آمریکا نباشد ناتویی وجود نخواهد داشت

باشگاه خبرنگاران جوان؛‌ حسین مهدی‌تبار - گزارشی تازه از آی‌آی اس اس به بررسی هزینه‌های مالی و نیازهای صنعتی دفاعی برای شکل‌گیری یک ناتو اروپایی می‌پردازد که بتواند در صورت خروج احتمالی ایالات متحده از ناتو، در برابر تهدید آینده روسیه دفاع کند.
این گزارش نشان می‌دهد که جایگزینی مستقیم بخش‌های کلیدی سهم آمریکا، حدوداً معادل یک تریلیون دلار هزینه خواهد داشت.
به گزارش آی‌آی اس اس، این مؤسسه ارزیابی مستقلی بر اساس منابع باز انجام داده است تا هزینه‌های مالی و نیازهای صنعتی دفاعی اروپا برای دفاع در برابر تهدید روسیه بدون حضور آمریکا را مشخص کند.
با توجه به جنگ تجاوزگرانه روسیه علیه اوکراین، جنگ ترکیبی این کشور علیه دولت‌های اروپایی و فشارهای دولت ترامپ برای استقلال دفاعی اروپا، ضروری است که تصمیم‌گیرندگان اروپایی به سرمایه‌گذاری‌های نظامی، مالی و صنعتی مورد نیاز برای کاهش وابستگی به آمریکا و در نهایت آمادگی برای ناتوی بدون نقش آمریکا بیندیشند.
هدف این مطالعه، فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیاست‌گذاران اروپایی درباره پیامدهای نظامی، مالی و صنعتی پر کردن شکاف‌های مهم نظامی است.
به گزارش آی‌آی اس اس، برای روشن شدن بحث سیاست دفاعی اروپا، این مطالعه فرض می‌کند که تا اواسط سال ۲۰۲۵ جنگ در اوکراین با توافق آتش‌بس پایان یافته و دولت آمریکا اعلام کرده است که فرآیند خروج از ناتو را آغاز می‌کند.
آمریکا که نیاز خود به اولویت‌بخشی به منطقه هند و اقیانوس آرام را اعلام کرده، تجهیزات، ذخایر، تدارکات و نیروهای نظامی خود را از اروپا خارج می‌کند.
آی‌آی اس اس این سناریو را قطعی نمی‌داند، اما آن را ابزاری مفید برای شفاف‌سازی تصمیمات سیاستی و توانمندی‌های دولت‌های اروپایی امروز می‌داند.
بر این اساس، نخستین ارزیابی‌ها از توانایی روسیه برای تجدید ساختار نیروهایش پس از پایان جنگ در اوکراین نشان می‌دهد که باوجود چالش‌ها، روسیه تا سال ۲۰۲۷ می‌تواند تهدید نظامی قابل توجهی برای متحدان ناتو، به ویژه کشورهای بالتیک، ایجاد کند.
نیروهای زمینی روسیه احتمالاً با ترکیبی از بازسازی و تولید سیستم‌های جدید، به سطح تجهیزات فعال فوریه ۲۰۲۲ بازمی‌گردند و نیروی هوایی و دریایی نیز تا حد زیادی از آسیب‌های جنگ در امان مانده‌اند.
به گزارش آی‌آی اس اس، اگر نیروهای آمریکایی از اواسط ۲۰۲۵ از منطقه اروپا خارج شوند، پنجره آسیب‌پذیری اروپا به سرعت باز خواهد شد.
متحدان اروپایی نه تنها باید جایگزین سکوهای نظامی و نیروی انسانی عظیم آمریکا شوند – نیروی انسانی که حدود ۱۲۸ هزار نفر برآورد شده – بلکه باید کمبودهای مربوط به حوزه فضایی و دارایی‌های اطلاعاتی، نظارتی و شناسایی در همه حوزه‌ها را جبران کنند.
همچنین نیاز به جایگزینی سهم مهم آمریکا در ساختارهای فرماندهی و کنترل ناتو و پر کردن جایگاه‌های ارشد نظامی در سازمان‌های ناتو که اکنون توسط نیروهای آمریکایی اشغال شده‌اند وجود دارد.
