خداحافظی دارنده طلای کشتی آلیش بانوان جهان از دنیای قهرمانی
دارنده طلا و نقره پیکار‌های کشتی با کمربند بانوان جهان به دلیل آسیب دیدگی و جراحی کتف از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان - سپیده بابایی دارنده طلا و نقره پیکار‌های کشتی با کمربند بانوان جهان درباره عدم حضور در مسابقات کشتی آلیش بانوان کشور، اظهار داشت: یک سال و نیم پیش قبل از مسابقات جهانی در تمرین آخرم پیش از پرواز به ریاض از ناحیه کتف آسیب دیدم و ترقوه من شکست و پلاتین گذاشتم.
متاسفانه به جهانی ریاض نرسیدم و بعد از یک یا ۱۰ هفته زیر نظر پزشک و فیزیوتراپ تمرین را شروع کردم.
تصمیم داشتم تا در مسابقات جهانی خودم را محک بزنم.
وی افزود: حکمت خدا این بود که به مسابقات جهانی نروم و پس از این مصدومیت تصمیم گرفتم تا به عرصه مربیگری بروم.
الان به عنوان مربی و نایب رئیس هیات کشتی مازندران در کنار بچه‌ها هستم.
از نظر تیمی مازندران در قهرمانی کشور مقام اول را کسب کرد و شاگردان خودم هم مقام اول، دوم و سوم را در این مسابقات به دست آوردند.
خودم امسال در قهرمانی کشور نبودم، اما نفرات جایگزین روی سکوی اول تیمی ایستادند.
از ته دلم می‌گویم که هیچ فرقی نداشت و انگار خودم روی سکو بودم.
دارنده طلا و نقره پیکار‌های کشتی با کمربند بانوان جهان عنوان کرد: در کتفم پلاتین هنوز وجود دارد و باید ۶ ماه دیگر جراحی کنم و پلاتین را از کتفم خارج کنم.
به همین دلیل نمی‌توانم کشتی بگیرم و مربی شدم.
کلا دور ماندن از قهرمانی غم انگیز است، اما با وجود این بچه‌ها همه چیز میسر شد.
فعالیتم با مربیگری در عرصه ورزشی چندین برابر شده و سمت نایب رئیسی کشتی مازندران را خودم قبول کردم تا کنار بچه‌ها باشم و آنها بدانند که پشتیبانی دارند.
وی ادامه داد: خداراشکر در مسابقات قهرمانی کشور، مازندران هم از نظر تیمی اول شد وهم برای اولین سال است که تیم دوم، سوم و چهارم هم مازندرانی هستند.
رضایت نامه‌ای از شهر‌های دیگر گرفتیم تا دیگر کشتی‌گیران مازندرانی در شهر‌های دیگر شرکت کنند و کیش در کنار تهران سوم مشترک شد و بچه‌های این تیم مازندرانی و آلیش‌کاران خودم هستم.
در وزن‌های ۵۵، ۶۵ و ۷۵ کیلوگرم هر سه ملی‌پوش مازندرانی هستند.
تیم ملی کشتی آلیش بانوان مانند تیم ملی مردان همه از مازندران هستند.
بابایی خاطرنشان کرد: در گذشته، چون در مازندران به بچه‌ها رسیدگی نمی‌شد این رشته دیده نمی‌شد و استقبال هم کمتر بود، اما من اکنون حتی از نفرات دوم و سوم استان‌های دیگر تجلیل کردم.
این موضوع یعنی اهمیت دادن و رسیدگی به بچه‌ها، زیرا آنها انگیزه پیدا می‌کنند.