وقتی شهید رئیسی از دیدن چهره‌اش روی یک تابلوفرش ناراحت شد - تسنیم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، سانحه تلخ و ناگهانی سقوط بالگرد و شهادت رئیس‌جمهور مردمی، آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی و جمعی از همراهان ایشان، غمی سنگین بر دل مردم ایران نشاند.
این واقعه، علاوه بر داغ بزرگ فقدان یک مدیر انقلابی، فرصتی شد برای بازخوانی کارنامه خدمت و سبک مدیریت دولتمردی که بی‌ادعا و خالصانه در میدان حضور داشت.
دولت شهید رئیسی در بسیاری از نقاط کشور، از جمله استان قزوین، منشأ تحولات قابل‌توجهی بود.
با این حال، برخی چالش‌ها و ناهماهنگی‌ها در سطح مدیریتی استان سبب شد تا بخشی از ثمرات این خدمات آن‌گونه که باید به چشم مردم نیاید.
برای بررسی عملکرد دولت سیزدهم در استان قزوین، ارزیابی میراث مدیریتی شهید رئیسی و نیز تحلیل ابعاد مختلف این حادثه تلخ، گفت‌وگویی داشته‌ایم با حجت‌الاسلام علی‌مراد یوسفی، مسئول دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در سپاه استان قزوین.
در ادامه، متن کامل این گفت‌وگو را می‌خوانید:
تسنیم: وجه تمایز شهید رئیسی با سایر دولتمردان چه بود؟
شهید آیت‌الله رئیسی حقیقتاً شخصیتی متفاوت در میان دولتمردان جمهوری اسلامی بود.
مهم‌ترین ویژگی تمایز او، اخلاص در عمل و زندگی بود.
او خود را خادم مردم می‌دانست و این تنها یک شعار نبود، بلکه عین واقعیت زندگی‌اش بود.
همیشه در میان مردم بود، درد مردم را می‌شنید و برای رفع مشکلات آنان از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد.
از دوران حضورش در قوه قضائیه تا مسئولیت ریاست‌جمهوری، محور همه تصمیمات و اقداماتش مردم بودند.
اهل نمایش و تبلیغات نبود؛ بسیاری از کارهای بزرگش در سکوت و بی‌هیاهو انجام می‌شد، چون هدفش دیده شدن نبود.
او برای خدا کار می‌کرد و همین اخلاص، مهم‌ترین راز اثرگذاری او بود.
بارها می‌گفت: «من مأمور به وظیفه‌ام، نه نتیجه»؛ این جمله برای او فقط یک نقل‌قول نبود، بلکه روحیه‌ای جاری در تمام فعالیت‌هایش بود.
روحیه جهادی، کار شبانه‌روزی، بی‌اعتنایی به تشریفات زائد و عبور از بوروکراسی‌های خسته‌کننده، ویژگی‌های بارز مدیریت او بود.
زمان برایش بی‌معنا بود؛ در هر ساعت از شبانه‌روز آماده خدمت بود و به محض احساس نیاز، شخصاً وارد میدان می‌شد.
او از همه ظرفیت‌ها برای خدمت‌رسانی استفاده می‌کرد.
شاید دوران ریاست‌جمهوری‌اش کوتاه بود، اما در همین مدت محدود، گره‌هایی را باز کرد و پرونده‌هایی را به جریان انداخت که سال‌ها بلاتکلیف مانده بودند.
این نگاه تحول‌خواهانه، امضای شخصیتی او بود.
تسنیم: نگاه شهید رئیسی به استان قزوین چگونه بود؟
رئیس‌جمهور شهید چه دغدغه‌هایی درباره این استان داشت؟
استان قزوین به واسطه موقعیت راهبردی، ظرفیت بالای صنعتی و کشاورزی و قرار گرفتن در مسیر ترانزیتی کشور، همیشه مورد توجه دولت‌ها بوده است، اما شهید آیت‌الله رئیسی نگاه ویژه‌تری به این استان داشت.
