بازییکنان حواس‌شان باشد؛ در سال جام جهانی تصمیم اشتباه نگیرید!
شرایط نقل و انتقالات برای بازیکنان در سال منتهی به جام جهانی بسیار پرریسک است.
کد خبر: 714994 | ۱۴۰۴/۰۳/۰۳ ۱۳:۵۵:۰۰
با نزدیک شدن به مهم‌ترین رویداد فوتبالی جهان، جام جهانی، دوران نقل و انتقالات تابستانی برای بازیکنان فوتبال ایران، به ویژه آن دسته که در خارج از کشور فعالیت می‌کنند یا قصد لژیونر شدن دارند، به مقطعی حساس و سرنوشت‌ساز تبدیل شده است.
تصمیم‌گیری در مورد ماندن و رفتن به لیگ‌های خارجی یا بازگشت به فوتبال ایران، چالشی بزرگ است که می‌تواند آینده حرفه‌ای و شانس حضور در تیم ملی را به‌طور کامل تحت تاثیر قرار بدهد.
به گزارش روزنامه اعتماد، برای بازیکنانی که در حال حاضر در لیگ‌های خارجی مشغول به بازی هستند شرایط به فاکتورهای متعددی بستگی دارد.
مهم‌ترین عامل، میزان بازی کردن و نقش آنها در تیم فعلی‌شان است.
اگر یک بازیکن لژیونر، به‌طور منظم در ترکیب اصلی تیمش حضور دارد، عملکرد قابل قبولی ارایه می‌دهد و در لیگی معتبر بازی می‌کند، منطقی است که به کار خود در خارج از کشور ادامه بدهد.
حضور در لیگ‌های اروپایی یا حتی برخی لیگ‌های آسیایی که سطح بالاتری نسبت به لیگ برتر ایران دارند، به بازیکن کمک می‌کند تا از نظر فنی، تاکتیکی و حتی ذهنی در سطح بالایی باقی بماند.
این شرایط برای کادر فنی تیم ملی هم مطلوب است.
اما روی دیگر سکه زمانی است که بازیکن لژیونر، فرصت زیادی برای بازی پیدا نمی‌کند و بیشتر وقت خود را روی نیمکت یا سکوها می‌گذراند.
در چنین حالتی، ماندن در خارج از کشور نه تنها سودی برای بازیکن ندارد، بلکه می‌تواند به ضرر او تمام شود.
عدم حضور منظم در میدان، آمادگی بدنی و روحی بازیکن را کاهش می‌دهد و او را از فرم ایده‌آل دور می‌کند.
در این شرایط، بازگشت به لیگ برتر ایران و پیوستن به تیمی که در آن شانس بیشتری برای بازی کردن به دست آورد، تصمیمی هوشمندانه خواهد بود.
هرچند کیفیت لیگ ایران ممکن است پایین‌تر باشد، اما حضور منظم در مسابقات، بازیکن را در شرایط رقابتی نگه می‌دارد و شانس دعوت به اردوهای پیش از جام جهانی افزایش می‌دهد.
مربیان تیم ملی همیشه به دنبال بازیکنانی هستند که در باشگاه‌های خود به‌طور مستمر بازی می‌کنند و در اوج آمادگی قرار دارند، نه بازیکنانی که صرفا عنوان لژیونر را یدک می‌کشند اما نیمکت‌نشین هستند.
این شرایط برای بازیکنانی که امسال قصد دارند برای اولین‌بار تجربه لژیونر شدن را کسب کنند، به مراتب پرریسک‌تر است.
تطبیق با شرایط جدید یک کشور، فرهنگ، زبان، تاکتیک‌های متفاوت و هم‌تیمی‌های ناآشنا، نیازمند زمان است.
این فرآیند تطبیق‌پذیری، ممکن است چندین ماه به طول انجامد و تا زمانی که بازیکن بتواند جایگاه خود را در تیم جدید پیدا کند و به فرم مطلوب برسد، فرصت‌های حضور در اردوهای تیم ملی و حتی بازی‌های تدارکاتی پیش از جام جهانی را از دست بدهد.
سکونشینی در خارج از کشور در این مقطع حساس می‌تواند به معنای خداحافظی با رویای حضور در جام جهانی باشد.
بنابراین، بازیکنان جوان و جاه‌طلب باید با وسواس و دقت فراوان، پیشنهادهای خارجی را بررسی کنند.
در نهایت، تصمیم‌گیری برای بازیکنان در این مقطع حیاتی، نیازمند هوشمندی و درایت بالایی است.
آنها باید منافع کوتاه‌مدت (حضور در جام جهانی) و بلندمدت (پیشرفت حرفه‌ای و مالی) را با هم بسنجند.
گاهی اوقات، یک انتقال به خارج از کشور، حتی اگر به قیمت از دست دادن جام جهانی تمام شود، می‌تواند در بلندمدت برای بازیکن مفید باشد، به شرطی که به یک باشگاه معتبر و لیگی سطح بالا منتقل شود.
اما در اغلب موارد، با توجه به نزدیک بودن جام جهانی، «بازی کردن» و «حفظ آمادگی» باید اولویت اصلی باشد، چه در خارج از کشور و چه در لیگ داخلی.
بازیکنان باید با مشورت با مربیان، مدیران برنامه و افراد باتجربه، بهترین مسیر را انتخاب کنند تا رویای حضور در بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی جهان را از دست ندهند.