسیار زیادی داشته باشیم تا نتیجه بهتری بگیریم.
الان که میانگین سنی تیم ملی هم پایین آمده و قطعاً این اتفاق هم برای این تیم خواهد افتاد و پس از این مسابقات می‌شنویم که می‌گویند ما بی تجربه بودیم و اولین بار است که در این مسابقات شرکت می‌کردیم و باید به مسابقات بیشتری اعزام شویم.
این موضوع در هر دوره تکرار می‌شود و تازگی ندارد.
مربی والیبال زنان اظهارداشت: متأسفانه باید بگوییم بنیان کار اشتباه است، بازیکنان و مربیانی که در کنار خانم «لی» حضور دارند بی‌تجربه هستند.
در رده بزرگسالان تهمینه درگزنی و فاطمه حسنی از شاگردان من بودند و هیچ گونه تجربه مربیگری در تیم ملی نداشتند.
این افراد بی‌تجربه وقتی در کنار خانم «لی» در تیم قرار می‌گیرند به بازیکنان اعزامی چه چیزی آموزش می‌دهند؟
این انتخابات باعث می‌شود اساس کار به مشکل بخورد.
متأسفانه الان همه چیز رابطه‌ای شده است و در نهایت خروجی همین است.
خزانی گفت: من واقعاً متأسفم که تیم ملی برای کسی مهم نیست و رفاقت و رابطه حرف اول را می‌زند.
اولین دوره اعزام تیم نوجوانان به خارج از کشور با مربیگری من اتفاق افتاد، در آن زمان ما فقط یک پیروزی به دست آوردیم و یازدهمی را کسب کردیم پس از آن کم کم مقام‌های ششمی و دهمی و نهمی در آسیا را به دست آوردیم.
متأسفانه ما از تیم‌های ژاپن، کره، چین تایپه، قزاقستان، فیلیپین، ویتنام و… خیلی عقب افتادیم و از آن‌ها فاصله گرفتیم.
ما به جای پیشرفت عقب گرد داشتیم و دلیل آن هم انتخاب غلط مربی و عدم برنامه ریزی است.
متأسفانه با توجه به اتفاقاتی که رخ می‌دهد هیچ وقت نتیجه دلخواه والیبال بانوان رقم نمی‌خورد.
مربی والیبال زنان عنوان کرد: من هنوز در حال کار کردن هستم و شاگردان زیادی دارم.
اگر این تیم در اختیار من بود من نمی‌گویم اول آسیا می‌شدم اما اطمینان دارم با تجربه‌ای که من دارم شرایط خیلی بهتری برای والیبال رقم می‌خورد.
من به جرأت می‌گویم اگر کار را به کاردان بسپارند و از افرادی که در انتخاب بازیکن، آموزش و کار با رده پایه تجربه بیشتری دارند استفاده کنند نتیجه بهتری خواهند گرفت.
من می‌دانم الان انتخاب‌ها به چه صورت بوده و از گفتن آن شرم دارم.
خزانی گفت: نمی‌دانم پشت این انتخابات چه هدفی وجود دارد و چرا رئیس فدراسیون والیبال با تمام احترامی که برای او قائل هستم و خیلی زحمت می‌کشند، چرا باید این گونه نتیجه بگیریم؟
ما قطعاً هیچ نتیجه مثبتی در مسابقات پیش رو نخواهیم گرفت و اگر تیم‌های رده اول بالا بیایند ما پایین جدول هستیم اما اگر آن‌ها با نفرات اصلی خود شرکت نکنند شاید دو پله نهایتاً صعود کنیم.
این روند ۲۰ ساله است که برای والیبال بانوان ایران رخ داده و هیچ تغییری نمی‌کند.
وی گفت: در حال حاضر خانم «لی» سرمربی سه رده سنی هستند و در کنار آن‌ها افرادی را به او تزریق کردند، قطعاً انتخابی از سوی خانم «لی» در کار نبوده چون او شناختی ندارد هر آنچه که فدراسیون انتخاب کرده او پذیرفته است.
