ابعاد جنگ داخلی میانمار و بازیگری چین

به گزارش مشرق،کانال تلگرامی اندیشکده تهران مطلبی با عنوان ابعاد جنگ داخلی میانمار و بازیگری چین منتشر کرد:
میانمار کشوری چندقومیتی است که اقوامی چون برمه‌ای، کارن، کاچین، شان، راخین، آراکان، مون، چین و روهینگیا در آن زندگی می‌کنند.
پس از کودتای نظامی ۱۹۶۲، بسیاری از این اقوام با تشکیل گروه‌های سیاسی و نظامی در پی استقلال یا خودمختاری برآمدند.
برمه‌ای‌ها، بزرگ‌ترین قوم کشور، در هر دو جناح حاکم و معارض فعال‌اند.
اقوامی مانند کارن و کاچین نیز ارتش‌های قومی خود را ایجاد کرده‌اند.
روهینگیاها، اقلیتی مسلمان در غرب کشور، با تبعیض گسترده مواجه‌اند؛ به‌رغم روی کار آمدن حزب آنگ‌سان سوچی در ۲۰۱۶، وضعیت آن‌ها بهبود نیافت و در پی حمله شبه‌نظامیان روهینگیا به نیروهای امنیتی در ۲۰۱۷، ارتش واکنش خشونت‌آمیزی نشان داد.
تحولات اخیر تنش ها در میانمار
بعدتر و در سال ۲۰۱۹ تنش‌ها میان تاتماداو و اقلیت‌های قومی به تشکیل «ائتلاف سه برادری» با حضور گروه‌های مسلح سه‌گانه ارتش تانگ ملی، ارتش اتحادیه دموکراتیک ملی میانمار و ارتش آراکان انجامید.
پس از کودتای ارتش در ۲۰۲۱ و کنار زدن آنگ‌سان سوچی، این ائتلاف نقشی کلیدی در مقابله با حکومت نظامی ایفا کرده و با نیروهای مقاومت دموکراتیک مانند نیروهای دفاع مردمی و دولت وحدت ملی به عنوان دو جریان مورد حمایت آمریکا همراه شده است.
این ائتلاف در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳ موفق شد بخش‌های مهمی از ایالت شان را از کنترل تاتماداو خارج کند.
پس از کودتای ۲۰۲۱ و گسترش جنگ داخلی، تاتماداو مناطق وسیعی از قلمروی خود، از جمله نواحی مرزی با چین و بنگلادش را از دست داده است.
ده‌ها شهر، ۲۰۰ پایگاه نظامی و حتی دو فرماندهی منطقه‌ای به کنترل مخالفان درآمد و طبق گزارش ناظر صلح میانمار، تا ۹ ژانویه ۲۰۲۵، ۹۵ شهر به دست گروه‌های مخالف سقوط کرده بود.
برآوردها حاکی از آن است که ارتش تنها ۲۱ درصد از قلمرو میانمار را کنترل می‌کند و در واقع، تحولات اخیر را باید سنگین‌ترین شکست ارتش میانمار در تاریخ دانست.
در این میان، عملیات تصرف شهر «فالم» در ایالت «چین» میانمار از اواسط نوامبر ۲۰۲۴ آغاز شده و یکی از مهم‌ترین تحولات نظامی از درگیری‌های جاری محسوب می‌شود.
این عملیات توسط نیروهای دفاع ملی چین(Chin)، ارتش آراکان و ائتلاف برادری چین(CB) متشکل از «شورای ملی چین» و «اتحادیه فدرال زومی» به منظور تصرف این شهر مهم و راهبردی انجام پذیرفت و در نهایت، پس از پنج ماه درگیری و تلفات سنگین، این منطقه در آوریل ۲۰۲۵ به تصرف آن‌ها درآمد و مسیر لجستیکی مهمی به‌سوی هند در اختیار شورشیان قرار گرفت.
جایگاه چین در تنش های میانمار
دراین میان کشور چین به عنوان یکی از همسایگان میانمار، روابط پیچیده‌ای با گروه های سیاسی درجهت حفظ ثبات مرزها دارد.
به عبارتی دیگر ثبات مرز میانمار نه‌تنها یک دغدغه منطقه‌ای است، بلکه یکی از ارکان راهبردی اقتصادی و امنیتی چین محسوب می‌شود.
بنابراین چین علی‌رغم روابط تجاری و تسلیحاتی غیررسمی با ائتلاف سه برادر و دیگر گروه‌های مسلح قومی این منطقه، از حامیان تاتماداو نیز محسوب می شود.
به‌طوری که در ۹ مه ۲۰۲۵، شی جین‌پینگ در حاشیه جشن‌های «روز پیروزی» در مسکو با مین آنگ هلینگ، رئیس تاتماداو، دیدار کرد و در این دیدار، شی جین‌پینگ حمایت چین از بازسازی میانمار پس از زلزله و تضمین امنیت پروژه‌ها و پرسنل چینی در میانمار و مقابله با جرایم فرامرزی تأکید نمود.
بنابراین، چین تلاش داشته تا به منظور برطرف ساختن ملاحظات امنیتی خود، شبکه ارتباطی پیچیده ای با اکثریت بازیگران برقرار سازد.
علاوه براین کریدور اقتصادی چین-میانمار (CMEC) یکی از مسیرهای حیاتی ابتکار کمربند و جاده به‌شمار می‌رود.
این کریدور شامل خطوط لوله نفت و گاز از خلیج بنگال به استان یون‌نان چین است و می‌تواند وابستگی پکن به تنگه راهبردی مالاکا برای واردات انرژی را کاهش دهد.
بنابراین اختلالات ناشی از درگیری‌ها منجر به خطر افتادن امنیت انرژی در استان‌های جنوب غربی چین می شود و تاکنون، پروژه‌هایی با ارزش تخمینی ۲۸ میلیارد دلار بر اثر این درگیری‌ها با چالش مواجه شده‌اند.
همچنین بی‌ثباتی ناشی از افزایش جرایم فرامرزی از جمله قاچاق انسان، کلاهبرداری‌های اینترنتی و ورود پناهجویان، ثبات استان یون‌نان چین را تهدید کرده است.
از همین روست که چین گذرگاه‌های مرزی مانند دیان تان را بسته و میانجی‌گری‌هایی را برای آتش‌بس مانند توافق کونمینگ در ژانویه ۲۰۲۴ انجام داده است.
با این وجود، درگیری‌ها ادامه دارد و ممکن است امنیت منطقه و کشورهای همسایه مانند هند و چین را تحت تأثیر قرار دهد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.