ایشان قزوین را نه فقط به عنوان یک استان مهم، بلکه به عنوان یکی از پیشران‌های توسعه صنعتی کشور می‌دیدند.
در جلسات مختلف ملی، بارها درباره ظرفیت‌های مغفول‌مانده قزوین صحبت کردند.
به‌ویژه درباره احیای واحدهای تولیدی راکد در شهرک‌های صنعتی استان دغدغه‌مند بودند و تأکید داشتند که ظرفیت اشتغال‌زایی و تولید در این مناطق نباید بی‌استفاده بماند.
ایشان باور داشتند که اگر مسئولان محلی همراهی لازم را داشته باشند، قزوین می‌تواند به یک قطب صنعتی و اقتصادی در تراز ملی تبدیل شود.
با این حال، متأسفانه باید اذعان کرد که استان قزوین در دوره ریاست‌جمهوری شهید رئیسی، نتوانست آن‌طور که باید و شاید از ظرفیت حمایت ملی بهره‌مند شود.
دلیل اصلی این مسئله، ضعف مدیریتی در سطح ارشد استان بود.
برخی مدیران استانی از جسارت و کارآمدی لازم برای پیگیری مطالبات مردم برخوردار نبودند و همین ضعف، مانع استفاده حداکثری از فرصت‌های دولت مردمی شد.
حتی سفر استانی شهید رئیسی به قزوین که در ابتدا قرار بود آغازگر تحولات جدی باشد، به دلیل همین ناکارآمدی‌ها به مرحله تکرار و تکمیل نرسید.
این یک فرصت تاریخی بود که می‌توانست منجر به شکوفایی بیشتر استان شود، اما متأسفانه از دست رفت.
تسنیم: مهم‌ترین اقداماتی که دولت شهید رئیسی در استان قزوین انجام داد چه بود و چرا بهره‌برداری کامل از این اقدامات محقق نشد؟
اگرچه سهم قزوین از خدمات دولت مردمی شهید رئیسی نسبت به برخی استان‌های دیگر کمتر بود، اما همان میزان از اقدامات نیز اثرگذار و قابل توجه بود.
در حوزه صنعت، احیای برخی واحدهای تولیدی راکد، حل‌وفصل پرونده‌های حقوقی برخی کارخانه‌ها و همچنین پرداخت تسهیلات به کارگاه‌های کوچک و متوسط، از جمله اقداماتی بود که در استان رقم خورد و توانست کورسوی امید را در برخی بخش‌های صنعتی دوباره روشن کند.
در بخش کشاورزی و مدیریت منابع آب نیز، با وجود محدودیت‌ها و مضیقه‌های مالی، پروژه‌هایی کلید خورد و بودجه‌هایی اختصاص یافت که اگر استمرار می‌یافت، می‌توانست تحول قابل توجهی در حوزه تولید و بهره‌وری منابع در استان به همراه داشته باشد.
ویژگی ممتاز دولت شهید رئیسی این بود که سراغ مسائل و مشکلاتی می‌رفت که دیگران از ورود به آن‌ها پرهیز می‌کردند.
مسائلی مانند تعطیلی گسترده کارخانه‌ها، مطالبات معوق کارگران، کمبود نقدینگی و منابع تولید، و یا گره‌های پیچیده حقوقی که سال‌ها بلاتکلیف مانده بود.
اما شهید رئیسی با روحیه‌ای جهادی، شخصاً وارد میدان می‌شد و با جدیت، پیگیر حل آن‌ها بود.
با این حال، بهره‌برداری کامل از این اقدامات در قزوین محقق نشد و متأسفانه بسیاری از فرصت‌ها نیمه‌کاره باقی ماند یا اصلاً به مرحله اجرا نرسید.