قطعاً کار با رده سنی‌های مختلف شرایط خاص خودش را دارد و شیوه‌های متفاوتی باید به کار بگیرند.
افرادی که در کنار خانم «لی» هستند سابقه و تجربه کافی ندارند یا موفق نبودند.
من نمی‌دانم چطور خانم «لی» می‌تواند به هر سه گروه رسیدگی کند.
مربی والیبال زنان عنوان کرد: متأسفانه این روند را خانم محمدیان در والیبال بانوان باب کرد و آن هم این بود که بلافاصله مربیان باتجربه را کنار گذاشت و گفت باید از نسل جوان مربیان حمایت کنیم.
من هیچ وقت با مربیان جوان مخالف نیستم و عقل حکم می‌کند که همیشه از مربی جوان حمایت شود ولی در کنار افراد تجربه باید این کار صورت بگیرد.
متأسفانه این تفکر در فدراسیون جا افتاده که مثلاً اگر فردی مثل خزانی امتحان خودش را پس داده و نباید از او در تیم ملی والیبال بانوان استفاده کنیم.
در حالی که من چه امتحانی پس داده‌ام.
من دو دوره در سال ۸۷ و ۹۰ با تیم اعزام شدم، در مابقی سال‌ها که از مربیان جوان استفاده کردند چه نتیجه‌ای رقم زدند؟
خزانی گفت: متأسفانه الان خبر دارم که اشراف در تیم ملی وجود ندارد و اختلافات داخلی بسیار زیاد است و از بازیکن انتظارات زیادی دارند در صورتی که در زمان ما هیچ کدام از این اتفاقات رخ نداده است.
اتفاقات در تیم ملی رخ داده که حاضر نیستم آن‌ها را رسانه‌ای کنم اما حاضرم به شخص رئیس فدراسیون آن‌ها را اطلاع بدهم.
این تیم مجانی به مسابقه‌ای اعزام نمی‌شود، با توجه به قیمت دلار برای این تیم هزینه میلیاردی می‌شود.
برای این تیم دلار هزینه می‌شود و از زمانی که وارد هواپیما می‌شود تا زمانی که مسابقات تمام می‌شود، برای آن دلار خرج می‌کنند آیا دلشان برای این دلارها نمی‌سوزد؟
آیا دلشان نمی‌سوزد که والیبال بانوان سالیان سال جایگاه هفتمی و هشتمی تا دهمی را کسب می‌کند؟
چرا یک کار اصولی و پایه‌ای انجام نمی‌دهید؟
مربی والیبال زنان عنوان کرد: حرف ما را نمی‌پذیرید، ایرادی ندارد از سایر افراد باتجربه استفاده کنید و نظر آن‌ها را جویا شوید.
متأسفانه همین اتفاق در هیئت والیبال تهران هم در حال رقم خوردن است.
برای افرادی که کمترین شناخت را از والیبال ایران دارند، کارت مربیگری صادر می‌شود.
من حاضرم ثابت کنیم در حال حاضر برخی مربیانی که درجه دو مربیگری بین المللی دارند اگر به آن‌ها توپ داده شود نمی‌توانند پنجه بزند.
این مربیان کارت درجه دوم دارند اما مدعی برای تیم ملی هستند.
خزانی گفت: الان تهمینه درگزنی و فاطمه حسنی بدون شک والیبال بلد هستند بازی کنند چون شاگردان خودم من هستند، اما خانم‌ها صبا دلخانی و مونا خواجه کلایی والیبالیست هستند اما آیا کار مربیگری انجام داده‌اند؟
صبا دلخانی نهایتاً در شهر خودش مربیگری کرده است.
همگی هم شاگردان من بودند.
اما یک تیم برای من بیاورید که این افراد مربی تیم پایه این تیم‌ها بودند.
این بازیکنان خیلی هم بااخلاق هستند و من واقعاً دوستشان دارم اما تجربه مربیگری خیلی مهم است.
واقعاً اهمیت دارد که یک مربی والیبال را درک کرده باشد، آموزش تکنیک و تاکتیک و کار کوچینگ را انجام داده باشد.
