مهدی کاظمی: ارزش مدال تاریخی من برای مسوولان 900 هزار تومان بود/ با پدرم می رویم کارگری!

کد خبر: 716002 | ۱۴۰۴/۰۳/۰۹ ۰۶:۵۵:۲۱
روزبه دلاور| مهدی کاظمی، بوکسور جوان خوزستانی، با کسب مدال برنز در رقابت‌های جهانی جوانان، تاریخ‌ساز شد.
به گزارش روزنامه اعتماد، این اولین مدال ایران در تاریخ بوکس رده جوانان جهان است.
اما داستان مهدی فراتر از ورزش است؛ او برای تامین معاش و خرید مکمل‌های ورزشی، پا به پای پدرش کارگری می‌کند و این سختی‌ها، اراده‌اش را پولادین‌تر کرده.
جوان خوزستانی با وجود سن کم، استعدادش او را به تیم ملی بزرگسالان نیز رسانده و حالا وی سرمایه‌ای برای آینده بوکس ایران است.
اما واکنش مسوولان به این افتخارآفرینی بی‌نظیر، مایه تاسف است.
پاداش او تنها دو کارت هدیه ۹۰۰ هزار تومانی (مجموعا ۱.۸ میلیون تومان) بوده است.
این پاداش ناچیز، نه تنها توهین‌آمیز است، بلکه پیامی دلسردکننده به جوانان بااستعداد می‌فرستد.
قهرمانی که در سخت‌ترین شرایط مدال جهانی آورده، شایسته حمایتی درخور است؛ زیرا حمایت از او، سرمایه‌گذاری برای آینده ورزش کشور است.
مهدی کاظمی، جوان بی‌ادعا و کم حرف در‌ گفت‌وگو با خبرنگار «اعتماد» از نامهربانی‌ها گلایه کرد و علاقه دارد زیر پرچم کشورمان افتخارآفرینی کند.
جمله‌ای که در‌ آن معنای پنهانی نهفته بود.
در زیر صحبت‌های این جوان که ما به رشته تحریر درآوردیم را می‌خوانید.
از احساس خودت بعد از رسیدن به این موفقیت بگو.
احساس خیلی خوبی داشتم چون این مدال را بعد از حدود ۹۰ سال برای کشورمان به ارمغان آوردیم وگرنه اصلا در جوانان، مدالی نداشتیم.
در بزرگسالان هم یک برنز جهانی داریم.‌
وقتی برگشتی واکنش‌ها و استقبال چطور بود؟
از وقتی آمدیم فقط آمدند چندتا عکس گرفتند و بعد وعده دادند که جایزه شما را کنار گذاشتیم اما شش، هفت ماه از این موضوع گذشته و اصلا انگار نه انگار‌.
انگار من رفتم قهرمان استان شدم!
مسوولان استانی به شما قول دادند؟
رییس هیات بوکس خوزستان و ایذه و فرمانداری و شهرداری و استاندار، همه قول دادند.
فقط نمی‌دانم از یک ارگانی یک میلیون و هشتصدهزار تومان کارت هدیه دادند‌!
بعد از اینکه متوجه شدی دو تا کارت نهصدهزار تومانی هدیه دادند، چه حسی داشتی؟
من فکر کردم یک پول خوبی دادند اما وقتی دیدم واقعا ناراحت شدم.
یک قهرمان نباید این دغدغه‌ها را داشته باشد.
حمایتی که نشدیم حداقل روی قولشان می‌ماندند.
ماه دیگر باید برم مسابقات بزرگسالان اما فکرمان مسائل مالی باشد که نمی‌توانیم نتیجه بگیریم.
اگر خوب حمایت شویم می‌توانیم بهتر در مسابقات حاضر شویم و نتایج بهتری برای کشورمان بگیریم‌.
به غیر از بوکس چه کاری انجام می‌دهی؟
کارگری هم می‌کنم.
با پدر می‌روم کار ساختمانی انجام می‌دهیم یا بار جابه‌جا می‌کنیم و وقتی به اردوها می‌رویم از بس به لحاظ مالی ضعیف هستیم، نمی‌توانیم یک مکملی یا لباس درست و حسابی بگیریم.
کارگری روزی چقدر دستمزد می‌گیری؟
روزی پانصد تا ششصد هزار تومان.
به بقیه ورزشکاران در استان هم همینطور رسیدگی می‌کنند؟
فکر نمی‌کنم.
شاید ورزش ما چون بوکس است اینطوری رفتار می‌کنند وگرنه برای بقیه هم زمین می‌دهند و طوری به آنها رسیدگی می‌شود که نیازی به هیچی ندارند و فکر و ذهنشان فقط معطوف به مسابقات است‌.
خودت به لحاظ روحی فکر می‌کنی در ادامه راه هم موفق باشی؟
وقتی کسی که در ورزش کار می‌کند فقط فکرش به قهرمانی است می‌تواند موفق باشد.
اینطور که شده بیشتر تلاش می‌کنم.
راهم را ادامه می‌دهم ان‌شاءالله نتایج بهتری هم بگیرم.
وقتی چنین شرایطی پیش می‌آید برخی وسوسه می‌شوند که از کشور بروند.
امیدواریم تو چنین فکرهایی به سرت نزده باشد!
فعلا نه.
حالا ببینیم چند سال دیگر چه می‌شود!
زیر پرچم خودمان باشیم فعلا بهتر است!
ولی نمی‌دانم اگر همین روال ادامه پیدا کند چه باید بکنیم.
از طرف‌فدراسیون حمایت نشدی؟
قول‌هایی دادند حالا باید ببینیم چه می‌شود.
بحث حقوق هم که قبلا نبود تازه مطرح شده حالا باید ببینیم چه اتفاقاتی در آینده رخ می‌دهد.
گفتی به تیم ملی بزرگسالان هم دعوت شدی؟
بله.
بازی کردیم و فیکس شدم ان‌شاءالله می‌روم برای مسابقات کاپ جهانی بزرگسالان که در قزاقزستان برگزار می‌شود.
تمام فکر و ذهنم به این مسابقات است و برای بهترین نتیجه وارد رینگ می‌شوم.
چه پیامی برای مسوولان داری؟
من مدال تاریخی گرفتم که کمتر از المپیک نیست؛ اما انگار که رفتم مسابقات استانی قهرمان شدم.
هیچ!
انگار نه انگار!
خواهشم از مسوولان این است تا من را حمایت کنند‌‌.
حمایت کنند تا در مسابقات بعدی نتایجی که هم خودتان و هم خودم می‌خواهم به آن برسم و اگر می‌خواهند کارت هدیه هشتصد یا نهصدهزار تومانی دهند همان ندهند بهتر است!
آمدند خانه ما، مهمان بودند و این کارت هدیه را دادند و ما با مهمان هیچ‌وقت بد رفتاری نمی‌کنیم.