سکوت‌ نازنین ملایی شکست؛ بورسیه‌ IOC؟ من ماهیانه 1200 یورو از جیب هزینه می کنم/ خسته شدم از بس جنگیدم و به نقطه اول برگشتم

کد خبر: 713509 | ۱۴۰۴/۰۲/۲۵ ۰۹:۳۵:۲۰
روزبه دلاور| کمیته ملی المپیک ایران اسامی دوازده ورزشکاری را که از سوی کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) بورسیه ماهانه دریافت می‌کنند، اعلام کرد.
به گزارش روزنامه اعتماد، این ورزشکاران قرار است ماهیانه مبلغ ۷5۰ دلار از IOC دریافت کنند که رقمی قابل توجه برای حمایت مالی از آنها در مسیر آماده‌سازی برای رویدادهای آتی از جمله المپیک محسوب می‌شود.
با این حال، عدم حضور نام برخی چهره‌های شناخته شده و موفق در این فهرست که ظاهرا با تصمیم فدراسیون‌های آن رشته و کمیته ملی المپیک صورت گرفته پرسش‌هایی را ایجاد کرده و به نظر می‌رسد نفراتی نیز بودند که می‌توانستند در این لیست حمایتی قرار گیرند.
یکی از ورزشکارانی که سابقه دریافت این مزایا را دارد اما در این دوره نامش بین ورزشکاران قرار نگرفت، نازنین ملایی است.
ملایی که افتخارات زیادی در رشته روئینگ برای کشورمان به ارمغان آورده مدتی است که با هزینه شخصی در کشور بلژیک مشغول تمرین است.
‌خبر دارید که اسامی ورزشکاران بورسیه المپیک اعلام شد؟
بله و برای من هیچ اهمیتی‌ ندارد!
‌از اینکه نام شما بین نفرات نیست ناراحت نیستید؟
نه.
مگر چه اتفاقی افتاده که ناراحت شوم؟
من یک سال اخیر در اردو نبودم و نقدی هم ‌ندارم.
باید واقع‌گرا باشیم.
‌اما حق طبیعی یک ورزشکار است که دوست داشته باشد از درآمد هفتصد دلاری این بورسیه استفاده کند.
بله.
من الان با هزینه‌های خودم آمدم بلژیک و تنها تمرین می‌کنم اما نمی‌توانم به فدراسیون یا هرکسی اجبار کنم که این کار را برای من انجام دهند!
این یک مساله انتخابی است و من نمی‌توانم نظری دهم چون سال‌هاست برای آنچه که در ورزش می‌خواستم جنگیدم و دیگر به جایی می‌رسید که دیگر توان جنگیدن برای رسیدن به آن را ندارید!
وقتی هرچقدر می‌جنگید و بازهم به گزینه اول می‌رسید نباید ادامه داد بلکه، باید جای خودتان را تغییر دهید!
‌ منظور شما که مهاجرت نیست؟
نه‌ .من الان خارج از کشور هستم و ماهیانه ۱۲۰۰ یورو بلکه بیشتر هزینه تمریناتم را می‌دهم اما حرف‌هایم ربطی به مهاجرت ندارد.
این هزینه‌ها را از جیب می‌دهم برای آمادگی در تیم ملی.
متاسفانه ما نه اسپانسر داریم چون دیده نمی‌شود و از طرفی آنچنان خبرساز نیست.
از آنجایی که محدودیت‌های کشوری هم داریم اسپانسرهای خارجی هم نمی‌توانیم داشته باشیم یا طرف مقابل قبول نمی‌کند و می‌گویند در ایران فروش نداریم.
مجبوریم از جیب مبارک هزینه کنیم و چاره‌ای به جز از این نداریم!
‌تکلیف آنهایی که به قول شما از جیب مبارک نمی‌توانند خرج کنند، چیست؟
جیب مبارک من هم پر نیست!
هرچه که برای آینده‌ام است را دارم می‌زنم.
یک قماری می‌کنم که برد و باختش معلوم نیست.
‌جدا‌سازی فدراسیون روئینگ از قایقرانی باعث بهبود وضعیت ورزشکاران نشد؟
کمی درک از رشته ما بهتر شد اما از لحاظ پایه‌ای هنوز خیلی عقبیم و نتوانستیم تغییر دهیم.
ما هنوز امکانات سطح دنیا را نداریم که به نتایج سطح جهانی برسیم.
تا کی فقط باید در آسیا مقام بیاوریم؟
تا زمانی که در سطح جهانی که هزینه‌بردار است شرکت نکنم وضعیت همین است.
‌فکر می‌کنید اگر زور فدراسیون می‌رسید می‌توانستند برای شما سهمیه بگیرند تا این حد از جیب هزینه نکنید؟
خب من با فدراسیون چندین ماه قبل حرف زدم و جواب آنها از نظر من غیرمنطقی نبود.
من یک سال در اردو نبودم و ممکن است ورزشکاران دیگر معترض شوند که من هم گفتم باشد، می‌روم تمرین می‌کنم و بازهم برتری خودم را نشان می‌دهم تا بقیه ورزشکاران هم اعتراضی نداشته باشند اما تایم بورسیه زودتر بود و من هم‌ چوب جادو ندارم که بزنم و سریع یکسری اتفاقات رخ دهد!
