ای‌کاش‌های عباس سلیمی نمین برای نهادهای رسمی
عباس سلیمی نمین،پیشکسوت روزنامه‌نگاری و فعال مطبوعاتی گفت: ای کاش نهادهای رسمی امکانات بیشتری را صرف حمایت از روزنامه‌نگاران و اهالی فرهنگ می‌کردند و...
به گزارش مشرق، آیین بزرگداشت عباس سلیمی‌نمین، روزنامه‌نگار پیشکسوت، فعال مطبوعاتی و پژوهشگر تاریخ معاصر چهارشنبه (هفتم خردادماه) با حضور جمعی از اهالی رسانه به میزبانی خانه روزنامه‌نگاران شهر برگزار شد.
در این مراسم، مسعود رضایی، حسین صفار هرندی، رضا پورحسین و مسعود ده‌نمکی از تجربیات کاری و خاطرات خود سخن گفتند.
در آغاز نشست، مسعود رضایی، پژوهشگر تاریخ و از همکاران نزدیک سلیمی‌نمین، از ورودش به کیهان هوایی در سال ۶۶، روزهایی که به گفته وی داشتن «کیهان هوایی» مایه مباهات بوده است و از دقت کم‌نظیر سلیمی نمین گفت: او بر صحت اخبار و گفته‌ها تأکید دارد.
ما در هفته‌نامه کیهان هوایی از همکاری او بهره می‌بردیم و تلاش‌های او باعث محبوبیت کیهان هوایی میان ایرانیان خارج از کشور شده بود؛ چنان که داشتن کیهان هوایی در داخل کشور مایه فخر بود.
او تأکید خاصی هم بر صحیح نوشتن متون و مطابقت آن با دستور زبان فارسی دارد و ویراستاری دقیقی روی آن انجام می‌دهد.
رضایی همکار خود را مبدع آنچه خواند که امروزه از آن با عنوان «کرسی‌های آزاداندیشی» یاد می‌شود و گفت: نکته دیگر آزاداندیشی او است.
کرسی‌های آزاداندیشی اولین بار در کیهان هوایی با اسم برخورد اندیشه‌ها مطرح شد و بخش زیادی از آن مربوط به نامه‌های اعتراضی ایرانیان خارج از کشور بود که ما این نامه‌ها را بدون کم‌وکاست منتشر می‌کردیم.
او در پایان افزود: او در بحث تربیت کادر نیز سخت‌گیری خاصی داشتند تا نیروی قدرتمندی تربیت شود.
سلیمی هیچ‌گاه به‌دلیل قرابت جناحی، از اصول حرفه‌ای خبرنگاری کوتاه نیامد.
معیار او صلاحیت و شایستگی بود، نه نزدیکی سیاسی.
در ادامه حسین صفارهرندی هم سلیمی‌نمین را قطاری استوار و همیشه در حرکت خواند و افزود: سلیمی از ۵۰ سال پیش تا الان در زندگی با جریانی روبه‌رو شده است که تحمل مسیر او را نداشته‌اند، لذا دست به اخراج او زدند و یا کاری کردند که خودش برود.
عباس سلیمی آدم مستقیمی است و در راه رستگاری حرکت می‌کند.
او یک خط اصولی غیرقابل تغییر دارد، اما شاید روی فروع آن تجدیدنظر کرده باشد.
او پس از مرور خاطرات نشریه زائر به نقش سلیمی در این نشریه تأکید کرد: در تمام دوران همکاری بنده، او را بر یک خط استوار و اصولی دیدم.
سلیمی‌نمین از معدود انسان‌هایی است که شایسته عنوان آدمی به معنای راستین کلمه است.
رک، مستقیم و نقادی نکته‌سنج است که روش رسانه‌ای‌اش باید تدریس شود.
او همیشه پشتیبان امام و انقلاب بوده است و با استدلال درست از این اصول دفاع می‌کند.
بنده او را با غیرت‌ورزی به اصول انقلاب اسلامی شناختم.
سلیمی‌نمین سره و ناسره را از هم جدا می‌کند.
