ماجرای امیدواری یک دختر بچه؛ به بازیگر کودک اجازه بدهید غریزی بازی کند
کارگردان فیلم کوتاه «منو» با اشاره به مضمون امیدآفرین فیلم درباره چالش‌های کار کردن با بازیگران کودک گفت.
الناز عطایی کارگردان فیلم کوتاه «منو» در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این اثر اولین فیلم کوتاه حرفه‌ای من است و چالش‌برانگیزترین مساله برای من کار کردن و بازی گرفتن از کودک بود.
میان آنچه به آن فکر می‌کردم و می‌خواستم و آنچه در عمل انجام می‌شد فاصله بود و در عمل ناگزیر به تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای می‌شدم.
وی افزود: کار کردن با کودکان را دوست دارم و امیدواری آنها همیشه برای من جالب و تحسین‌برانگیز بوده است.
قبلا فیلمنامه‌نویسی کار می‌کردم و از زمان کودکی می‌نوشتم و همیشه برایم جذابیت زیادی داشته است که نوشته‌های خودم را بسازم.
در کشورهای دیگر فیلم کوتاه بستری مستقل است و علاقه‌مندان خاص خودش را دارد اما در ایران عملا فیلم کوتاه شروعی برای ساخت فیلم سینمایی بلند است.
این کارگردان جوان سینما درباره واکنش مخاطبان توضیح داد: «منو» داستان دختر بچه‌ای را روایت می‌کند که همزمان با بیماری مادرش، امید به زندگی دارد.
مخاطب پس از تماشای فیلم، امید را در زندگی احساس می‌کند و در قلبش می‌شکفد و قطعا در جامعه امروز ما که در ناامیدی غوطه‌ور است و فیلم‌ها هم افراد را به سمت ناامیدی سوق می‌دهند ساخت یک فیلم که باعث امیدواری بشود برایم افتخار آمیز است.
اردیبهشت سال پیش ایده فیلم به ذهنم رسید و از تیر فیلمبرداری را آغاز کردیم.
عطایی در پایان عنوان کرد: در فیلم کوتاه هزینه فیلم باز نمی‌گردد چراکه پلتفرم‌ها پولی برای پخش آن نمی‌دهند و جوایز داخلی نیز پول چندانی به عنوان جایزه نمی‌پردازند و تنها راه حضور در جشنواره‌های جهانی است.
به باور من برای کار با کودک باید به او اجازه بدهید تا غریزی بازی کند و دیالوگ به او دیکته نشود و بازی گرفتن به شکل غریزی از بازیگر کودک نتیجه بهتری دارد.