از لرستان تا حاج عمران/ روایت خون و غیرت در ارتفاعات 2519

به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، در 23 اردیبهشت 1365، دشمن آمده بود تا پیرانشهر را تصرف کند و در کردستان جبهه‌ای تازه بگشاید، اما در کمین شیرمردان زاگرس گرفتار شد.
دشمن با بهره‌گیری از چندین تیپ و لشکر و با پشتیبانی سنگین توپخانه و نیروی هوایی، موفق شد در همان ساعات نخست، ارتفاعات استراتژیک 2519 را تصرف کند.
این آغاز فتح نبود، بلکه رزمندگان قرار بود ورق این نبرد را به‌نفع ایران برگردانند.
رزمندگان یگان‌های اطلاعات عملیات، گردان‌های پشتیبانی رزمی و هفت گردان از لشکر 57 حضرت ابوالفضل لرستان ـ شامل گردان‌های انبیاء، محرم، شهدا، ثارالله، محبین، ابوذر و مالک‌اشتر ـ در کوتاه‌ترین زمان ممکن منطقه را شناسایی کردند.
آنان با انجام تک شبانه، حرکت دشمن را متوقف ساختند و در دل کوه‌ها آتش غیرت را شعله‌ور کردند.
ایستادگی رزمندگان لرستانی چنان بود که ارتش بعث عراق در این عملیات بیش از سه هزار شهید و 200 اسیر به‌جای گذاشت.
بروجرد در عملیات حاج‌عمران 88 شهید تقدیم کرد.
خرم‌آباد و الیگودرز هرکدام با 63 شهید، ازنا با 30، کوهدشت 18، دورود 12، الشتر 11، پلدختر 7 و نورآباد با دو شهید، نام خود را در قلب حماسه حاج‌عمران حک کردند.
ارتفاعات حاج‌عمران، که روزی پناهگاه دشمن بود، با فریادهای «یا حسین» لرستانی‌ها به مأمن شهادت تبدیل شد.
شب‌هنگام، هنگامی که گردان‌های شهدا و ثارالله حمله کردند، صدای تیر و ترکش با نوای دل‌انگیز دعا و نوحه درهم آمیخت.
خون شهدای این عملیات نه‌تنها خاک را رنگین کرد، بلکه روحی تازه در کالبد مقاومت دمید.
در میان آن پیکرهای بی‌سر، دل‌هایی تپیدند که هنوز مادرا‌شان چشم‌انتظارند؛ با عکس‌هایی قاب‌شده، در خانه‌هایی که دیوارهای‌شان بوی اشک می‌دهد.
مقام معظم رهبری در پیامی به‌مناسبت شهادت دلیرمردان لرستان در حاج‌عمران نوشتند: «نبرد آنان بیش از آن‌که شنیدنی باشد، دیدنی است...» و این جمله خود سندی است بر جایگاه رزم لرستانی‌ها در دل رهبر انقلاب و در تاریخ دفاع‌مقدس.
امروز، حاج‌عمران دیگر نه نام منطقه‌ای مرزی، که نمادی از مقاومت شده است.
زائران راهیان نور وقتی پای بر این خاک می‌گذارند، زیر لب می‌خوانند: «سلام بر گردان شهدا، سلام بر مالک‌اشتر لرستان، سلام بر خاکی که تشنه خون پاک شد و سیراب از غیرت».
در روایت حاج‌عمران، لرستان تنها مشارکت نکرد؛ بلکه آن را ساخت.
شهدای آن دیار، پایه‌های پیروزی را با خون نوشتند.
و حالا، سال‌ها پس از آن شب خونین، هنوز صدای دلیران زاگرس در گوش تاریخ می‌پیچد؛ گویی می‌خواهند بگویند: «ما هنوز ایستاده‌ایم، حتی اگر در خاک آرمیده باشیم».
.
انتهای پیام/