او چنین ادامه داد که سلیمی‌نمین رسانه را نه ابزاری در دست یک جناح، بلکه مسئولیتی برای اعتلای فرهنگ کل جامعه می‌داند.صفار هرندی در آخر اشاره‌ای به روزهای تلخ سلیمی نمین در غم از دست دادن فرزند ارشدش و التیامی که از تماس رهبری و همدلی ایشان در وی ایجاد شده، داشت.
در ادامه، رضا پورحسین، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و از مدیران سابق حوزه رسانه از منش و اخلاق کاری سلیمی نمین گفت: اوآماده است.
سلیمی نمین خودش، اندیشه و قلمش را در معرض داوری قرار می‌دهد و این ویژگی بارز او است.
اوهم‌چنین گوش شنوایی برای شنیدن حرف مخالف دارد که این ویژگی امروزه در جامعه ما رایج نیست.
نقد برای کسی است که بدون سوگیری و با شنیدن حرف دیگری را نقل کند و در نقد امانت‌دار باشد.
سلیمی به دیگری هم حق اندیشه و حرف زدن می‌دهد و احترام می‌گذارد.
او حتی در اوج هیجان بحث، هرگز از مدار اخلاق خارج نمی‌شود و مخالفش را با انصاف نقد می‌کند.
مسعود ده‌نمکی، کارگردان هم در تجلیل و بزرگداشت سلیمی‌نمین صحبت را با ملاحت طبعش آغاز کرد اما دل پردردی از وضعیت فرهنگی کشور داشت و گفت: سنت قدردانی و بزرگداشت افرادی مانند آقای سلیمی نمین باید در کشور جا بیفتد و نسل جدید ما در رسانه باید بدانند که مدیون چنین افرادی هستند.
ما نباید بگذاریم بسیاری از آدم‌هایی که پرورش یافته‌اند و صاحب تجربه شده‌اند گوشه‌نشین شوند.
به گوشه و حاشیه نشاندن امثال آقای سلیمی‌نمین‌ها لطمات بسیاری دارد.
این‌ها عدالت، اخلاق، قانون و انصاف را در نقد رعایت می‌کردند.
او در ادامه از خاطراتش با کیهان هوایی در روزهای پس از جنگ گفت و اشتیاق بسیار مردم به این نشریه در روزهای نماز جمعه در دانشگاه تهران را بازگو کرد.
در نهایت، عباس سلیمی‌نمین، به عنوان سخنران نهایی در سخنانی اظهار کرد: از دوستان و خانواده عزیز خودم و به‌طور ویژه از همسرم که در دوران روزنامه‌نگاری فشارهای زیادی را تحمل کرد، تشکر می‌کنم.
خوشحالم که مکانی برای روزنامه‌نگاران شهر تهران اختصاص پیدا کرده است.
اما ای کاش نهادهای رسمی امکانات بیشتری را صرف حمایت از روزنامه‌نگاران و اهالی فرهنگ می‌کردند و مکان‌ها و بودجه‌های بیشتری را به آموزش روزنامه‌نگاری و مسائل رفاهی این قشر اختصاص می‌دادند.
امیدوارم عزیزان این مهم را در دستور کار قرار دهند.
او در ادامه درباره وضعیت فرهنگی کشور گفت: ما امروز باید از میزان تولیدات فرهنگی و رسانه‌ای نگران باشیم.
هیچ سازگاری میان تحول فکری امام خمینی (ره) با آنچه که امروز در رسانه می‌بینیم وجود ندارد که این موضوع باید پیگیری شود.
شبهه‌آفرینی آنچه امروز تولید می‌شود، در خارج از کشور بسیار زیاد است.
لذا خواهش بنده این است که اختصاص امکانات به بخش فرهنگی کشور را جدی‌تر پیگیری کنیم.
شایسته نیست که به همه کسری‌های جامعه بپردازیم اما کسری‌ها در زمینه‌ی فکر جامعه را جدی نگیریم.
سلیمی‌نمین ادامه داد: کم‌توجهی به حوزه اندیشه که امروز شاهد آن هستیم در خور و در شأن ملت بزرگ ایران نیست.
خداوند توفیق بدهد از شأن ملت ایران دفاع کنیم.