تفتیان: در بورسیه حق من و دوومیدانی نادیده گرفته شد/ کمیته ملی المپیک در قبال تصمیمات خود پاسخگو باشد
ستاره دوومیدانی ایران با انتقاد از قرار نگرفتن نامش بین اسامی ورزشکاران بورسیه کمیته بین المللی المپیک خواهان شفاف سازی در روند تهیه فهرست ورزشکاران توسط کمیته ملی المپیک شد.
کد خبر: 713793 | ۱۴۰۴/۰۲/۲۷ ۱۲:۱۷:۱۸
روزبه دلاور| کمیته ملی المپیک ایران به تازگی اسامی دوازده ورزشکار را اعلام کرده است که از سوی کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) بورسیه ماهانه دریافت خواهند کرد.
به گزارش «اعتماد »، این بورسیه شامل مبلغ ۷۵۰ دلار در ماه است که به عنوان یک حمایت مالی قابل توجه، به منظور کمک به آماده‌سازی این ورزشکاران در مسیر رویدادهای مهم پیش رو، به ویژه بازی‌های المپیک، در نظر گرفته شده است.
این حمایت مالی نقش مهمی در تسهیل مسیر حرفه‌ای آنها برای حضور قدرتمند در صحنه‌های بین‌المللی ایفا می‌کند و می‌تواند بسیاری از دغدغه‌های این ورزشکاران را برطرف سازد.
با این حال و همانطور که پیش‌بینی می‌شد انتشار این فهرست با واکنش‌ها و پرسش‌هایی در جامعه ورزش مواجه شده است.
دلیل اصلی این امر، عدم حضور نام برخی از چهره‌های شناخته شده و قهرمانان موفق در این لیست است که انتظار می‌رفت مشمول این حمایت قرار گیرند.
به نظر می‌رسد تصمیم‌گیری نهایی برای انتخاب این دوازده نفر با نظر فدراسیون‌های مربوطه و کمیته ملی المپیک صورت گرفته است.
این موضوع باعث شگفتی و حتی ناراحتی برخی از ورزشکارانی شده که نامشان در این فهرست حمایتی قرار نگرفته و احساس می‌کنند شایستگی دریافت این بورسیه را داشته‌اند.
این وضعیت، بحث‌هایی را پیرامون معیارهای انتخاب و شفافیت فرآیند تخصیص بورسیه‌های بین‌المللی در ایران دامن زده است.
یکی از ورزشکاران‌موفق و شناخته شده‌ای که می‌توانست نامش در بین اسامی دریافت سهمیه بورسیه قرار بگیرد، حسن تفتیان است.
سریع‌ترین دونده کشورمان با مدال‌ها و رکوردهای فراوان، وی به غیر از افتخارآفرینی با پرچم‌کشورمان یک ورزشکار بااخلاق به حساب می‌آید.
در ادامه گفت‌وگوی اختصاصی خبرنگار «اعتماد » با حسن تفتیان را می‌خوانید.
اولین چیزی که با دیدن لیست نفراتی که بورسیه می‌گیرند، به ذهن شما رسید؟
صادقانه بگویم، با انتشار این لیست اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود که چرا دوومیدانی که به عنوان ورزش مادر و رکن اصلی بازی‌های المپیک شناخته می‌شود در فهرست حمایتی‌ها جایی ندارد؟
من سه دوره در المپیک حضور داشتم، رکورددار دوهای سرعت ایران هستم و سال‌هاست در شرایط حرفه‌ای بین‌المللی تمرین می‌کنم.
اما هیچگاه در فهرست دریافت‌کنندگان این بورسیه نبودم.
طبیعتا از این تصمیم متعجب شدم، چون فکر می‌کنم دوومیدانی نه تنها مستحق حضور در این لیست بوده بلکه باید در اولویت هم قرار می‌داشت.
انتظار داشتم حداقل من به عنوان اصلی‌ترین شانس کسب سهمیه المپیک دوره بعد در این لیست قرار بگیرم.
به نظر شما انتخاب‌های صورت گرفته شفاف و عادلانه بود؟
در نگاه من، شفافیت باید یکی از اصول اصلی هر انتخابی باشد؛ به‌ویژه وقتی پای منابع عمومی و آینده المپیکی کشور در میان باشد.
در مورد این لیست، اطلاعات دقیقی از معیارها ارایه نشده است و همین موضوع باعث ایجاد سوالات زیادی شده.
وقتی هیچ دونده‌ای در لیست نیست، در حالی که رشته ما محور اصلی المپیک است طبیعتا این سوال پیش می‌آید که چه فاکتورهایی لحاظ شده؟
در دو دوره قبلی هم که بورسیه به دوومیدانی تعلق گرفت، متأسفانه هیچ‌کدام از ورزشکاران انتخاب‌شده موفق به کسب ورودی المپیک نشدند.
این موضوع لزوم بازنگری در رویکرد انتخاب‌ها را نشان می‌دهد.