برای جایگزینی قابلیت‌های متعارف آمریکا در منطقه یورو-آتلانتیک، کشورهای اروپایی باید سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی را علاوه بر برنامه‌های موجود افزایش ظرفیت نظامی انجام دهند.
به گزارش آی‌آی اس اس، با در نظر گرفتن هزینه‌های یک‌باره خرید تجهیزات و در فرض چرخه عمر ۲۵ ساله، این هزینه‌ها تقریباً به یک تریلیون دلار خواهد رسید.
تأمین چنین بودجه‌ای ممکن است اما برای بسیاری از کشورهای اروپایی چالش‌برانگیز است.
رویکردهای رادیکال‌تر به سرمایه‌گذاری دفاعی و بازگرداندن سطح هزینه‌ها به دوره جنگ سرد – زمانی که هزینه‌ها به طور متوسط بالای ۳ درصد بود – ضروری خواهد بود.
خوشبختانه برخی کشورها و اتحادیه اروپا مسیر افزایش هزینه‌های دفاعی و بهبود فضای سرمایه‌گذاری را آغاز کرده‌اند، اما هنوز معلوم نیست که اراده سیاسی لازم در سراسر اروپا برای رسیدن به سطح هزینه‌های مورد نیاز وجود داشته باشد، به‌خصوص با توجه به محدودیت‌های مالی دولت‌ها.
به گزارش آی‌آی اس اس، متحدان اروپایی همچنین با چالش‌های صنعتی دفاعی مواجه‌اند.
اگرچه سفارشات خرید در بخش زمینی افزایش یافته، اما در بخش دریایی و بخش زیادی از حوزه هوافضا با کمبود شتاب مواجه هستند و سرمایه‌گذاری کافی برای افزایش ظرفیت تولید انجام نشده است.
این مسئله مهم است زیرا ارائه گسترده سکوهای هوایی و دریایی، شرط اساسی جایگزینی سهم آمریکا در این حوزه‌ها است.
سایر چالش‌های صنعتی دفاعی مربوط به قراردادها، تأمین مالی، کمبود نیروی کار، مقررات و امنیت تأمین منابع است.
بر اساس گزارش آی‌آی اس اس، صنعت دفاعی اروپا در دهه آینده برای جایگزینی بسیاری از قابلیت‌های آمریکا، به ویژه در حوزه هوایی و دریایی با مشکلات جدی روبه‌رو خواهد بود.
با این حال، در صورت سرمایه‌گذاری قابل توجه در توانمندی‌های صنعتی اروپا و خرید سامانه‌های بدون سرنشین مکمل، می‌توان زمان‌های تحویل طولانی را کوتاه‌تر کرد.
در حوزه زمینی، پیشرفت سریع‌تر خواهد بود زیرا صنعت اروپا توان تولید بسیاری از سامانه‌های مورد نیاز را دارد.
بنابراین، متحدان اروپایی با دشواری در تصمیم‌گیری‌های تجاری در برخی حوزه‌های توانمندی مواجه خواهند بود.
هرچه سامانه‌های بیشتری به صورت اروپایی خریداری شوند، زمان تحویل طولانی‌تر شده و با توجه به تهدید روسیه، پنجره آسیب‌پذیری طولانی‌تر باقی خواهد ماند.
برای پر کردن سریع‌تر برخی شکاف‌ها، خرید از خارج همچنان ضروری خواهد بود، خصوصاً در حوزه‌هایی که در حال حاضر گزینه اروپایی چندانی وجود ندارد، مانند توپخانه راکتی یا هواپیماهای جنگنده کم‌مشاهده که خود وابستگی‌های جدیدی ایجاد می‌کند.
همچنین باید سرمایه‌گذاری‌هایی در سامانه‌هایی انجام شود که قابلیت مقابله با توان ضد دسترسی روسیه را دارند تا آسیب‌پذیری‌ها سریع‌تر کاهش یابند.