چرا از نفراتی که چنین تجربه‌هایی دارند استفاده نمی‌شود؟
مربی والیبال زنان گفت: ما هنوز توانایی و تجربه و طرز فکرمان از افرادی که الان در تیم ملی هستند بالاتر است.
به ما می‌گویند پیر ولی مگر مربیانی که در بخش آقایان انتخاب می‌کنند خیلی جوان هستند؟
من اصلاً کاری به ایران ندارم مگر در والیبال دنیا همه مربیان ۳۰ ساله هستند؟
همگی در سن ۶۰ تا ۷۰ سالگی هستند.
متأسفانه در والیبال ایران این موضوع را باب کردند و از وقتی این روال مطرح شد نتایج خوبی کسب نکردیم.
خزانی عنوان کرد: بر سر پدیده بلوری زاده چه آوردند؟
او الان کجاست و چه کاری می‌کند.
پدیده جز بازیکنان خیلی خوب والیبال بود اما بدون اینکه تجربه مربیگری داشته باشد هدایت تیم ملی را به او سپردند و در نهایت این سرمایه را سوزاندند.
من حتی آن زمان به خانم محمدیان گفتم این کار را انجام ندهید صرفاً چون یک نفر دکترا دارد نمی‌تواند مربی خوبی باشد اما به حرفم کسی گوش نداد و در نهایت آن اتفاقات رخ داد و الان پدیده هم کنار رفته است.
قطعاً جوانگرایی زمانی نتیجه می‌گیرد که کنار یک فرد باتجربه باشد.
ما دلمان برای والیبال می‌سوزد هر چند که هر وقت هم حرف می‌زنیم بیشتر مورد غضب قرار می‌گیریم و بیشتر طرد می‌شویم.
مربی والیبال زنان عنوان کرد: در حال حاضر خانم «لی» یک سال است که در ایران حضور دارد، در این یک سال یک بازیکن به ما معرفی کنند و بگویند حاصل دست رنج این سرمربی بوده است.
در حال حاضر تمام بازیکنانی که در اردو هستند حاصل دست رنج ماست.
متأسفم که بگویم مشابه این اتفاقات در هیئت والیبال استان تهران هم رخ داده و من نمی‌دانم چرا.
البته که من دیگر خودم را کشیدم کنار و درگیر این موضوعات نمی‌شوم و برای خودم کار می‌کنم.
اما تصمیم گرفتم اگر به من بگویند بازیکن بدهم این کار را نکنم، چرا من خودم بد و غضب شده هستم اما بازیکنانم خوب هستند؟
وی بااشاره به اینکه مدیر تیم‌های ملی از جامعه هندبال است، گفت: واقعاً بابت این موضوع متأسفم.
مگر کسی که از خانواده هندبال است با رشته والیبال آشنایی دارد؟
یا بالعکس.
مگر می‌شود یک داور هندبال والیبال را ارزیابی کند؟
ضمن اینکه مگر او مدیر مجموعه چمران نیست چرا باید مدیر تیم‌های ملی والیبال هم باشد؟
یک نفر با حفظ سمت مدیریت دو مجموعه را بگیرد آیا چنین چیزی درست است؟
مگر در والیبال قحطی کارشناس این رشته است که از رشته دیگری مدیریت تیم ملی والیبال را برعهده بگیرند؟
لااقل یک والیبالیست را به عنوان مدیر تیم‌های ملی انتخاب می‌کردند.
مربی والیبال زنان گفت: اگر تیم ملی در این مسابقات روی سکو رفت و مدال آورد من به شخصه پای او را جلوی همه می‌بوسم.
مگر مربیان خارجی که تا به الان به والیبال بانوان آوردند برای ما گل کاشتند.
یک نفر در ایران کارت مربیگری گرفت و یکی دیگر هم وقتی از ایران رفت صحبت‌های خوبی در مورد ما نزد.
الان نتیجه کار استعدادیابی در این چند سال به این صورت بوده که تیم نوجوانان به مسابقه‌ای اعزام می‌شود و بعد از آن دیگر هیچ خبری از بازیکنان آن تیم نیست و هر کس به کاری مشغول شده است.