آیا مبلغ ۷۵۰ دلار بودجه برای ورزشکاران ما کافی است؟
در سطح آمادگی حرفه‌ای، به‌خصوص وقتی ورزشکاری مثل من در اردوهای خارجی، با مربیان بین‌المللی و در شرایط تمرینی استاندارد جهانی فعالیت می‌کند، هزینه‌ها بسیار بالا است.
هزینه ماهانه من برای تمرین، تغذیه، فیزیوتراپی، سفر و سایر نیازهای تخصصی، چندین برابر این مبلغ است.
بنابراین، اینکه این بورسیه رقم بالایی محسوب شود از منظر کسی که با هزینه‌های واقعی ورزش قهرمانی آشنا است، درست نیست.
اما همین مبلغ، اگر هدفمند و عادلانه به افراد شایسته برسد می‌تواند یک بخش کمک هزینه خوب باشد و در مسیر تداوم تمرین حرفه‌ای موثر واقع شود.
به نظر این بورسیه به چه کسانی باید تعلق می‌گرفت؟
به اعتقاد من، این نوع حمایت‌ها باید ترکیبی باشد.
هم استعدادهای جوانانی که نیاز به حمایت اولیه دارند، و هم ورزشکاران باتجربه‌ای که سال‌ها در سطح بالا هستند و حفظ آمادگی آنها نیازمند هزینه‌های جدی است.
متأسفانه در شرایط فعلی، من که در اوج هستم و سه دوره سهمیه المپیک گرفتم و شانس کسب سهمیه دوره بعدی هم هستم نادیده گرفته شدم.
نقش کمیته ملی المپیک در این انتخاب‌ها چقدر است؟
تا جایی که من اطلاع دارم، کمیته ملی المپیک نقش مستقیمی در پیشنهاد و معرفی افراد به کمیته بین‌المللی المپیک دارد.
بنابراین مسوولیت انتخاب‌ها با آنهاست و طبیعتا باید در قبال این تصمیمات پاسخگو باشند.
امیدوارم با شفاف‌تر شدن فرآیند معرفی‌ها، بتوانیم به انتخاب‌هایی برسیم که هم عادلانه باشند، هم باعث افزایش امید و انگیزه در بین ورزشکاران حرفه‌ای.
می‌توانید این سهمیه را با نیازهای واقعی ورزشکاران ایرانی قیاس کنید؟
این بورسیه‌ها قطعا می‌توانند مفید باشند اما به هیچ‌وجه تنها راه‌حل یا اصلی‌ترین نیاز ورزشکاران ایرانی نیستند.
ساختار حمایت مالی از ورزشکاران در کشور نیاز به بازنگری جدی دارد.
از بیمه، تا حقوق ماهانه، امکانات تمرینی، و حمایت از مربیان حرفه‌ای بر اساس سطح و عملکرد ورزشکار.
اگر این ساختارها اصلاح نشوند، حتی حمایت‌هایی مثل این بورسیه هم اثرگذاری لازم را نخواهد داشت.
پیشنهادات برای بهبود سیستم حمایت‌ها چیست؟
اگر من جای مسوولان بودم، اول از همه یک سامانه شفاف، با معیارهای مشخص برای انتخاب ورزشکاران بورسیه‌ای ایجاد می‌کردم.
بعد، با ایجاد تنوع در مدل‌های حمایتی
از جمله:
۱.
حمایت بلندمدت از ورزشکاران نخبه به صورت ویژه .
۲.
حمایت از برنامه تمرینی بین‌المللی از جمله اعزام به کمپ‌های تمرینی و همکاری با مربیان خارجی.
۳.
سیستم رتبه‌بندی داخلی ورزشکاران بر اساس عملکرد و ثبات نتایج .
۴.
تسهیل ورود اسپانسرهای خصوصی و قوانین باید به‌گونه‌ای اصلاح شود که شرکت‌های خصوصی به‌سادگی بتوانند از ورزشکاران حمایت مالی کنند، حتی با معافیت‌های مالیاتی.
در پایان امیدوارم حمایت از ورزشکاران ادامه‌دار باشد، نه اینکه به‌طور مقطعی حمایت شوند.
سوال آخر، از مسابقات پیش روی‌خود بگویید.
در حال حاضر تمرکز اصلی من روی آماده‌سازی برای مسابقات قهرمانی آسیا است که تا کمتر از دو هفته دیگر برگزار می‌شود.
این مسابقات نه‌تنها از نظر قهرمانی قاره‌ای اهمیت بالایی دارد، بلکه می‌تواند نقش مهمی در بهبود رنکینگ جهانی و کسب امتیاز برای سهمیه جهانی داشته باشد.
پس از آن، در برنامه من چند رقابت بین‌المللی مهم دیگر هم هست که برنامه‌ریزی کردم در صورت تأمین شرایط مالی، در آنها شرکت کنم تا به بهترین شکل ممکن برای فصل جاری آماده باشم.