اسرائیل در مسیر جنایت؛ جامعه جهانی در خواب
در حالی که اسرائیل به جنایات بی‌وقفه خود در غزه ادامه می‌دهد، جامعه جهانی یا با سکوتی شرم‌آور همراه شده یا با واکنش‌هایی بی‌اثر مواجه شده است.
رژیم اشغالگر اسرائیل اکنون با اجرای عملیات «ارابه‌های جدعون» سنگین‌ترین و ویرانگرترین مرحله از حمله نظامی خود به غزه را کلید زده است؛ عملیاتی که نه‌تنها نشانی از تمایل به پایان خشونت ندارد، بلکه نشانگر عزم این رژیم برای تشدید کشتار و تخریب گسترده‌تر است.
با وجود ابعاد فاجعه‌بار این تهاجم، تنها واکنش‌های محدود و دیرهنگامی همچون تعلیق مذاکرات تجاری بریتانیا با اسرائیل و احضار سفیر این رژیم از سوی لندن، و صدور بیانیه‌هایی از سوی فرانسه و کانادا به چشم می‌خورد—واکنش‌هایی که نمی‌توانند بار مسئولیت اخلاقی و حقوقی جامعه جهانی در برابر این فاجعه را سبک کنند.
در ظاهر، اسرائیل مدعی است که هدف عملیات، آزادسازی گروگان‌ها و پایان‌دادن به درگیری است.
اما کارنامه این رژیم چیز دیگری نشان می‌دهد: نابودی زیرساخت‌های غیرنظامی، کشتار گسترده، تخریب بیمارستان‌ها، و محاصره مردم بی‌پناه.
آتش‌بس‌هایی که از آنها سخن می‌رود، تنها به اسرائیل فرصت بازسازی ماشین جنگی خود را داده و به مردم غزه جز ویرانی و تکرار فاجعه چیزی عرضه نکرده‌اند.
در همین حال، فرماندهان نظامی اسرائیل با استفاده از واژگانی، چون «جنگ چندجبهه‌ای» سعی در توجیه گستره این جنایات دارند، اما هیچ‌یک از این تعابیر نمی‌تواند بار مسئولیت حملات هدفمند به مناطق مسکونی را بپوشاند.
اظهارات توهین‌آمیز مقامات این رژیم علیه مردم غزه، نشان می‌دهد که عملیات نظامی اسرائیل نه یک پاسخ امنیتی، بلکه پروژه‌ای برای تحقیر و تسلیم یک ملت است.
هم‌زمان با این عملیات ویرانگر، موج محکومیت جهانی نیز در حال شکل‌گیری است—اما نه با سرعت یا شدتی که با واقعیت‌های میدانی همخوان باشد.
گزارش‌های سازمان ملل که سال‌هاست با فشار و سانسور تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، نتوانسته‌اند تصویر دقیقی از وضعیت میدانی و جنایات روزمره اسرائیل ارائه دهند.
انتشار عکس‌هایی از کودکانی در صف کمک‌های بشردوستانه در حالی‌که سالم به‌نظر می‌رسند، بار دیگر تلاش رسانه‌های حامی رژیم اسرائیل برای تحریف واقعیت و عادی‌سازی شرایط اسف‌بار غزه را نمایان می‌کند.
اما واقعیت این است: کودکانی که شب را در آوار‌ها صبح می‌کنند، نباید سند انکار رنج باشند.
در این میان، سکوت بسیاری از دولت‌های غربی در برابر اظهارات شرم‌آور برخی مقامات رسمی که زندگی هزاران انسان را «قابل جایگزینی» می‌خوانند، جای هیچ توجیهی باقی نمی‌گذارد.
موضع دوگانه‌ای که فاجعه انسانی در غزه را با معیار‌های سیاسی می‌سنجد، نه‌تنها بی‌اثر است، بلکه مستقیماً در خدمت ادامه این جنایات عمل می‌کند.
واقعیت امروز این است: رژیم اسرائیل در مسیری آشکار از خشونت ساختاری، پاکسازی قومی، و جنایت جنگی پیش می‌رود.
جامعه جهانی، اما یا در حال تماشای این فاجعه است یا تلاش دارد با روایت‌هایی تقلیل‌گرایانه، از مسئولیت خود شانه خالی کند.
اگر این روند ادامه یابد، تاریخ به‌سختی درباره این بی‌عملی قضاوت خواهد کرد.
منبع: اندیشکده اسپکتیتور