تسنیم: برخورد شهید رئیسی با کارگزاران نظام و مردم چگونه بود؟
اگر بخواهم شخصیت شهید رئیسی را در یک جمله توصیف کنم، باید بگویم او به‌معنای واقعی، خادم مردم بود.
هرگز خود را بالاتر از مردم نمی‌دید و این فروتنی، نه فقط در گفتار، بلکه در تمام رفتار و منش او آشکار بود.
یکی از خاطراتی که همیشه در ذهن‌ها مانده، واکنش او به یک تابلوفرش بود که چهره‌اش را روی آن بافته بودند.
وقتی آن تابلو را دید، نه‌تنها خوشحال نشد، بلکه با ناراحتی گفت: "من کسی نیستم، من خادم مردمم." این نگاه، نشان‌دهنده عمق اخلاص و بی‌ریایی او بود.
در برخورد با مسئولان و مدیران، ملاک شهید رئیسی نه جناح سیاسی بود، نه گرایش شخصی.
معیارش تنها صداقت، کارآمدی و توان خدمت به مردم بود.
اگر کسی توانمند بود، حتی اگر در گذشته مورد نقد قرار گرفته بود، باز هم به کار گرفته می‌شد.
همین نگاه، فضای تازه‌ای از وفاق و همدلی را در دولت او رقم زد.
انسجامی که در دولت شهید رئیسی میان نیروهای مختلف شکل گرفت، نه از سر اجبار، بلکه برخاسته از درک مشترک نسبت به اولویت‌های کشور و مسئولیت در قبال مردم بود.
تسنیم: برای تداوم مسیر شهید رئیسی، امروز چه باید کرد؟
ادامه دادن راه شهید رئیسی، فقط در برگزاری مراسم‌های یادبود، چاپ عکس‌ها و نصب بنرها خلاصه نمی‌شود.
راه او با تبیین دقیق سیره عملی‌اش و الگو گرفتن از سبک زندگی، رفتار مدیریتی و روحیه جهادی‌اش زنده می‌ماند.
اگر امروز مسئولان کشور همان روحیه خالصانه و پرتلاش شهید رئیسی را در پیش بگیرند، مسیر او ادامه خواهد یافت.
اما اگر دوباره به بی‌برنامگی، رخوت، و روزمرگی بازگردیم، این راه نورانی دچار توقف و فراموشی می‌شود.
شهید رئیسی ثابت کرد که حتی در دشوارترین شرایط می‌توان امید را به جامعه برگرداند.
وقتی کشور با ناترازی برق، بحران کرونا و همچنین تعطیلی وسیع واحدهای تولیدی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، او میدان را خالی نکرد.
با ورود مستقیم به مسائل، اولویت‌بندی مشکلات و اعتماد به ظرفیت‌های داخلی، توانست گره‌هایی را بگشاید که دیگران از کنارشان عبور کرده بودند.
مردم هم این تلاش‌ها را دیدند.
آن‌ها صداقت، پاک‌دستی و اراده خدمت را می‌فهمند و هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنند.
حال وظیفه بر دوش مدیران امروز است تا با مروری دوباره بر رفتار و رویکرد شهید رئیسی، از خود بپرسند: «چقدر در مسیر او هستیم؟»
به تعبیر زیبایی می‌توان گفت: شهید آیت‌الله رئیسی مسئولی بود که برای مردم زیست، در میان مردم ماند و در راه مردم به شهادت رسید.
او تنها یک رئیس‌جمهور نبود، بلکه یک مکتب مدیریتی بود؛ مکتبی که اگر از آن فاصله بگیریم، در برابر مردم و تاریخ پاسخ‌گو خواهیم بود.
امید آن‌که روش و منش این شهید بزرگوار، الهام‌بخش نسل‌های آینده مدیران کشور باشد و مسیر خدمتگزاری صادقانه به مردم، با انگیزه و اخلاص بیشتری ادامه یابد.
انتهای پیام/