کاری نمی‌توانم در این مورد انجام دهم.
کار خودم را می‌کنم برای کشورم حالا یا کشورم قبول می‌کند و هزینه‌های من را پرداخت می‌کند یا قبول نمی‌کند‌.
‌دریافت بورسیه برای ورزشکارانی که انتخاب شدند شفاف یا عادلانه بود؟
به نظر من هیچ چیزی را نمی‌شود صد گفت اما بر اساس شرایطی که ورزشکاران در یک سال گذشته داشتند، بله اینها در پاریس موفق بودند و انتخاب شدند اما از نظر من بازهم جای انتخاب وجود داشت.
مثلا زمانی که بورسیه توکیو را انتخاب شدم از ۲۰۱۵ تا قبل از سال شروع المپیک مدال‌های مختلفی گرفتم.
یعنی رزومه‌ای پشت سرم بود که چند سال ثابت می‌کرد که ورزشکار برتری هستم .
به نظرم ورزشکارانی باید انتخاب شوند که موفقیت‌هایشان در سه، چهار سال گذشته استمرار داشته است.
وقتی ورزشکاری استمرار نداشته موفقیتش جای ریسک دارد و صدای بقیه ورزشکاران را در می‌آورد‌.
من خودم را مبرا می‌دانم و دخالتی ندارم چون این انتخاب با فدراسیون بود.
شخصا یک مسوولیتی به من دهند تا پای مرگ هم می‌روم!
حالا هر کسی که انتخاب کردند باید پای مسوولیت خودشان بمانند و ورزشکاران هم عنوانی دارند قطعا باید از آن محافظت کنند.
‌ سال ۲۰۲۰ چقدر به شما بورسیه تعلق می‌گرفت؟
پانصد دلار.
فکر می‌کنم دلار سه هزار تومان بود.
هرماه واریز می‌کردند به حساب کمیته المپیک جهانی و هر چهارماه یک بار به ما تعلق می‌گرفت که تا روند اداری‌اش انجام شود که به ما ریالی‌اش تعلق بگیرد شش ماه می‌شد که با ارز نیمایی به ما می‌پرداختند!
حالا امسال نمی‌دانم به چه شکل است اما ما هرچقدر خواستیم ارز به قیمت بازار دهند قبول نکردند، امیدوارم امسال به نفع ورزشکاران باشد.
‌ در این یک سال چرا در اردوها حضور نداشتید؟
من در یک سال نه سلامی کرده بودم و نه خداحافظی بلکه، بعضی خبرگزاری‌ها نوشتند که خداحافظی کردم.
من فقط سکوت کردم.
قطعا به ورزش هم ربط داشت که در اردوها نبودم.
‌ اما همین یک سال غیبت شما دلیلی شد تا سهمیه بورسیه را از دست دهید؟
اهمیتی برای من ندارد!
واقعا اینکه حق این افراد بوده انتخاب شوند یا نه هم اهمیت ندارد چون تجربه ۱۸ساله‌ام در اردوها به من ثابت کرده که چه نفر اول المپیک و چه نفر آخر استانی شهر خودت باشی، هیچ تفاوتی در واقعیت امر نیست!
چرا که همیشه درگیر این هستی که بقیه چی می‌گویند!
در جامعه ورزشی و در زندگی ما آدم‌های این مملکت را گزینه «بقیه چی می‌گویند » گرفته!
از در خانه بیرون بیایی تا آب بخوری باید ببینی بقیه چی می‌گویند!
از بس برای بقیه زندگی کردیم روی پیشرفت خودمان فوکوس نمی‌کنیم.
در نتیجه فلان امکانات به فلان ورزشکار داده نمی‌شود چون نگرانند بقیه چه می‌گویند!
خب اگر بقیه هم می‌توانستند با آن امکانات پیشرفت می‌کردند.
‌ بعضی از انتخاب‌های بورسیه ممکن است سفارشی و از نهادهای غیرورزشی باشد؟
نه.
اصلا چنین چیزی نیست.
می‌شود گفت سفارش برای یک یا دو سال است اما من هجده سال است که در این ورزش هستم و در تمام این مدت برای یک پارو، یک قایق، یک اتاق، یک وعده نهار متفاوت همیشه حرف بقیه چی می‌گویند وسط بوده است!
من این همه سال زحمت کشیدم چرا بقیه که اندازه من تلاش نکردند باید همان قدر امکانات بگیرند؟
باید منی که پنج روز تلاش می‌کنم با کسی که پنج ساعت تلاش می‌کند در یک سبد سنجیده شود؟
اینها را می‌گوییم می‌گویند ورزشکار‌سالاری است در صورتی که این شایسته‌‌سالاری است.برای رسیدن به جایگاه و امکانات بهتر باید بیشتر تلاش کرد.
در ورزش ما وقتی با تلاش به جایگاه بالاتری می‌رسیم بازهم باید حواسمان به پایین‌تر از خودمان باشد.
یعنی فرقی ندارد که ریاضت بکشیم یا نه!
وقتی من ۲۰ تا مدال دارم با یکی که ۵ تا مدال دارد امکانات یکی داریم خب من هم بروم ۵ تا مدال بگیرم.
چه کاری است!
در جوایز هم همین است که ۴ تا مدال می‌گیرم اما پول یک مدال را می‌دهند.